Van Kununurra naar Broome: the Gibb River Road

Op dit moment zitten we in Broome, wederom een week onbereikbaar geweest. Maar ons verhaal hieronder gaat verder waar we gebleven waren, namelijk op de camping Hidden Valley in Kununurra (East Kimberleys).

Maandag 27 juli
Vanmorgen alweer vroeg uit de veren. Niet wij alleen, maar om zes uur ’s morgens is het alweer een drukte van belang op de campings. De mensen gaan vroeg naar bed en staan vroeg op. Je wordt ook wakker gemaakt door het ‘lawaai’ van de vogels. Er liepen mooie grote vogels op ons grasveld voor de tent. Het zijn ibissen. Fons heeft geregeld dat we een nieuwe schaduwrijke plek krijgen. Daarvoor hoefde hij maar 6 dollar meer te betalen. Dus om 8.30 uur onze tent verhuisd. Om 9.00 uur kregen we twee Nederlanders (Alco en Judith) uit Groningen op de koffie visite. Dat was erg gezellig. Ze kwamen vanuit Perth en waren op weg naar Darwin. Dus we kregen ook weer mooie tips voor onze route richting Perth. Om half elf even de stad in geweest . ’s Middags het zwembad in en heb ik foto’s op de computer gezet en uitgezocht en de weblog bijgewerkt. Tevens alle mail gelezen. Alle batterijen van camera’s ed opgeladen en drie draaien was gedaan. Kadootjes voor Marelijn d’r verjaardag ingepakt. Het is nog heerlijk warm buiten 26 graden om half negen ’s avonds. Geen lange broek of trui nodig. Hier ook geen blowies (vliegen). Wel wat mieren en een enkele mug.
Bart wil steeds meer helpen met het koken en thee zetten. Af en toe doet hij dat al alleen. Vanavond heeft hij in de camp-kitchen de hamburgers en de rib-eye gebakken. Supergoed. De meisjes helpen met was ophangen en afdrogen.

Dinsdag 28 juli
Om 6 uur wel weer wakker. Vandaag vieren we Marelijn haar verjaardag. Omdat we de 30e in de bush zitten en dat is dan misschien net te saai niet zo leuk. Dus mooie schone kleren aan. We ontbijten meteen, want Marelijn wil haar kadootjes en zingen tijdens de picknick doen. Na het eten nog even naar de supermarkt. Daar heeft ze lekkere dingen voor vandaag uitgezocht. Inclusief een chocoladetaart. Om 8.00 uur onderweg naar Lake Argyle (een stuwmeer ter grote van de IJsselmeer). In een park langs de rivier hebben we gezongen, kaarsjes uitgeblazen en kadootjes uitgepakt. Dat was erg leuk, lekker en bijzonder. Na een uurtje zijn we naar Durrack Homestead geweest. Hier woonden evangelisten die hier honderden jaren geleden zich gesetteld hebben en zich erg voor de Aboriginals hebben ingezet. Veel familieleden zijn hier begraven. De Bower-bird nestelt zich in deze tuin. Deze maakt een nest op de grond (als een soort tent) en versiert die mooi met glas, bierdopjes, dopjes van waterflesjes, botjes, ed voor z’n vrouwtje. Erg leuk.
Daarna terug naar Kununurra, waar we over de Ivanhoe-crossing zijn gereden. Je rijdt daar zo’n 200 meter door het water over een dam. Op een rots lag een krokodil te slapen en er waren twee pelikanen. Het was Marelijn niet gelukt de eerste overtocht een foto van de croc te maken, dus moesten we nog een keer heen en weer. Spannend. Langs Lake Kununurra gereden en om 13.00 uur weer op de camping. Als je vroeg op staat kun je een heleboel doen op een dag. Want ’s middag hebben we weer lekker in het zwembad gelegen, boekjes gelezen, vaat gedaan, was gedraaid, gasfles bij laten vullen en via internet facturen betaald. Volgens de weerberichten is het de komende dagen 29-30 graden overdag en 16-17 graden ’s nachts. ’s Avonds hebben de kinderen een filmpje bekeken. Om negen uur naar bed.

Woensdag 29 juli
Vanmorgen om 6 uur weer uit de veren en de boel ingepakt. Nog langs de super voor de laatste boodschappen voor een week down under outback. Fons heeft getankt en bij de bakker nog brood, donuts en lekkere cakejes gekocht. We kregen er twee gratis. De mensen zijn erg aardig, ook tegen de kinderen. Laatst al chips van mensen gekregen en lekkere snoepjes. Het meeste van oude mensen. Maar goed zijn zien en spreken we ook het meest. Toen we de camping Hidden Valley opreden leek het wel een bejaardenhuis, zoveel oudere mensen die op reis zijn en ook gewoon in tentjes slapen. Volgens Bart krijgen wij veel ‘vrienden’ op de campings omdat zij (de kinderen) bij ons zijn. Om kwart over 8 op weg naar El Questro Gorge. Om half tien aan de tocht begonnen. Eten en zwemkleding mee voor onderweg. Het is een mooie tocht met af en toe door het water lopen. We lopen weer in een rivierbedding. Op een gegeven moment moet je tot je middel door het water om verder te komen. Bart, Marelijn en Fons lopen zo het water in. Met de schoenen om de nek. Fons tilt Eline en mij op z’n nek door het water. Gelukkig droog gebleven. We lopen nog een tijdje verder, maar het blijkt te ver om door te lopen naar de waterval. Wanneer we terug gaan willen Fons, Marelijn en Eline nog zwemmen in de poel. Fons staat al in het water, wanneer ik Marelijn naar beneden wil laten zakken. Maar dan glijdt mijn schoen van de rots en duikel ik met kleren, schoenen, hoed, zonnebril en CAMERA het water in. Kopje onder. Meteen camera boven water gehouden en naar de kant gezwommen. Wat een gigantisch balen. Gelijk de batterijen en SD-kaart er uitgehaald en in de zon gelegd. Uiteindelijk is het allemaal goed afgelopen. Door de zon en de droge lucht was aan het eind van de middag de boel weer droog en zagen we geen vocht meer in de camera. En hij werkte ook weer. GELUKKIG!!!!! Daarna naar Home Valley Station gereden, hele mooie camping met paardestallen en restaurant. Een oase in het droge dorre landschap. Daar hebben we frietjes gegeten. Toen doorgereden naar de kruising van de Gibb River Road en de Kalumbra Road. Daar op de rest area gekampeerd. Onderweg veel koeien gezien en twee dingo’s. Na het eten om 19.30 uur naar bed.

Donderdag 30 juli (Marelijn d’r verjaardag)
Om 7.15 uur vertrokken naar Mitchell Falls. Als we even rijden zien we wel een stuk of 12 kangaroe’s wegspringen en even later nog een stuk of zes, die het bos in verdwijnen. Na 59 km komen bij Drysdale River Station aan. Hier hebben ze een openbare telefoon in een koelkast buiten staan. Deze kun je gebruiken met een telefoonkaart. Onderweg bij een riviertje, die we met de auto moesten oversteken koffie gedronken en om 1 uur waren we op de camping van Mitchel Falls National Park Campground. Na de tent de opgezet te hebben zijn we naar de Little Mertens Falls gelopen (1 km) en hebben daar gezommen, in de zon gelegen en de kinderen in de watervalletjes gespeeld en dammetjes gebouwd. Vele mooie vogels gezien: rainbow-beecatcher, gele en anders gekleurde grote parkieten, zwarte kakatoe’s. We staan met de tent vlakbij een helicopter’platform’. We hebben de helicopters af en aan zien/horen komen. Onderweg naar deze camping hebben de kinderen weer bij Fons op schoot een stukje mogen 4WD rijden. Dat gaat vrij goed.

Vrijdag 31 juli
Vanmorgen lekker rustig aan gedaan en om kwart voor negen, bepakt en bezakt op weg gegaan naar de Mitchel waterval. Daar waren we om tien uur. Het is een mooi afwisselend pad onderweg, met mooie aboriginal rotstekeningen. Sommige zijn we duizenden jaren oud, maar sommige ook maar 40 jaar, maar wel alle door Aboriginals gemaakt. Bij de watervallen heerlijk gelegen, gelezen en gezwommen, ook al was er niet heel erg veel water. Op een gegeven moment werd het wel erg druk. Dan zijn er wel vijftig mensen. Meest ouderen, die met een helicopter weer werden teruggevlogen naar de camping. Om twee uur zijn we weer teruggelopen. Het is dan wel erg warm en zijn we allemaal een beetje verbrand. Maar op de terugweg bij Mertens Falls weer lekker afgekoeld en gespeeld in de watervallen. Voor het eten nog even opgefrist onder de eigen gemaakte campdouche. Na het eten nog wat marshmallows geroosterd in een kampvuur.

Zaterdag 1 augustus
Weer vroeg op en de boel ingepakt. Een lange reis voor de boeg. Fosn had het idee om nog bij Coral Head aan de kust te gaan kamperen, maar we hoorden van de Ranger dat er Salties (zoutwaterkrokodillen) zijn en dat we daar niet kunnen zwemmen. We zijn wel naar de kust gereden, hebben van boven foto’s gemaakt en toen terug gereden naar de Kalumbra Road. Bij Drysdale River Station hamburgers gegeten. Om twee uur weer verder en om vijf uur kwamen we bij Mt. Barnet Roadhouse aan. Onderweg zijn we onze ‘redders in nood’ nog tegengekomen en hebben de laatste nieuwtjes uitgewisseld. En hebben de tent opgezet bij de Manning Gorge campground (ligt 7 km achter de roadhouse). Het laatste stuk van deze rit had Fons erg last van zijn schouders (i.v.m. verrekt spiertje). Dus heb ik het laatste stuk gereden. En dat ging vrij goed al zeg ik het zelf over de dirt road.

Zondag 2 augustus
Lekker rustig aangedaan. Spullen gepakt en gezwommen in de rivier naast de camping. De kinderen hebben zich weer heerlijk vermaakt in de rivier en de groteplatte rots midden in de rivier. Af en toe kwam er een zwerm witte kakatoe’s op de rots om water te drinken. Schitterend gezicht. We hebben nog gewacht of we de krokodil nog zouden zien die hier ook rond zwom. Die zou rond de middag altijd op een rots liggen zonnebaden. Maar we hebben hem niet gezien en zijn om twaalf uur vertrokken en doorgereden naar Windjana Gorge National Park. Daar om 4 uur de tent opgezet. De kinderen weer lekker gekleurd. ’s Avonds 2 nederlandse mensen (Rinie en Hennie uit Wageningen) op de koffie gehad. Heerlijk om weer even met mensen ervaringen uit te wisselen. Ze hebben lekkere koekjes bij ons achtergelaten. Daar waren de kinderen de volgende dag erg blij mee, want onze voorraad was op. Om negen uur naar bed. Wat overigens vrij laat is voor ons tijdens onze vakantie.

Maandag 3 augustus
Om zes uur uit de veren en om acht uur, na het ontbijt, de Gorge ingelopen. Er lagen heel veel krokodillen op de zandbanken rond het water. Je kunt zo naar ze toelopen. De kinderen werden wel heel erg bang toen Fons wel heel erg dicht bij een krokodil ging zitten (op zijn hurken) voor de foto. Luid gegil en geschreeuw klonk op in de kloof. Want de krokodil, die anders zo stil bleef liggen, begon nu toch wel te bewegen, toen Fons hem tot 2 meter benaderde. Tevens hingen een aantal bomen vol met vleermuizen. Dus voor de foto en film hebben we ze verjaagd en toen vlogen er wel 75–100 op. Dat was wel even schrikken, want zoveel hadden we niet verwacht. Tussen de middag gelunchd op de camping en ’s middags naar Tunnel Creek. Je loopt in totaal zo’n 1,8 km, maar daarvan loop je 200 meter (af en toe tot kniehoogte) door een rivier die in een tunnel loopt. Je hebt echt een zaklantaarn nodig, want het is echt donker. Ik vond het wel héél erg donker en halverwege de grot kwam ik er achter dat in mijn zonnebril nog op had. Ik had de zonnebril wel af kunnen doen, maar dan zag ik nog niks, omdat het een zonnebril op sterkte is. En met -4.25 zie je niet veel. De kinderen waren zo lief om me aan de hand mee te nemen en me te begeleiden. Het was echt heel erg mooi.
Om drie uur weer op de camping, lekker gelezen, spelletjes gedaan. Dit allemaal wel in de schaduw, want de temperatuur in de schaduw loopt al wel gauw op tot 30 graden. Gelukkig zijn hier warm waterdouches (door zonnecollectoren op de douche-ruimtes), dus we konden lekker schoon en gewassen haar het bed in. Bij de damesdouches had een Bower Bird (prieelvogel) een ‘prieeltje’ gemaakt. Dit doet het mannetje voor zijn vrouwtje om te baltsen. Deze bird hield van wit/grijs. Want rond zijn bouwwerk had hij een hele verzameling van witte en grijze spulletjes verzameld: scheermesjes, dopjes, botjes, steentjes, schelpjes, waxinelichtjes. Het had wel een omtrek van een meter. En de binnenkant van het prieel heel mooi afgewerkt en er lagen zwarte ‘knikkertjes’in, maar wat dat zijn weten we niet. Rinie en Hennie misschien hebben jullie antwoord? (Rinie en Hennie zijn vogelaars, dus die weten het vast wel.)
Bart heeft ’s avonds gekookt: macaroni. Hij kan het al heel goed met alleen aanwijzingen van ons. Nog even en we kunnen heen het koken aan hem overlaten. Na het eten nog naar het water met de krokodillen gelopen. Dat is wel spannend helemaal in het donker. Gelukkig niet helemaal donker, aangezien het bijna volle maan is. Nu konden we de krokodillen in het water zien liggen, door met een zaklantaarn over het water te schijnen en dan zie je lichtjes oplichten: dat zijn hun ogen. We hebben zo’n 8 krokodillen gespot. Als toetje lekker een reep chocola.

Dinsdag 4 augustus
Vandaag zijn we een maand geleden van huis gegaan. De tijd is naar mijn idee omgevlogen. We hebben nog maar vijf maanden. Het is vrij koud in onze korte broek wanneer we om zes uur opstaan: 11 graden. Om 7.15 uur zitten we bepakt en bezakt in de auto op weg naar Broome. Wanneer we net onderweg zijn, zien we al een paar kangoeroe’s wegspringen en later zien we in totaal wel zo’n twaalf Australian Bustards. Het laatste stuk van de Gibb River Road is al verharde weg. Meteen zien we weer een heleboel dode walibi’s en kangaroe’s langs de kant en op de weg liggen. Of het komt dat op de verharde weg harder wordt gereden, of omdat de dieren de auto’s nu niet aan horen komen, ik weet het niet. Want op langs de dirt roads is er in verhouding maar weinig aangereden wild. We zijn volgens de planning wel vrij snel al op weg naar Broome. Maar we hebben het rode zand en de gorges nu wel even gezien en willen graag de zee zien. Tevens hebben we leuke verhalen gehoord over Broome, we hebben daar nog veel te zien.

Dus nu zit ik op ons kampeerplekje op de Roebuck caravanpark. Met uitzicht op zee, op 25 meter afstand van het strand. In de schaduw onder de bomen, want de temperatuur is weer gestegen tot zo’n 30 graden. De kinderen spelend op het strand (net gespeeld in een schaduwrijke speeltuin op 50 meter afstand) en de meeuwen pikken net onder ons tafeltje (50 cm afstand)de broodkruimeltjes op. Ik heb net weer twee draaien was gedraaid en dat hangt lekker te drogen. Wat willen we nog meer. Alleen nog maar genieten….!!