Op weg... Tanami Road, Sawtooth Gorge en Bungle Bungles

Hé, hé, eindelijk weer in de bewoonde wereld, bereikbaar voor iedereen.. hier het het verslag:

Maandag 20 juli
Vandaag weer een dag van (geestelijke) voorbereiding voor de trip door de ‘woestijn’ en wat laatste boodschappen gedaan. Hoed voor Bart, Grote kampeeratlas, waar alle gratis/goedkope kampeerplaatsen in staan. Met twee keer gratis overnachten hebben we het boek er alweer uit. Bij Britz langs geweest voor nieuwe tentstokken, die braken steeds weer en nog wat ontbrekende spullen. Bij de McDonald’s de vorige weblog weer bijgewerkt. Daar is het gratis internetten, vanuit de auto op de parkeerplaats, werkt perfect. Verder nog in het zwembad gelegen en een optreden gehad van een Didgeridoo-speler op de camping. En ’s avonds lekker weer een filmpje gekeken met een andere Nederlandse jongen.

Dinsdag 21 juli
Vanmorgen op tijd opgestaan en de boel ingepakt. Broodje gegeten, weer langs de supermarkt voor brood en melk en om half negen op weg gegaan. We denken nu genoeg water, eten en brandstof te hebben voor de 1055 km woestijntocht tussen Alice Springs en Halls Creek over een onverharde track waar schijnbaar de kwaliteit goed van is. Aangezien het nu de droge tijd is van het jaar is de weg vrij van Floodways, maar wel erg stoffig. Met alleen maar 3 tankplaatsen waar mogelijk brandstof is te halen is het toch goed berekenen of we het wel gaan halen als één roadstation droog staat. Onze Nissan Patrol verbruikt ongeveer 1:6 en heeft een tankinhoud van 140 liter. De bandenspanning is ons geadviseerd met 20% te verlagen om iets comfortabeler over de wasbordwegen te rijden. Tevens is de wagen dan beter te beheersen bij een klapband. Dat we de tocht met 1 reservewiel begonnen vonden een aantal mensen wel iets te weinig, maar ja meer hebben we niet meegekregen.
Om 10.40 uur waren we bij de eerste stopplaats Tylmouth Roadhouse. Daar getankt en koffie gedronken. Om 16.30 uur kwamen we aan bij Rabbit Flat. We hadden toen 602 km gereden en hebben maar 15 tegenliggers gehad, één roadtrain heeft een barst in onze voorruit veroorzaakt. Volgende keer maar iets meer aan de kant. Ik weet niet wat we konden verwachten van Rabbit Flat, maar het was gewoon weinig of niks. Alleen woestenij, een gebouwtje waar je wat drank en fris kon kopen. Je kampeergeld betalen en tanken. Ook kon je douchen voor 4 dollar. We hebben daar op een bushcamping gestaan, met nog twee auto’s. Alleen wat bomen en grote metalen olievaten, voor het afval en 1 toilet (huisje op een groot gat met 1 hoop jeweetwel erin). Maar goed we hebben kunnen slapen. Er was een ontzettend mooie zonsondergang en we hebben weer kampvuurtje aangelegd en worstjes aan een stokje verwarmd. Het stikte hier van de vliegen, dus de vliegennetjes werden uit de tas gehaald. Maar ze verdwenen ook weer als sneeuw voor de zon, op het moment dat het donker werd. We hadden het af en toe 38 graden in de auto en ’s avonds om zes uur was het nog 30 graden. Dus dat zou in ieder geval geen ijs op de tent worden. We hebben onderweg ontzettend veel termietheuvels gezien, koeien en gieren die aan dode dieren eten. Heel veel verschillende landschappen.

Woensdag 22 juli
Om half zeven weer uit de veren. Mooie zonsopkomst. Alles ingepakt, ontbeten en weer vertrokken om 8.10 uur. Het was zo’n 20 graden toen we vertrokken. Flink bewolkt, dus goed reisweer. Om kwart voor tien gingen we de grens over van Northern Territory naar West-Australia. De tijd moest toen 1,5 uur achteruit gezet worden. Dus nog maar kwart over acht. Onderweg een grote loopvogel tegen gekomen: Australian Bustard. We hadden hem bijna onder de auto, maar hij vloog nog op. Bij Wolfe’s Creek hebben we gegeten. Dat is een enorme krater, waar miljoenen jaren geleden een meteoriet in is geslagen. Het is de op 1 na grootste meteorietkrater in de wereld. Fons en de kinderen zijn nog de krater ingelopen. Het was erg warm. Aan het eind van de Tanami Road moeten alle fruit, groenten, zaden en grond in vuilnisbakken gegooid worden. Ze zijn bang voor de fruitvliegjes en andere ziektes. Om half drie waren we bij de Visitor Centre in Halls Creek. We hadden er toen 451 km dirtroad op zitten. We hebben toen besloten weer naar een bushcamping te gaan bij een watertje, zo’n 52 km verder op. Dus weer op pad en een dirtroad op. Daar onze eerste wilde kangaroe’s gezien. Toen we op de bushcamping aankwamen, het is eigenlijk meer een opgedroogde rivierbedding, met nog een klein watertje, wilde Fons de 4WD naar een mooi plekje rijden, maar toen ging het echt mis. Hij reed de auto tot de wielassen in een modderpoel. Helemaal vast. Grote paniek. Eline huilen, ik op het punt van… Wat een grote lummel (volgens mij). Wat een domme papa. Wat een snukkel (volgens de kinderen). GELUKKIG stonden er nog andere, echte Aussie-mannen, die meer met dit soort problemen te maken hebben gehad. En die hebben, nadat wij de auto ontdaan hadden van de lading, met hun auto en lier, onze auto er weer uitgetrokken. Dus een uur later konden we, in het donker, onze tent opzetten en gaan eten. Dat was wel even heel erg spannend. ’s Avonds nog bij onze ‘redders in nood’ wat gedronken. Wederom staan we verbaasd te kijken hoe gastvrij iedereen hier is.

Donderdag 23 juli
’s Morgens werden we allemaal erg vroeg wakker door een kakofonie van vogelgeluiden ( en door het tijdsverschil van 1.5 uur). Vannacht een grote goudkleurige tor uit de tent verwijderd (doodeng) en ’s morgens zat er een wandelende tak onder onze buitentent. Verder is het een mooie plek aan een billabong (kreekje) onder de rotsen. De kinderen hebben zich prima vermaakt met de kiezelstenen en later in het water zelf. Het was erg warm, in de schaduw 30 graden, dus verder de dag niks gedaan. In het water zitten Archer-visjes, die vliegen vangen door een waterstraaltje naar hun te spugen. Een havik kwam af en toe naar beneden duiken om een visje te vangen. Echt geweldig. Eind van de middag zijn we nog een heuvelrug opgeklommen. Over de kangaroe-paadjes met kangaroe-poep. Daarop ontliep je de meeste spinifex. Dat is een heel harde soort gras, dat in je benen prikt. We hadden boven een ontzettend mooi uitzicht. Bart is met zijn handen in het spinifex gras gevallen en had zijn handen vol met stekeltjes. Dus wij ze er proberen uit te halen. Maar veel kleine puntjes zijn blijven zitten. Nu heeft hij allemaal kleine ontstoken plekjes. Die moeten er dus vanzelf nog uitkomen. Op deze bush camping hebben we een stel ontmoet, die hun huis hebben verkocht, hun spullen hebben opgeslagen en nu al 16 maanden door Australië reizen en dat nog wel 10 jaar hopen te kunnen doen. Ze hebben ons heel veel tips gegeven voor het reizen, maar over mooie plekjes die we kunnen bezoeken. ’s Avonds daar koffie/thee gedronken, daarna naar bed. Dat is al de 3e dag zonder douche…

Vrijdag 24 juli
Om kwart voor acht vertrokken van Sawtooth Gorge. In Halls Creek boodschappen gedaan (weer geen bier kunnen kopen), water getankt, lucht in de banden gedaan en om half tien op weg naar de Bungle Bungles ( ofwel Purnululu National Park). Daar waren we om 11.30 uur. De rest van de middag niks meer gedaan. Daar is het te warm voor. Kinderen lekker gewerkt in de meegebrachte boeken, muziek geluisterd en ik heb vier dagen met avontuur bijgewerkt op de laptop. Na het eten al om 19.00 uur naar bed. Ook op deze camping alleen een toilet (w.c.pot op een gat in de grond met een huisje eromheen) en waterkraan. De kakatoe’s (witte) en zwarte kraaien vliegen hier over je heen. Evenals andere onbekende vogels.

Zaterdag 25 juli
Om half zes al wakker. En om zes uur al opgestaan. Nu al ongeveer 20 graden. Om half zeven naar een carpark gereden en daar ontbeten. Om kwart over 8 op weg naar the Cathedral Gorge. Mooie kloof met aan het eind een grotachtig geheel met een meertje en wit (strand)zand. In de natte periode loop je langs een riviertje door de kloof en in het meer valt dan een waterval. Nu is het daar te droog voor. Op de terug wel langs the Domes gelopen. Om 9.30 uur waren we al weer klaar, maar we waren bekaf van de warmte. Op de camping terug, lekker koffie gedronken en verder alleen maar in de schaduw geplakt, geknipt en spelletjes gedaan. Af en toe onder onze zelfgemaakte douche voor wat verkoeling. We horen nu ook van mensen dat het extreem warm weer is: hittegolf. In de zon is het rond de middag 45 graden. In de schaduw 35. Eind van de dag nog de Echidna Chasm bezocht. Dat is wederom een kloof. Zeer mooi met allemaal palmbomen. Je loopt hier ook door de rivierbedding. Aan het eind een grot. We moesten wel snel zijn, want het werd al gauw donker. En ’s avonds weer op tijd naar bed.

Zondag 26 juli
Om half zes uit bed en we hebben de boel ingepakt. Om half zeven reden we weg voor de lange rit uit de bungle bungles. Een zware tocht van 53 kilometer, berg op berg af, door gaten met bull dust (poederzand) en door 6 riviertjes. Toen door naar Kununurra. Onderweg heel veel koeien gezien, die zo langs de ‘snelweg’ lopen. Ze kunnen zo de weg op lopen. Ook heb je hier de boab-bomen. Hele dikke bomen die op een fles lijken. Ze houden water vast. Dus in extreme droogte kan men hieruit water tappen. Ze waren op deze 245 km lange weg wel op 8 plekken met de weg bezig. Dus op zondag werken ze hier ook gewoon door. De meeste winkels zijn ook gewoon open hier. We waren om ongeveer 12.30 uur op de camping Hidden Valley in Kununurra. Een schaduwrijk plekje opgezocht. Fons en Bart hebben boodschappen gedaan en ik ben met de meiden het zwembad ingedoken. Heerlijk. Want het is toch wel heel erg warm. ’s Avonds heerlijk na 6 dagen weer onder de douche en lekker de haren wassen. En weer bereikbaarheid voor de telefoon en internet.