Litchfield Nat. Park, Kakadu Nat. Park, Mt. Isa

Woensdag 16 september
's Morgens op onze camping Howard Springs (30 km ten zuiden van Darwin) gedouched en ontbeten. En om 9.00 uur naar de Crocodylus Park in Darwin gereden. We konden om tien uur meteen mee met de rondleiding langs de krokodillen. Krokodillen werden gevoerd, ze springen dan hoog uit het water om het vlees te bemachtigen. Ook de kinderen mochten een stok vasthouden en de krokodillen vlees geven. De krokodil van Bart sprong heel erg ver het water uit. Aan het eind van de rondleiding konden we nog een baby krokodil vasthouden voor de foto. Dat was wel spannend. Gelukkig waren hun snuitjes dicht getaped. Daarna de rest van de dieren in de kleine dierentuin gezien. Maar wanneer je dat vergelijkt met de dierentuin in Emmen, dan valt het wel wat tegen. Hier hebben we nu wel de soutern cassowary vogel van dichtbij gezien en ook de bush stone-curlew, die we alleen in het donker op de camping hadden gezien. Van de meeste dieren, maar 1 of 2 exemplaren. Toen bij de Mac koffie gedronken met lekkere donuts, mudcakes (chocoladecakejes) en cup-cakes. Daar ook het weblog verhaal en enige foto's op internet gezet. Om kwart over twee naar de Aquascene in Darwin, daar konden we aan de rand van de zee vissen voeren. Er stonden kratten met plakjes brood en de vissen zwommen zo tussen je benen door. Echt honderden vissen. Ene dr. Gulles is daar jaren geleden begonnen met zijn overgebleven brood in het water te gooien en nu wordt dat nog altijd gedaan en flink geld aan verdiend. Ik hoop dat het wel naar een goed doel gaat. Het was wel weer erg erg warm, dus daarna weer gauw naar de camping voor een frisse duik in het water. Een scholierenband, die de hele week op de camping verbleef om voorstellingen te geven op de basisscholen en voorgezetonderwijs in Darwin, gaf begin van de avond nog een voorstelling. Heel erg leuk. Om zes uur gaan koken, half zeven eten. Kinderen nog knutselen en ik 1 was gedraaid. Om half negen – negen uur naar bed. Met airco en blower goed koel te houden.

Donderdag 17 september
Na de gebruikelijke ochtendrituelen bij de receptie nog even de laatste foto's op internet gezet. Toen nog wat buren op de koffie. Een nederlands echtpaar vanuit Brisbane, die 50 jaar geleden met gezin naar hier zijn geemigreerd. Toen alles snel ingepakt en om 10.10 uur vertrokken van de camping. Bij Woolworth's boodschappen gedaan en toen naar Litchfield National Park. In Litchfield zijn diverse watervallen ed. te bekijken. Ongeveer een uur rijden. Daar waren we even over twaalven. Direct op de camping bij de Wangi Falls de camper neergezet. Broodje gegeten en toen de hele middag bij de Wangi Falls in het meertje gezwommen. Hier zagen we nog een grote leguaan op een muurtje bij het water zitten. Ook heb ik een blauwe kookaburra gezien toen ik even terug naar de camper liep. Er kwamen wel veel mensen naar de falls om een verfrissende duik te halen. Om vijf uur naar de camper. Gegeten en gedouched. Vlakbij was een wallibi met jong in buidel aan het eten in de bosjes. Kinderen weer lekker geplakt en geknipt. In de camper heel erg warm zonder airco of blower. Ik heb beneden op Bart z'n bed geslapen. Maar het is erg heet, met zo'n 36 graden.

Vrijdag 18 september
's Morgens om half acht wakker. Laat in slaap gevallen. Na ontbijt naar de tin mine gereden, maar die was gesloten. We hebben Walker Creek overgeslagen, maar zijn naar Grenant Creek gereden en vandaar naar de Tjaetaba Falls gelopen. Een tocht van 1,5 km heen. Een goed half uur lopen, daar kon je boven de waterval (dus voor dat het water naar beneden valt) zwemmen in een pooltje. Daar lekker een uurtje gezwommen, en in het water gesprongen. We hadden het rijk helemaal voor onszelf alleen. Om half twaalf waren we weer beneden. Alweer warm en bezweet. Nog even bij Tolmer Falls gekeken (een kwartiertje rijden verder). En toen naar Buley Rock Poole. Daar waren cascades (diverse watervalletjes en poeltjes achter elkaar). Waar we lekker hebben gezwommen. Daarna in de camper gelunched en verder gereden (6 km) naar de Florence Falls. Daar naar toegelopen. We moesten een trap van 134 treden af. Gelukkig het laatste stukje onder bomen door. En daar konden we weer een verfrissende duik nemen in het water. Om drie uur zijn we weggereden uit Litchfield Nat. Park en richting Kakadu Nat. Park gereden. We zijn om vijf uur op een rest area 1 km voor de Window of the Wetland aangekomen. Een heerlijk fris windje en uitzicht op de wetlands (moeras) met witte reigers en ganzen. Dat zou een lekkere koele nacht kunnen worden, met dit windje. Ik had net het eten buiten (op picknickplek) neergezet en dan zit Fons in 1x onder de muggen. Hij wrijft over z'n arm en zit onder het bloed. Dus we vluchten als de wiedeweerga de camper in. Wel tientallen muggen meememend, dus eerst op muggenjacht. Wanneer we bijna klaar zijn met eten, gaat de telefoon. Saskia (mijn zus) belt op. Ze was ons laatste weblog verhaal aan het lezen en moest even bellen. Dat was een welkom belletje. De hele avond nog bezig geweest met muggen vangen. En het was niet zo erg koel meer in de camper. Dus dat werd weer een nacht afzien. Om 2.00 uur weer door de camper met de electrische vliegenmepper (waarvan we gelukkig 2 uit Nederland hebben meegenomen, want hier zie je ze niet en een hele camperinterieur onder de bloedvlekken is ook niks) en nog weer een tiental muggen gedood.

Zaterdag 19 september
Om tien over half zeven al naar Fog dam gereden (8km). Op de dam (een soort van pier de wetlands in) mocht je nu niet wandelen, in verband met een gesignaleerde zoutwater-krokodil. Gelukkig mocht je er wel met de auto op en we hebben mooie vogels gezien, waaronder diverse brolga's. Dat zijn grote grijze vogels. Ondertussen wel een uur doorgebracht. Daarna doorgereden naar de Adelaide River Jumping Crocodile. We moesten voor het hek nog even wachten, dus hebben we ondertussen even ontbeten. Om 9.00 uur met de tour mee. Het was niet druk, nog 7 andere mensen aan boord. We hadden eerst het idee dat we geen krokodil zouden zien, want de gids verontschuldigde zich steeds dat er op bepaalde plekjes geen krokodil was vandaag. Maar uiteindelijk hebben we er vijf gezien (vier gevoerd) en dat was wel spectaculair. Ze kwamen wel heel erg dichtbij, tegen de boot aan. Ook roofvogels en een zee-arend gevoerd, door stukjes vlees de lucht in te gooien. Om half elf reden we weg, hebben een informatiecentrum Windows of the Wetlands bekeken en toen Kakadu National Park in. Maar ik was al bekaf, want het is ontzettend heet. Om twee uur waren we bij de visitor centre om info om aboriginal rotstekeningen en watervallen te bekijken, maar we rijden meteen naar een camping in Cooinda (met stroom) met zwembad. In de schaduw is het 37 graden. In de camper de airco meteen bij aankomst aangezet. Na een broodje gaan we gelijk naar het zwembad. We komen tot de conclusie dat we zo snel mogelijk naar het oosten (de kust) gaan rijden, en niet lang hier blijven. We zijn echte kikkerland-mensen en in deze hitte functioneren we echt niet. Ik ben alleen maar sjacherijnig. En voor de kinderen (en mezelf) is een stukje lopen in de warmte al te veel. 's Avonds hebben we buiten bij het restaurant naast de camping heerlijk gegeten. Fons en ik hadden barramundi (mensen komen van zuid Australie naar het noorden vliegen om de barramundi te eten en ook zelf te vangen: ze houden hier erg van vissen), Bart en Eline hadden frietjes en Marelijn lasagne. We hebben heerlijk gesmuld en nog als toetje: banana split. Echt goed verzorgd allemaal. Op tijd naar bed en heerlijk geslapen met de airco aan.

Zondag 20 september
Op gestaan en ontbeten. Om 9.00 uur begonnen met wandeling van 1,8 km naar Yellow Waters. Maar eigenlijk is het al te warm. Vanaf een boardwalk/wandelpad boven het moeras kun je de vogels ed bekijken. We zien ook een waterbuffel en een zee-arend. Toen weer terug met een appeltje in de hand. Iedereen bekaf en warm, dus gelijk weer in het zwembad. Daar de hele dag gelegen, gelezen en de kinderen mn gezwommen. We zijn daar tot vijf uur gebleven. Wanneer ik tussendoor even naar de camper loop is het wel 40 graden op de camping. Voor het avondeten heb ik de haren van Fons en Bart nog even geknipt, dat was wel weer nodig en wel lekker met die hitte. We hebben 's avonds worstjes voor de kinderen en Fons wilde nog graag weer barramundi eten en heeft die opgehaald met nog frietjes. Dus dat was weer een smulpartij.

Maandag 21 september
Na toiletbezoek, water bijvullen en diesel tanken vertrekken we om 7.10 uur van de camping en verlaten we Kakadu National Park voor een tocht van 350 km naar Bitter Springs (Mattaranka). We hebben weinig of niks gezien van Kakadu, maar het trok ons ook niet erg en het was te warm. Wanneer we onderweg zijn verteld Fons nog even dat hij gisteravond achter onze camper nog een bruin/zwarte slang heeft gezien. Hij had het maar niet verteld, want dan zouden we te bang zijn geworden. En dat is maar goed ook. In Pine Creek (na 150 km) hebben we vers brood gehaald en ontbeten. In Katherine hebben we boodschappen gedaan voor vier dagen (voor de rit van 2086 km naar Townsville aan de oostkust). Maar we hebben eerst nog in Mattaranka bij een riviertje Bitter Springs gezwommen. Het is warm water dat uit de grond omhoog komt. En is kristalhelder, maar het stinkt wel naar rotte eieren. Daar kun je met duikbril en snorkel heel ver onder water kijken. De mannen zijn op zoek gegaan naar schildpadden, die zouden hier moeten zitten. Na de lunch gaan Bart, Marelijn en ik nog weer even het water in.Je kunt op een plek het water in gaan en je mee laten nemen door de stroming en dan bij een bruggetje er weer uit gaan en dan weer een stukje terug lopen. En toen heeft Bart een schildpad gezien. Jammergenoeg maar even. We wilden eigenlijk in Mattaranka overnachten maar zijn 's middags doorgereden tot kwart over zes naar de afslag naar Newcastle Waters. Daar op een rest area gestaan. Totaal vandaag 700 km gereden. Rijst met kip sate gemaakt en kinderen nog een filmpje bekeken. Het is bloedheet in de camper zonder stroom, dus airco, maar gelukkig koelt het in de nacht wat af met een windje tot 25 graden 's morgens. Gelukkig geen muggen hier..

Dinsdag 22 september
Om 6.15 uur vertrekken we weer. Voor ons zijn al diverse mensen nog vroeger dan ons vertrokken van de rest area. Na 25 km moeten we tanken in Elliot, maar jammergenoeg is het station pas om 7 uur open. Maar Fons wil geen risico nemen en we blijven wachten. Onderweg nu schrijf ik weer even het verhaal verder. Dat is beter dan gistermiddag in de auto in de warmte.Om kwart over negen kwamen we in Three Ways aan, daar hebben we ontbeten, na brood te hebben gekocht. Om 10 over 10 vertrekken we weer en dan slaan we linksaf richting het oosten. De Barkley Highway. Bij Barkley Homestead getankt en wat gedronken om over kwart voor 1 weer verder gereden. Nog 460 km te gaan naar Mount Isa. Om drie uur waren we aan de grens tussen Northern Territory en Queensland. Daar hebben we broodje gegeten en foto's gemaakt. Nu hebben we weer een half uur extra tijdsverschil. Dus met Nederland hebben wij het nu 8 uur vroeger. Bij Comoonweal getankt en moest Fons even op de foto met 5 andere joekels (zie de foto). Onderweg honderden kilometers met alleen maar geel droog gras, zover je kunt kijken. Dan weer honderden kilometers met lage bossages en lage bomen. Veel vogels en koeien. Af en toe struiken in bloei bv de hibiscus. We zijn gestopt 50 km voor Mt Isa en om 17.15 uur de camper op de WWII Airstrip rest area de camper neergezet. Nog erg warm, maar met wind. Macaroni buiten gegeten. Geen muggen gelukkig. Totaal vandaag 838 km gereden.

Woensdag 23 september
's Nachts is het afgekoel, gelukkig. Met een fris windje door de camper was het goed slapen. Om 7.00 uur was het 22 graden in de camper. Om 7.15 uur vertrokken naar Mt Isa. Daar wat rondgereden, brood gehaald, en ventilator op 12 volt gekocht en ontbeten op parkeerplaats van Mac. Dan konden we nog even email checken en beantwoorden. De klas van Bart had een emailtje gestuurd. Erg leuk. Toen naar het Fossielen museum gereden en rondgekeken. En nog in een ondergronds ziekenhuis geweest. In de Tweede Wereldoorlog werd Darwin gebombardeerd door de Japanners. In Mt. Isa waren ze ook bang voor bombardementen vanwege de mijnbouw (ijzer, tin, koper, beetje goud) en hebben ze in 1942 in 15 maanden tijd een ondergronds ziekenhuis gegraven. Het ziekenhuis is nooit in gebruik genomen. Het was niet nodig aangezien de Japanners niet voldoende brandstof hadden om weer terug te vliegen. (Al had dat geen reden hoeven zijn, wanneer je aan de kamikaze-vluchten denkt.) Na 50 jaar is het weer gerestaureerd en zijn spullen weer teruggezet en nu is het 7 jaar open als museum. Het was erg leuk.
Daarna zijn we naar de Big4 Argylle Tourist Park gereden en een plaatsje gezocht. Ik ben helemaal gelukkig met deze temperatuur en heerlijk zon en fris windje. Nu kun je tenminste weer normaal functioneren. Lekker twee wassen gedraaid en broodje gegeten. Foto's op de laptop gezet en uitgezocht en kinderen nog even met Fons naar het erg koude zwembad. We hebben ons ook aangemeld bij Net4-internet voor $ 55,- en dan kunnen we de komende 12 maanden 10 uur per maand internetten. Dat moet voor de komende tijd wel voldoende zijn. We moeten dan natuurlijk wel op een Big4 camping staan, maar daar hebben we al een membership kaart bij. Dus ook elke keer 10% korting. En we hebben natuurlijk de gratis internet bij de Mac nog natuurlijk. Maar nu kun je tenminste vanuit je luie stoel op de camping je ding doen op internet. Kinderen zijn weer aan het knutselen en de paarden, die naast het campingveld lopen, gras aan het voeren. Na het eten heb ik de lessen weer voorbereid, want die gaan morgen weer beginnen. We hebben nu 7 lesdagen gemist door de warmte, dus we moeten wel wat inhalen.

Donderdag 24 september
Vannacht zeer slecht geslapen, aangezien Eline steeds moest huilen van de pijn in haar benen. Ze heeft last van groeipijnen. Erg vervelend. Maar goed, dat hoort erbij. Bart heeft er ook veel last van gehad en ik kan het zelf ook nog wel herinneren. Ook hadden we het koud onder onze te dunne lakens. Dus vanavond de dekbedjes er maar weer op. Na ontbijt en lessen zijn we Mount Isa ingereden en hebben daar bij een Family Fun Park lekker gezeten en de kinderen gespeeld. Allerlei beweegbare speeltoestellen en waterspuit dingen. Heel erg leuk. Daar broodje gegeten en om drie uur zijn we de stad ingegaan. Bij een officecenter hebben we de taal/spelling-toets resultaten laten scannen. Dan kan ik die naar de Wereldschool doormailen. De kinderen hebben eindelijk bij de K-mart op de speelgoedafdeling hun speelgoed kunnen kopen. Bart een caster-board (een soort van skateboard, maar dan met twee wielen) en de meiden een baan met 'kamers' waar je kleine caviaatjes in kan laten lopen. Ze maken geluidjes en bewegen zichzelf voort. Je kunt nog vele verschillende onderdelen erbij kopen. Dus dat zal in de komende maanden nog wel gebeuren. Het is hier een hype. Ze hadden het als reclame op de televisie gezien. Bart is nu steeds aan het oefenen bij de dames en heren doucheruimtes en het gaat al aardig goed. Fons is aan het koken: heerlijk. Morgen gaan we na de lessen verder naar het oosten naar een Nationaal Park zo'n 550 km verderop. En daar willen we weer een paar dagen blijven als het daar mooi en goed van temperatuur is.

van Augusta naar Perth en Darwin

Op dit moment is het woensdag 16 september, half twee in de middag en we zitten in Darwin (Top End). Het is hier heel erg warm en benauwd. Nu in de camper lees is af: 34 graden. Maar jullie verhaal loopt verder vanaf Augusta. Het meest zuidwestelijke plaatsje in Australie.

Zaterdag 5 september
Iedereen heeft heerlijk lang geslapen op onze camping in Augusta. Om half 8 (ben ik) uit bed gegaan en begonnen met weblog-verhaal afmaken en de foto’s op laptop gezet, uitgezocht en verkleind. Zelf schrijf ik gedurende de week al een verslag in mijn ‘traveljournal’, die ik van onze wijkouderling gekregen heb voor we vertrokken. En later in de week typ ik het allemaal over op de computer. En wanneer we op de weblog een nieuw bericht aanmaken, dan kopieer ik dat. Dat scheelt heel wat internet-uurtjes.
Na ontbijt, douche, koffie zijn we om elf uur vertrokken naar de vuurtoren en petrified waterwheel (8 km verderop). Dit wiel staat op de rotsen aan de zee. Hij draaide vroeger echt en was van hout gemaakt, maar nu is ie helemaal versteend. We hebben wederom de wind en regen getrotseerd, want het stormde weer flink. De camper schudt dan ook helemaal heen en weer. We zijn de vuurtoren niet opgeweest, want daar moest je weer voor betalen.
We zijn naar Jewel Cave gereden (20 km verderop). We hadden daar een tour met gids door een grote grot. Aan deze zuidwestkust zijn heel erg veel grotten in de kalksteenlaag. Het is een erg mooie grot. We gingen 42 meter onder de grond. De grot was in totaal 2,5 km lang, maar de tour ging maar 500 meter. Trapje op en trapje af. Mooi verlicht met lampen. In de grot zijn diverse skeletten van dieren gevonden. Om drie uur waren we weer op de camping aan de rivier. De kinderen hebben lekker buiten gespeeld, achter de meeuwen en eenden aanrennen. Heerlijk ook even een paar uurtjes lekker niks te doen. Lekker haken of lezen en thee drinken en niet onderweg te zijn op zoek naar een slaapplaats. Om zes uur gegeten. De kinderen Bassie en Adriaan gekeken en ik heb lekker gehaakt.

Zondag 6 september
Vanmorgen weer lekker rustig aan. Na ontbijt lekker gedouched ( al is de doucheruimte vrij koud) en na de koffie om half elf vertrokken naar Mammoth Cave (ongeveer 25 km naar het noorden). Hier kon je zelf de grot inlopen met een mp3-speler en koptelefoon, waarop de hele uitleg werd gegeven. Een hele andere soort grot van 34 meter diep, maar ook heel erg mooi. Daarna nog een wandeling boven langs weer terug naar de ingang. De in- en uitgang waren dus ergens anders. Op de parkeerplaats zagen we nog in een plas water twee grote groene parkieten en twee kookaburra’s zich wassen. Heel erg mooi gezicht. Toen naar Yallingup gereden (plaatsje aan de kust) en daar met uitzicht op zee gelunched. En toen nog even naar het water gelopen. Water spattend omhoog tegen de rotsen. Diverse krabben tussen de rotsen. Door gereden verder naar het noorden: Busselton. Daar op de pier gewandeld en lekker ijsje gegeten. En daarna naar ons kampeerplekje gereden: een picknickplaats aan de Tuart Road tussen Busselton en Capel. Totaal ongeveer 150 km gereden vandaag. Dus dat valt wel mee. We zijn hier om 16.00 uur aangekomen. De kinderen en Fons nog even lekker gewandeld tussen de bomen en ze kwamen terug met drie witte aronskelken voor mij. Deze groeien in grote getale in de bossen en weilanden. Dus van een lege waterfles de bovenkant afgesneden en toen hadden we een bloemenvaas. Marelijn heeft toen nog een mooi plaatje gestift en geknipt en die heeft ze er opgeplakt. Dus nu was het zelfs een hele mooie bloemenvaas. De meiden die knutselen er op los. Het papier is nu dan ook nagenoeg op, maar we kopen in Darwin weer nieuw in. Om kwart voor zes Eric (mijn broer) gebeld voor zijn verjaardag. Wel fijn om even met ‘thuis’ te bellen. Eigenlijk heb ik dan wel zin om weer naar huis te gaan. Maar wanneer ik dan hoor, en lees in de mail, dat iedereen weer zo druk is met alles (werk, kinderen- school-sport, hobby’s) dan geniet ik toch maar van onze tijd hier. En ook hier is het vrij druk. School, voorbereiden, je eten, kleding wassen, boodschappen in ‘huis’ halen, veel rijden, je wilt van alles zien in je omgeving, zoals museumbezoek (excursies voor de kinderen), strandwandelingen (gym voor de kinderen). En dan heb ik het nog niet over hardlopen, gitaarspelen, blokfluitles voor Marelijn. Dat hebben we allemaal nog niet gedaan. We moeten maar zien of we daar de tijd voor krijgen.

Maandag 7 september
Om 7.10 uur van picknickplek weggereden naar Dolphin discovery center in Bunbury. Hier zouden dolfijnen gevoerd worden. We hebben hier ontbeten en zijn met de lessen begonnen. Fons zou informeren en navragen of er nog dolfijnen aan het strand zouden komen. Maar ze hadden al een paar weken geen dolfijnen gevoerd. Dus uiteindelijk, na de lessen en koffie zijn we vertrokken. Naar Preston Beach, daar broodje gegeten, en gewandeld op het strand. Er lagen op het strand ontzettend veel grote stukken kalkschelpen (die je bij parkieten in de kooi hangt). Eline wilde wel wat meenemen voor Poekie (onze parkiet), maar dat gaat natuurlijk niet. Ze heeft er wel heel wat verzameld. Toen doorgereden naar Falcon en daar hebben we wat rondgehangen bij de Mac. Kinderen in de speeltuin en wij achter internet. Echt een hangdag, met heel veel regen en wind (gelukkig net op het strand enigszins droog). Toen gereden naar een picknick plek tussen Serpentine en Mundijong. Onderweg bij een pompstation was een meubelmaker met zagerij. Daar heeft Fons een stuk hout gekregen om een onderdeel voor mijn camera te maken. (Het verbindingsstukje van camera met statief, welke ik vergeten was.) Het was zeven uur, dus al helemaal donker, toen we het uiteindelijk vonden. Niet goed aangegeven. We zagen niks van de omgeving, dus dat zal de volgende dag een verrassing zijn, wanneer we wakker worden. Wel hoorden we kikkers, sprinkhanen en vogels.
Dinsdag 8 september
Toen we wakker werden, hoorden we schapen blaten. Aan de overkant van een watertje. Na ontbijt en lessen (Fons is ondertussen bezig geweest met houtbewerking voor mijn camera-onderdeel) zijn we naar Fremantle gereden. Daar boodschappen gedaan en om 12.10 uur aangekomen op de Fremantle Village Caravan Park. Hier hebben we voor de verandering weer eens lekker buiten aan de picknick tafel gelunched en ik heb meteen was in de wasmachine gedaan. Dat heeft ’s middags lekker in het zonnetje gedroogd. Want we hadden vandaag een heerlijke zonnige dag. Deze camping is door de kinderen wel als waardeloze luxe camping gebombardeerd. Want er is geen zwembad, maar ook niet eens een speeltuin. Dat is toch wel heel erg saai. Maar ze vermaken zich hoe dan ook wel. Fons was met de kinderen ’s middags even naar het strand en de bakker gelopen en zag een kapper. Daar ben ik eind van de middag naar toegelopen. Ik wou dat ik dat niet gedaan had. Na 10 minuten was ze al klaar met in het wilde weg in mijn reeds lange lokken te knippen en mocht ik 30 dollar neertellen (ongeveer 17 euro). Bijna mijn hele (lang gespaarde) pony eraf geknipt. Ik kan wel janken. Maar goed de dode punten zijn wel verdwenen en dat was wel nodig. Na rijst met kip gegeten te hebben, de kinderen nog Ambrasoft op de computer gedaan en om half negen naar bed. Ik heb ’s avonds nog een was gewassen en gedroogd in de droger. Heerlijk. Nog één was te gaan.

Woensdag 9 september
Om 7.10 uur weer opgestaan. Was in de wasmachine. Om 8 uur, na ontbijt, met lessen begonnen. Tot kwart voor elf (Bart). Toen vertrokken naar het centrum van Fremantle. Eerst wat rondgelopen in het centrum en the Round House bekeken. Dit was vroeger een kleine gevangenis, met 8 cellen. Later werd het een huis van een gevangenbewaarder met z’n acht kinderen. Ook wast het een signaalstation. Elke dag om 13.00 uur werd een kanon afgevuurd en een bal (langs een touw) naar beneden laten glijden. Dit was voor de schepen die voor de kust voor anker lagen. Dan konden ze hun eigen klok weer goed zetten en hun afstanden naar bepaalde punten weer bepalen. En als herinnering hieraan, doen vrijwilligers dit nog elke dag. Dus wij waren daar dus ook toevallig rond een uur en konden we de ‘ceremonie’ ook meemaken. Onder het ronde huis was ook een brede gang gemaakt. Hierlangs/-in werd een gevangen walvis naar binnen gesleept en verder verwerkt. Dus ook was het een walvisstation.
Hierna zijn we naar de Fremantle Prison gereden. Na het broodje eten zijn we naar binnen gegaan en om twee uur begon onze tour door de gevangenis die pas in 1991 gesloten is. Eerst was dit een gevangenis voor de convicts, de veroordeelden die verscheept werden vanuit Engeland. Men had niet voldoende mensen voor het bouwen van huizen, gebouwen en aanleggen van wegen. Dus werd er naar gevangenen gevraagd voor dit zware werk. En later voor de misdadigers die in Australië zelf veroordeeld werden. In de tijd dat de gevangenis open was hebben er 44 ophangingen plaats-gevonden, waarvan 1 vrouw. De laatste vond plaats in 1964. En de kinderen kregen na afloop alle drie nog een zaklantaarntje van de gids. Erg aardig. Jammer genoeg waren de Army museum, shipwreck museum en maritiem museum gesloten. Dus dat gaan we morgen nog proberen. Wederom op de camping hebben de meiden geknutseld.(Haken is voor Marelijn te moeilijk). En ik heb met Bart Geobas (aardrijkskunde) afgemaakt. En hij moest nog dictee-woordjes oefenen in Word. Lekker spaghetti gegeten. Kinderen Space buddy’s gekeken, ik heb dit verhaal weer op de computer ingetypt en om kwart voor negen naar bed.

Donderdag 10 september
Na het ontbijt zijn we met de lessen begonnen. Bart en Marelijn hadden een taaltoets. Die hebben ze allebeide voldoende/goed afgerond. Dit betekende voor Eline weer heel stil werken. Ze heeft al heel wat werkbladen gemaakt, maar het is allemaal wel makkelijk voor Eline. Ze heeft de werkjes van de liefheersbeestjes gemaakt en die van de clown. Die hebben we mooi in de camper gehangen. Ook de kalender van september hangt in de camper. Maar we moeten alles opruimen voor onze vlucht naar Darwin, dus alleen de kalender gaat mee in de koffer. Maar goed, in Darwin kan ze weer nieuwe werkjes maken. Fons had van de week al van karton een mooie klok gemaakt voor de rekenlessen van Marelijn. Die gaat de halve en hele uren leren. Na de lessen zijn we naar de shipwreck museum (scheepswrakmuseum) gegaan. Die is vandaag wel open. Bijna alles in dit museum gaat over nederlandse schepen die in de tijd van de VOC voor de kust van Australie ten onder zijn gegaan. Hier is een deel van de romp van de Batavia tentoongesteld. Evenals diverse opgedoken voorwerpen. En het verhaal wordt verteld van muiterij en massaslachting van een deel van opvarenden van de Batavia. Het is wel heel bijzonder om de gids van het museum een deel van de nederlandse geschiedenis aan een groep Australische scholieren te horen vertellen. En over waar de namen als 'Arnhemland', Tasmanie en Nieuw-Zeeland vandaan komen. Na dit museum zijn we naar het huis van Hans van Zyl gereden, niemand thuis, maar daar hebben we de stoel van Fons en nog wat andere dingen achtergelaten. Daarna zijn we naar Kings Park gereden. Daar broodje gegeten. Maar het is erg slecht weer met regen en wind. Dus we kunnen maar een korte wandeling maken, want het begint alweer te regenen. We hebben toen bij het hotel de tas opgehaald, die we 9,5 weken geleden hebben achtergelaten. Daarna zijn we naar een andere camping gereden. De Advent Caravan Park aan de andere kant van het vliegveld. We zijn langzaam aan wat aan het opruimen en schoonmaken van de camper. Je merkt echt dat het laagseizoen is, want we zijn bijna de enigen op de camping. Vanmorgen had Fons de camper aan de buitenkant al enigszins gewassen. De meiden ruimen de knutselspullen lade op. Ik wilde de laatste foto's op de laptop zetten, maar de laptop lijkt gecrasht te zijn tijdens een spelletje van Bart. Na het eten hebben de kinderen nog een filmpje gekeken. Vanmiddag en vanavond heeft Marelijn een aantal keren overgegeven. Ze klaagde de hele dag al over hoofdpijn. Ik ben bij Marelijn gaan slapen voor het geval ze weer ziek zou worden. Maar 's nachts heeft ze verder nergens meer last van en slaapt ze goed door.

Vrijdag 11 september
Om 7 uur weer uit bed en gedouched. Na het ontbijt begonnen met de lessen. Om tien uur gelukkig al klaar en moesten we ook van de camping af. We zijn naar een bibliotheek in de buurt gereden en hebben daar de email gecheckt en rekeningen betaald. Ook een boek, met daarin back-up cd's, opgestuurd per post naar huis. Na de lunch kwamen we een computerwinkel tegen. Daar onze laptop na laten kijken en nu blijkt de grafische kaart kapot te zijn. Wanneer we meer tijd zouden hebben in Perth, hadden we 'm kunnen laten maken. Maar nu hebben we een tweedehands IBM laptop met alle programma's en 12-volt oplader gekocht voor $ 550,-. De 'oude' laptop nemen we gewoon mee en laten die thuis repareren. De gegevens die er op staan zijn nog wel bereikbaar gelukkig. Om half drie zijn we ingecheckt in onze motel-appartement. Het is erg luxe. Met wasmachine en droger, bubbelbad, drie slaapkamers, complete keuken etc. Jammer genoeg maken we er maar kort gebruik van. Eind van de middag hebben de kinderen lekker 1,5 uur in bad gezeten. Fons is de camper gaan wegbrengen en de 'nieuwe' laptop gaan ophalen. Aangezien we met hevige regenval lekkage hadden langs de achterruit van de camper en de afgelopen 3 dagen geen stroom hadden in de camper hebben we nog geld teruggekregen van KEA (verhuurbedrijf), dus dat is weer een mooie meevaller. Ik heb 's middags drie wassen gedraaid en gedroogd. Dus alles weer lekker schoon. 's Avonds hebben we bij de Mac gegeten en de nieuwe laptop uitgeprobeerd. En het internet werkt gelukkig hierop. Om half negen de kinderen naar bed en wij hebben nog verder de tassen ingepakt. Ik heb de kleren die Fons en ik aan hadden ook nog gewassen en gedroogd, dus helemaal geen vuile was mee in de tas. Super.

Zaterdag 12 september
We hebben de wekker op vijf uur gezet. Maar we (Fons, Bart en ik) zijn al vanaf half drie wakker en kunnen niet meer slapen. Dus een kort nachtje. Om vijf uur eruit. Gedouched, gegeten en toen om 6 uur met de shuttle bus naar het vliegveld. We waren vrij op tijd, dus ben ik nu op de luchthaven dit verhaal aan het bijwerken. Om 8.10 uur kunnen we boarden.
We hebben een goed vlucht gehad van 3,5 uur vliegen. Maar nu weer een tijdsverschil van 1,5 uur erbij. Dus landen we net na half twee in Darwin. Daar met een taxi naar KEA verhuurbedrijf. Gelukkig zijn ze langer gebleven, want normaal zijn ze op zaterdag om 13.00 uur al dicht. Het is precies een zelfde camper als we al hadden, dus we kunnen na het inladen van de spullen gauw op pad. Eerst maar wat boodschappen, eten voor 's avonds. Toen naar de Coolinga Caravan Park, zo'n 26 km ten zuidwesten van Darwin. Het is een camping met zwembad, maar niet echt gezellig. We duiken bij aankomst meteen het zwembad in, want het is echt heel erg warm en broeierig hier. Vooral als je je lange broek en dikke schoenen aanhebt. Hier is het weer een uurtje later donker: rond 19.00 uur. We hebben buiten in het donker gegeten. Maar de kinderen moeten weer erg wennen aan de beestjes en vliegjes die rondvliegen. Wanneer we even zitten komt er een vogel in het donker aanlopen. Hij is wel zo'n 50 cm hoog op hoge poten. We proberen 'm op de foto te zetten. Dat lukt enigszins. Wanneer we hem opzoeken in het vogelboek, blijkt het een bush stone-curlew te zijn, het is een vogel met grote ogen, die 's nachts rondloopt en zich overdag schuilhoudt. 's Nachts heb ik 'm nog gehoord: hij maakt een angstaanjagend jammerend geluid. Ook gekko's en kakkerlakken gezien. Dat is wat minder leuk. Maar goed, dat hoort erbij. Wanneer we erg moe naar bed gaan is het 29 graden, ondanks dat we de airco even aan hebben gehad. Uiteindelijk toch in slaap gevallen.

Zondag 13 september
Om half 8 uit bed. Nog steeds erg warm. Fons is met Bart en Marelijn wat brood gaan halen (gisteren vergeten). En om negen uur gaan we ontbijten en beslissen we dat we naar een andere camping gaan 6 km verderop. Dus om 10 uur vertrekken we, rijden nog even langs Woolworth's voor een voorraad aan boodschappen en komen om 11 uur aan op de Big4 camping in Howard Springs. Dat is al heel wat gezelliger met speeltuin en meerdere zwembaden. Hier hebben we voor 3 nachten geboekt. Dus even op adem komen. Echt acclimatiseren. Vandaag met name in het zwembad rondgehangen en folders bekeken wat we in de komende we(e)ken zullen gaan doen. En dit verhaal bijgewerkt en foto's naar laptop gekopieerd. Deze laptop is toch iets langzamer, maar door het kleinere formaat wel wat handzamer. Zo nu neem ik ook weer even een duik..... Even lekker afkoelen is hier echt nodig. Anders hou je het niet vol. Eind van de dag in het zwembad spraken we nog met een nederlandse familie, die met z'n zevenen een maand Australie doen met een 4WD (Darwin – Perth). Nu konden wij eens wat tips aan mensen geven. Dat is wel leuk. Na het eten de kinderen nog een filmpje gekeken en ik voorbereidt. Om negen uur naar bed. Wel erg warm 29 graden in de camper.

Maandag 14 september
Slecht geslapen vanwege de warmte. M.n. Boven in de camper erg warm. Na ontbijt begonnen met de lessen, maar dat valt nog niet mee met die warmte en zo'n nacht. Na de lessen afgekoeld in het zwembad. Na de lunch naar Darwin gereden, daar bij een campingwinkel een nieuwe stoel voor Fons gekocht, een hangmat en t-shirt + tropenhelm voor Bart. Daarna door centrum gelopen, visitor centre bezocht en op zoek naar een speelgoedwinkel voor de kinderen. We hebben nu al 2, 5 maand beloofd dat ze wat mogen kopen als we in Darwin zijn. Maar die winkel hebben we niet echt gevonden. Wel hebben de meiden een knuffeltje gekocht en Bart een zelfbouwpakket, die zich oplaadt met een zonnepaneeltje. Dus dat werkt hier erg goed. En de verjaardagskaart voor Jasmijn (nichtje, wonende in Londen) op de bus gedaan, eens kijken hoelang die er over doet. Aan het eind van de dag Fons en de kinderen nog zwemmen, maar ik heb het helemaal gehad. Ben moe, kan wel janken, veel te warm, slecht geslapen. Fons heeft in de campkitchen gekookt, dat scheelt weer warmte in de camper en we hebben daar gegeten. 's Avonds de airco aangezet in de camper en daarmee konden we het 25 graden krijgen. Dat is wel te doen.

Dinsdag 15 september
Om 7.15 uur het bed uit vanwege de warmte in de camper. Vannacht hadden we de airco uitgezet, omdat het ons niet goed /gezond lijkt de hele nacht in een dichte doos te slapen. En we hebben besloten om de lessen een aantal dagen op te schorten. Totdat we uit het tropische klimaat weg zijn. Het is te benauwd en warm in de camper, buiten te weinig ruimte en we slapen niet al te best. We lassen maar een vervroegde 'herfst'vakantie in. Deze dag verder weinig gedaan. Na ontbijt en koffie naar zwembad. Na lunch naar zwembad en eind van de middag nog even boodschappen gedaan en dan avondeten. Kinderen filmpje en om half negen naar bed. Je rust zo wel uit een dag niks doen. Dat doet me wel goed. Ik heb nog even verhaal afgemaakt en de foto's uitgezocht verkleind voor de weblog. Welterusten, hoop ik.

Perth, Albany, Pemberton

Het is zaterdag, weer een week voorbij. We zitten nu in een videotheek annex computerwinkel in Augusta (zuidwestelijkste plaatsje van Australië). Maar we vervolgen ons verhaal bij The Pinnacle Caravan Park in Cervantes

Zaterdag 29 augustus
Vannacht heeft het enorm geregend. Vanmorgen lekker rustig aangedaan en om half acht opgestaan. Het was erg koud, dus we hebben even de verwarming aan gehad. Gelukkig wel droog en het zonnetje komt er door. Gegeten, lekkere geroosterde broodjes en daarna om 8.45 uur vertrokken naar the Pinnacles. Daar mochten we niet met onze grote camper doorheen rijden, maar we hebben de wandelroute genomen (1,5 km). Erg bijzonder om op dat gele zand te lopen tussen al die rechtopstaande stenen/rotsen. Volgens de folder: een unieke en spectaculaire belevenis in de Nambung National Park. Vanuit het gele duinzand rijzen duizenden mysterieuze kalkstenen pilaren op, een landschap in scherp contrast met de rest van de omgeving. En dat is het zeker. Want de omgeving is heuvelachtig met lage bosjes en wilde bloemen en weilanden, met dikke vette, met name, zwarte koeien. In Cervantes nog even getankt en toen om 11.00 uur vertrokken naar Perth. We waren om 13.00 uur in Perth. Iets te vroeg voor onze afspraak om 14.30 uur bij de familie. Daarom bij de Mac geparkeerd, daar onze broodjes gegeten en de weblog bijgewerkt. Om half drie werden we bij de familie opgewacht door Amalia van Zuyl-Dols (80 jaar), Harry Dols (83) en z’n vrouw en Frank Dols (62) met z’n vrouw. Dit zijn broers en zus. Hun ouders zijn in 1951 met vier zonen (Harry, Leo, John en Frank) geëmigreerd naar Australië. Amalia en haar man zouden later komen. Maar nadat ze daar een half jaar waren is moeder Maria verongelukt en bleef vader Cornelis alleen achter met vier zonen. Frank was nog maar een jaar of zes, dus toen is Amalia met haar man en hoogzwanger op de boot gestapt en direct naar Austalië vertrokken. Amalia zijn neven en nicht van Fons z’n vader. Amalia (de kinderen mochten haar oma noemen, ze voelden zich gelijk thuis bij haar, aangezien zij nederlands met ze kon praten en hen meteen de ‘speel’kamer liet zien) kon zich tante Carla (oudste zus van Fons z’n vader) het beste herinneren, maar moest van ons horen dat ze al is overleden. Ook was Hans van Zyl en z’n vrouw Karen er. Met Hans hadden we telefonisch contact en hij had deze bijeenkomst in Perth geregeld. Hij is de zoon van Amalia. We zullen de zoon van Leo Dols ook nog ontmoeten in Sydney: Tony Dols. Met hem hebben we vanaf het begin al emailcontact. Er waren allemaal lekkere hapjes, door iedereen wat meegebracht. Lekkere pizza, pannekoekjes met jam en room, sandwiches. We hebben lekker thee en koffie gedronken en verhalen uitgewisseld en familiestamboom doorgenomen. Het was een warm/hartelijk ontvangst, eigenlijk bij wildvreemde mensen, maar heel erg bijzonder. Om zes uur zijn we met Hans en Karen naar hun huis gereden (half uur rijden). We mochten op hun oprit overnachten. We werden uitgenodigd voor het avondeten. Lekker vlees en aardappelen van de barbecue. De kinderen mochten op groot scherm naar kindernet kijken. In grote fauteuils met warme deken over hun heen. Heel gastvrij allemaal. Om tien uur zijn we ons bedje ingedoken. Het was vrij koud geworden, gelukkig kon ik de verwarming aanzetten, omdat we stroom hadden.

Zondag 30 augustus
In onze eigen camper ontbeten en toen de camper van onze gastheer bekeken. Hij heeft ‘m helemaal zelf gebouwd. En ook bij ze koffie gedronken. De familie nog even doorgenomen en foto’s gemaakt van de stamboom van hun familie, die zijn vader nog gemaakt had. Om elf uur weggereden en bij de Mac Donalds nu onze warme maaltijd genuttigd (supermarkten waren dicht) en de foto’s op de weblog bijgewerkt. Daarna naar het zuiden gereden. Bij een bezinestation nog brood en melk kunnen kopen. In Byford een kleine dierentuin bezocht, met kangaroe’s, walibi’s, euro’s, emoe’s, kakatoe’s, kookaburra’s, echidna’s, cavia’s en last but not least: KOALA’s . We mochten ze aaien, en Bart mocht er één vasthouden en op de foto natuurlijk. Mathilda was super zacht. Daarna verder gereden tot aan Bannister rest area. Daar waren we om half zes. En het weekend is weer voorbij. ’s Avonds lekker knakworstjes en cup a soup met brood gehad. Kinderen nog filmpje gekeken en ik lessen voorbereid. Fons ligt vaak lekker te lezen.

Maandag 31 augustus
Vannacht en vanmorgen erg koud: 5° C. Eerst de gaspitten maar even aangezet. Na ontbijt, lessen gedaan en om 11.00 uur vertrokken van rest area. Doorgereden tot half twee naar Mt Barker. Daar getankt, boodschappen gedaan, gelunched en Eric z’n kaartje op de bus gedaan. Om kwart over drie naar Albany. Daar aangekomen om half vijf op de camping Middleton Beach Holiday Park (Big4) nadat we de visitor centre hadden bezocht in het centrum. De hele middag hebben we onderweg heftige buien gehad. Van vijf tot zes uur zijn we nog even in het overdekte bubbelbad (spa) geweest en af en toe in het koude buiten zwembad. Daarna in onze bikini’s door de regen naar de doucheruimtes gerend. En lekker gedouched en warm aan de maaltijd begonnen.

Dinsdag 1 september
Na ontbijt en lessen en koffie hebben we de stad verkend. Tevens naar de Princess Royal Fortress boven op Mount Adelaide gereden. Dat was een soort van museum over alle militaire acties die vanuit Albany gevoerd zijn. Erg leuk: nog afweergeschut wat je nog kon draaien en waarvan je de loop nog kon richten, loopgraven, bunkers, munitiedepots, tanks en museagebouwen. Heel er interessant en leuk voor de kinderen (gelukkig droog). ’s Middags nog gewandeld door de stad, maar het begon weer te regenen. Toen bij de Mac de kinderen in de speeltuin en Fons en ik achter internet (wel heel erg handig hoor, dat gratis internet bij de McDonalds) Eind van de dag nog naar uitkijkpunten aan de kust geweest. Dat was wel erg spectaculair met de hevige storm, wind en regen, we moesten elkaar vasthouden om niet weggeblazen te worden. Toen hadden we voor het eerst sinds 8 weken weer onze jassen aan. We hebben the Gap (uitham in de rotsen waar nu het zeewater in omhoog spoot) en the natural bridge gezien. Terug op de camping hebben de kinderen nog even gezwommen in de spa. Ondertussen heeft Fons heerlijk spaghetti gekookt. Om 7 uur gegeten en daarna Marelijn nog geleerd om te haken. Wat nog niet meevalt. Wanneer het slecht weer is, ga je je op een andere manier vermaken.

Woensdag 2 september
Vannacht veel wind en regen gehad. Om 8.10 uur pas uit bed. Allemaal gedouched en haren gewassen. Vandaag een dagje weer op excursie naar Whale World. Daar waren we rond elf uur. We hebben daar veel gezien en gehoord over de walvisvaart vanuit Albany. Deze plek was een voormalig walvis station. Alles werd uitgelegd over het vangen van de walvissen, het in stukken snijden en koken van het vet (blubber noemen ze dat hier) en wat er dan met de olie gebeurde. Zelfs de botten het hoofd e.d. werd meegekookt. De onderkaak en andere overblijfselen werden gemalen en gedroogd. Hier zaten heel veel proteïnen in en werd gebruikt als kunstmest. De olie werd gebruikt in de pharmaceutische industrie voor parfum, zeep, maar ook kaarsen en kerosine (om de lampen te laten branden). Ook voor de kinderen interessant met zelfs een 3D film over de walvissen.
We gingen hier pas om half drie weg. Het was erg leuk. We zijn toen richting Denmark gereden, gelunched om half vier. En kleine boodschapjes en toen doorgereden naar de Valley of the Giants. Onderweg is het landschap veranderd in hoger heuvelachtig gebied met grote bomen. Veel grote, dikke koeien, maar ook wijngaarden. En de snelweg wordt steeds smaller en wordt steeds kronkeliger. In Nederland zou je dit geen highway meer noemen. Onderweg nog 3 kookaburra’s gezien, maar wanneer we gedraaid waren, en terug op het plekje vlogen de vogels weer weg. Op een mooie plek tussen de gigantisch hoge bomen hebben we de camper geparkeerd. Bart maakte zich meteen zorgen, dat een boom op onze camper zou kunnen vallen.

Donderdag 3 september
Vanmorgen om half acht uit bed en na het ontbijt om half negen met lessen begonnen. Bart en Marelijn hadden eerst hun eerste rekentoets. Eline moest heel stil werken. Ze hebben het allebei heel goed gemaakt. Juffen: ze hadden allebei maar 1 foutje. Daarna nog taal. Rond 10 uur, na de koffie zijn we naar de Tree Top Walk gereden (5 min.) en hebben we het pad boven in de boomtoppen gelopen. Erg leuk. Ook nog een andere wandeling tussen the Giants door, zoals, karri-boom (deze verliest elk jaar zijn schors en is daarom heel glad met diverse tinten en het duurt 100 jaar voor dat ie uitgegroeid is), red tingle, yellow tingle, karri oak, ed. We konden zelfs in de bomen staan. Daarnaast was er nog een kleine uitleg over de dieren die er wonen.
In de bossen, waar we doorheen rijden, maar dat is het geval in heel West- Australië staan steeds bordjes, dat er gedroogd vlees met vergif als vossen-aas in het bos is neergelegd. Dit om de vossen (of grote katten) te doden. Dus je moet daar dan niet je hondje los laten lopen.
Toen richting Pemberton gereden. Onderweg de Fernhook Falls bekeken. Waterval, maar het water was erg vies met veel schuin erin. Dus dat was wat minder. Om half vier in Pemberton aangekomen. De visitor centre bezocht, informatie verzameld, getankt en boodschappen gedaan. Toen naar ons kampeerplekje in de Big Dam Arboratorum gereden. Nu met 1 andere caravan en 1 ander tentje als buren. Met wandelen hebben Fons en Bart nog drie kookaburra’s gezien. De mannen hebben vuurtje gestookt en hier zouden we onze steaks boven hebben gebakken, als het hout niet te nat was geweest. Het duurde te lang om een goed vuur te maken, dus de steaks gingen in de pan. Na het eten nog even bij het vuur gestaan.

Vrijdag 4 september (droge dag)
Iedereen vannacht slecht geslapen en veel wakker. ’s Morgens de kookaburra horen ‘’lachen’’. Voor het ontbijt heb ik tijdens een wandeling door het bos nog een kookaburra kunnen fotograferen. Na ontbijt en lessen naar het tramstation in Pemberton gereden en een rit van ongeveer 2 uur gemaakt door de bossen. De meneer vertelde van alles over het bos, de bomen, de tram etc. Twee keer mochten we even uitstappen en een korte wandeling maken. Bij de bakker lekkere broodjes gehaald en naar Gloucester Tree gereden. Daar eerst gelunched. Op de picknick plaats daar zaten/vlogen ontzettend veel groene en rode grote parkieten (parrots). Die kwamen bij ons om een broodje te eten. Heel erg leuk. Fons en Marelijn hebben de 61 meter hoge boom beklommen. Er zitten allemaal pinnen in de bast geslagen en daarop kun je naar boven lopen. Deze boom is in 1946 zo gemaakt als uitkijkpost naar bosbranden. Bart en Eline zijn een klein stukje naar boven gegaan. En ik was te druk met foto’s maken en filmen en ben helemaal vergeten om het even uit te proberen. Om 15.00 uur vertrokken richting Margret River. Maar zijn uiteindelijk om vier uur in Augusta aangekomen op de Turner Caravan Park aan de Black Wood River. Het uiterst zuid-westelijke plaatsje van Australië. We hebben uitzicht op de rivier en de pelikanen, meeuwen, gallah’s vliegen/zwemmen hier om ons heen. Er zouden hier ook dolfijnen moeten zwemmen, maar die hebben we nog niet ontdekt. Om vijf uur nog even langs het water naar het dorp gelopen, een half uur email gecheckt. En toen weer terug. We waren net op tijd terug in de camper, want het begon weer enorm te regenen en waaien. Na het eten (weer eens macaroni, dat eten we nu toch wel heel erg vaak) filmpje gekeken en om negen uur naar bed.

Er zit alweer een week op. De tijd gaat ontzettend snel. Met een week alweer vliegen naar Darwin.