Perth, Albany, Pemberton

Het is zaterdag, weer een week voorbij. We zitten nu in een videotheek annex computerwinkel in Augusta (zuidwestelijkste plaatsje van Australië). Maar we vervolgen ons verhaal bij The Pinnacle Caravan Park in Cervantes

Zaterdag 29 augustus
Vannacht heeft het enorm geregend. Vanmorgen lekker rustig aangedaan en om half acht opgestaan. Het was erg koud, dus we hebben even de verwarming aan gehad. Gelukkig wel droog en het zonnetje komt er door. Gegeten, lekkere geroosterde broodjes en daarna om 8.45 uur vertrokken naar the Pinnacles. Daar mochten we niet met onze grote camper doorheen rijden, maar we hebben de wandelroute genomen (1,5 km). Erg bijzonder om op dat gele zand te lopen tussen al die rechtopstaande stenen/rotsen. Volgens de folder: een unieke en spectaculaire belevenis in de Nambung National Park. Vanuit het gele duinzand rijzen duizenden mysterieuze kalkstenen pilaren op, een landschap in scherp contrast met de rest van de omgeving. En dat is het zeker. Want de omgeving is heuvelachtig met lage bosjes en wilde bloemen en weilanden, met dikke vette, met name, zwarte koeien. In Cervantes nog even getankt en toen om 11.00 uur vertrokken naar Perth. We waren om 13.00 uur in Perth. Iets te vroeg voor onze afspraak om 14.30 uur bij de familie. Daarom bij de Mac geparkeerd, daar onze broodjes gegeten en de weblog bijgewerkt. Om half drie werden we bij de familie opgewacht door Amalia van Zuyl-Dols (80 jaar), Harry Dols (83) en z’n vrouw en Frank Dols (62) met z’n vrouw. Dit zijn broers en zus. Hun ouders zijn in 1951 met vier zonen (Harry, Leo, John en Frank) geëmigreerd naar Australië. Amalia en haar man zouden later komen. Maar nadat ze daar een half jaar waren is moeder Maria verongelukt en bleef vader Cornelis alleen achter met vier zonen. Frank was nog maar een jaar of zes, dus toen is Amalia met haar man en hoogzwanger op de boot gestapt en direct naar Austalië vertrokken. Amalia zijn neven en nicht van Fons z’n vader. Amalia (de kinderen mochten haar oma noemen, ze voelden zich gelijk thuis bij haar, aangezien zij nederlands met ze kon praten en hen meteen de ‘speel’kamer liet zien) kon zich tante Carla (oudste zus van Fons z’n vader) het beste herinneren, maar moest van ons horen dat ze al is overleden. Ook was Hans van Zyl en z’n vrouw Karen er. Met Hans hadden we telefonisch contact en hij had deze bijeenkomst in Perth geregeld. Hij is de zoon van Amalia. We zullen de zoon van Leo Dols ook nog ontmoeten in Sydney: Tony Dols. Met hem hebben we vanaf het begin al emailcontact. Er waren allemaal lekkere hapjes, door iedereen wat meegebracht. Lekkere pizza, pannekoekjes met jam en room, sandwiches. We hebben lekker thee en koffie gedronken en verhalen uitgewisseld en familiestamboom doorgenomen. Het was een warm/hartelijk ontvangst, eigenlijk bij wildvreemde mensen, maar heel erg bijzonder. Om zes uur zijn we met Hans en Karen naar hun huis gereden (half uur rijden). We mochten op hun oprit overnachten. We werden uitgenodigd voor het avondeten. Lekker vlees en aardappelen van de barbecue. De kinderen mochten op groot scherm naar kindernet kijken. In grote fauteuils met warme deken over hun heen. Heel gastvrij allemaal. Om tien uur zijn we ons bedje ingedoken. Het was vrij koud geworden, gelukkig kon ik de verwarming aanzetten, omdat we stroom hadden.

Zondag 30 augustus
In onze eigen camper ontbeten en toen de camper van onze gastheer bekeken. Hij heeft ‘m helemaal zelf gebouwd. En ook bij ze koffie gedronken. De familie nog even doorgenomen en foto’s gemaakt van de stamboom van hun familie, die zijn vader nog gemaakt had. Om elf uur weggereden en bij de Mac Donalds nu onze warme maaltijd genuttigd (supermarkten waren dicht) en de foto’s op de weblog bijgewerkt. Daarna naar het zuiden gereden. Bij een bezinestation nog brood en melk kunnen kopen. In Byford een kleine dierentuin bezocht, met kangaroe’s, walibi’s, euro’s, emoe’s, kakatoe’s, kookaburra’s, echidna’s, cavia’s en last but not least: KOALA’s . We mochten ze aaien, en Bart mocht er één vasthouden en op de foto natuurlijk. Mathilda was super zacht. Daarna verder gereden tot aan Bannister rest area. Daar waren we om half zes. En het weekend is weer voorbij. ’s Avonds lekker knakworstjes en cup a soup met brood gehad. Kinderen nog filmpje gekeken en ik lessen voorbereid. Fons ligt vaak lekker te lezen.

Maandag 31 augustus
Vannacht en vanmorgen erg koud: 5° C. Eerst de gaspitten maar even aangezet. Na ontbijt, lessen gedaan en om 11.00 uur vertrokken van rest area. Doorgereden tot half twee naar Mt Barker. Daar getankt, boodschappen gedaan, gelunched en Eric z’n kaartje op de bus gedaan. Om kwart over drie naar Albany. Daar aangekomen om half vijf op de camping Middleton Beach Holiday Park (Big4) nadat we de visitor centre hadden bezocht in het centrum. De hele middag hebben we onderweg heftige buien gehad. Van vijf tot zes uur zijn we nog even in het overdekte bubbelbad (spa) geweest en af en toe in het koude buiten zwembad. Daarna in onze bikini’s door de regen naar de doucheruimtes gerend. En lekker gedouched en warm aan de maaltijd begonnen.

Dinsdag 1 september
Na ontbijt en lessen en koffie hebben we de stad verkend. Tevens naar de Princess Royal Fortress boven op Mount Adelaide gereden. Dat was een soort van museum over alle militaire acties die vanuit Albany gevoerd zijn. Erg leuk: nog afweergeschut wat je nog kon draaien en waarvan je de loop nog kon richten, loopgraven, bunkers, munitiedepots, tanks en museagebouwen. Heel er interessant en leuk voor de kinderen (gelukkig droog). ’s Middags nog gewandeld door de stad, maar het begon weer te regenen. Toen bij de Mac de kinderen in de speeltuin en Fons en ik achter internet (wel heel erg handig hoor, dat gratis internet bij de McDonalds) Eind van de dag nog naar uitkijkpunten aan de kust geweest. Dat was wel erg spectaculair met de hevige storm, wind en regen, we moesten elkaar vasthouden om niet weggeblazen te worden. Toen hadden we voor het eerst sinds 8 weken weer onze jassen aan. We hebben the Gap (uitham in de rotsen waar nu het zeewater in omhoog spoot) en the natural bridge gezien. Terug op de camping hebben de kinderen nog even gezwommen in de spa. Ondertussen heeft Fons heerlijk spaghetti gekookt. Om 7 uur gegeten en daarna Marelijn nog geleerd om te haken. Wat nog niet meevalt. Wanneer het slecht weer is, ga je je op een andere manier vermaken.

Woensdag 2 september
Vannacht veel wind en regen gehad. Om 8.10 uur pas uit bed. Allemaal gedouched en haren gewassen. Vandaag een dagje weer op excursie naar Whale World. Daar waren we rond elf uur. We hebben daar veel gezien en gehoord over de walvisvaart vanuit Albany. Deze plek was een voormalig walvis station. Alles werd uitgelegd over het vangen van de walvissen, het in stukken snijden en koken van het vet (blubber noemen ze dat hier) en wat er dan met de olie gebeurde. Zelfs de botten het hoofd e.d. werd meegekookt. De onderkaak en andere overblijfselen werden gemalen en gedroogd. Hier zaten heel veel proteïnen in en werd gebruikt als kunstmest. De olie werd gebruikt in de pharmaceutische industrie voor parfum, zeep, maar ook kaarsen en kerosine (om de lampen te laten branden). Ook voor de kinderen interessant met zelfs een 3D film over de walvissen.
We gingen hier pas om half drie weg. Het was erg leuk. We zijn toen richting Denmark gereden, gelunched om half vier. En kleine boodschapjes en toen doorgereden naar de Valley of the Giants. Onderweg is het landschap veranderd in hoger heuvelachtig gebied met grote bomen. Veel grote, dikke koeien, maar ook wijngaarden. En de snelweg wordt steeds smaller en wordt steeds kronkeliger. In Nederland zou je dit geen highway meer noemen. Onderweg nog 3 kookaburra’s gezien, maar wanneer we gedraaid waren, en terug op het plekje vlogen de vogels weer weg. Op een mooie plek tussen de gigantisch hoge bomen hebben we de camper geparkeerd. Bart maakte zich meteen zorgen, dat een boom op onze camper zou kunnen vallen.

Donderdag 3 september
Vanmorgen om half acht uit bed en na het ontbijt om half negen met lessen begonnen. Bart en Marelijn hadden eerst hun eerste rekentoets. Eline moest heel stil werken. Ze hebben het allebei heel goed gemaakt. Juffen: ze hadden allebei maar 1 foutje. Daarna nog taal. Rond 10 uur, na de koffie zijn we naar de Tree Top Walk gereden (5 min.) en hebben we het pad boven in de boomtoppen gelopen. Erg leuk. Ook nog een andere wandeling tussen the Giants door, zoals, karri-boom (deze verliest elk jaar zijn schors en is daarom heel glad met diverse tinten en het duurt 100 jaar voor dat ie uitgegroeid is), red tingle, yellow tingle, karri oak, ed. We konden zelfs in de bomen staan. Daarnaast was er nog een kleine uitleg over de dieren die er wonen.
In de bossen, waar we doorheen rijden, maar dat is het geval in heel West- Australië staan steeds bordjes, dat er gedroogd vlees met vergif als vossen-aas in het bos is neergelegd. Dit om de vossen (of grote katten) te doden. Dus je moet daar dan niet je hondje los laten lopen.
Toen richting Pemberton gereden. Onderweg de Fernhook Falls bekeken. Waterval, maar het water was erg vies met veel schuin erin. Dus dat was wat minder. Om half vier in Pemberton aangekomen. De visitor centre bezocht, informatie verzameld, getankt en boodschappen gedaan. Toen naar ons kampeerplekje in de Big Dam Arboratorum gereden. Nu met 1 andere caravan en 1 ander tentje als buren. Met wandelen hebben Fons en Bart nog drie kookaburra’s gezien. De mannen hebben vuurtje gestookt en hier zouden we onze steaks boven hebben gebakken, als het hout niet te nat was geweest. Het duurde te lang om een goed vuur te maken, dus de steaks gingen in de pan. Na het eten nog even bij het vuur gestaan.

Vrijdag 4 september (droge dag)
Iedereen vannacht slecht geslapen en veel wakker. ’s Morgens de kookaburra horen ‘’lachen’’. Voor het ontbijt heb ik tijdens een wandeling door het bos nog een kookaburra kunnen fotograferen. Na ontbijt en lessen naar het tramstation in Pemberton gereden en een rit van ongeveer 2 uur gemaakt door de bossen. De meneer vertelde van alles over het bos, de bomen, de tram etc. Twee keer mochten we even uitstappen en een korte wandeling maken. Bij de bakker lekkere broodjes gehaald en naar Gloucester Tree gereden. Daar eerst gelunched. Op de picknick plaats daar zaten/vlogen ontzettend veel groene en rode grote parkieten (parrots). Die kwamen bij ons om een broodje te eten. Heel erg leuk. Fons en Marelijn hebben de 61 meter hoge boom beklommen. Er zitten allemaal pinnen in de bast geslagen en daarop kun je naar boven lopen. Deze boom is in 1946 zo gemaakt als uitkijkpost naar bosbranden. Bart en Eline zijn een klein stukje naar boven gegaan. En ik was te druk met foto’s maken en filmen en ben helemaal vergeten om het even uit te proberen. Om 15.00 uur vertrokken richting Margret River. Maar zijn uiteindelijk om vier uur in Augusta aangekomen op de Turner Caravan Park aan de Black Wood River. Het uiterst zuid-westelijke plaatsje van Australië. We hebben uitzicht op de rivier en de pelikanen, meeuwen, gallah’s vliegen/zwemmen hier om ons heen. Er zouden hier ook dolfijnen moeten zwemmen, maar die hebben we nog niet ontdekt. Om vijf uur nog even langs het water naar het dorp gelopen, een half uur email gecheckt. En toen weer terug. We waren net op tijd terug in de camper, want het begon weer enorm te regenen en waaien. Na het eten (weer eens macaroni, dat eten we nu toch wel heel erg vaak) filmpje gekeken en om negen uur naar bed.

Er zit alweer een week op. De tijd gaat ontzettend snel. Met een week alweer vliegen naar Darwin.