The Olga's en weer terug naar Alice Springs...

Vrijdag (17 juli) zijn we, nadat we de weblog helemaal hebben bijgewerkt naar de Olgas gereden. We zijn er ondertussen achter gekomen dat ik de dagen van het vorige bericht verkeerd had. We plaatsten het laatste bericht voor ons ’s morgens vroeg en de weblog gaf nog donderdag aan, omdat die nog op nederlandse tijd staat. Maar ik heb de dagen inmiddels aangepast. We hebben bij de Olgas eerst een broodje gegeten en zijn toen om 12.45 uur vertrokken voor een 7,6 km lange wandeltocht. Het was een flinke tocht, aangezien het vrij warm was. Maar het was echt schitterend. Ik kan me van de vorige keer, 10 jaar geleden, niks meer herinneren. Terwijl het zo mooi is daar. Op internet hebben we ontdekt dat de Olgas en Ayers Rock onder de grond met elkaar verbonden zijn. Het is uit een zelfde soort harde steenlaag gevormd. Maar door aardverschuivingen zijn beide uiteinden van deze laag naar boven gekomen. De vormgeving is verschillend doordat de hardheid van de steenlaag van beide verschillen. Mijn schoenen zijn het nu wel aan het begeven. De zolen laten nu aan alle kanten los. Dus in Alice Springs op zoek naar nieuwe berg/wandelschoenen. Na de tocht weer naar de camping, lekker relaxen, de kinderen in de speeltuin, spelletje, eten, douchen en slapen.

Zaterdag (18 juli) hebben we boel weer ingepakt. Binnen een uur hebben we dat nu al voor elkaar. We worden er al aardig handig in. De taken verdeeld. En toen nog even langs de winkel voor proviand voor onderweg en dan op weg naar Alice Springs. Daar kwamen we na 4, 5 uur rijden en 0,5 uur rust om twee uur aan. Daar zijn we weer naar dezelfde camping Mc Donnell Holiday Park gegaan. Het was erg warm. In de schaduw zo’n 20 graden, maar in de zon wel 8 graden warmer. Dus lekker naar het zwembad. Voor het donker werd hebben we de tent nog opgezet en ons klaar gemaakt om uit eten te gaan. We zijn lekker naar de Mc Donalds geweest. Een hele traktatie. Jammer genoeg konden we hier geen internetverbinding krijgen, aangezien dat daar gratis is. Maar de server lag er weer uit. Dat gebeurde wel vaker in het weekend. We zijn nu twee weken al weg. Maar het is om gevlogen. De tijd gaat zo snel. We kunnen nu wel meer rust vinden voor spelletjes (ganzebord/zeeslag/kwartetten) en boekje lezen (Donald Duck-boeken). Morgen zal ik ook de speel-/doe-/werk-/vakantie-boekjes tevoorschijn halen. Want morgen gaan we lekker rustig aan doen.

Zondag (19 juli) hebben we inderdaad rustig aan gedaan. Rond middagtijd alleen nog naar een winkel, waar we een lamp hebben gekocht die ook 12 volt op te laden is. En eten ingeslagen voor de straks komende reis door de woestijn. Ook heb nieuwe schoenen gekocht. Hier kunnen mijn oude binnenzolen in, omdat die aangepast zijn. We hoorden van de buren dat ze ook via de Tanami Road hebben gereden en in the Kimberly’s en in Broome zijn geweest, dus we hebben veel informatie van ze gekregen. Ik zag er eerst tegen op om deze weg te berijden, maar nu ben ik gerustgesteld en we gaan gewoon dit avontuur tegemoet. Met genoeg water, voedsel en brandstof. Er komt genoeg verkeer langs om ons te helpen indien dat nodig is. Ook hebben ze ons een boek aangeraden, waar ‘vrij kamperen’ plaatsen in staan. Het boek is wel 60 dollar, maar met 1 a 2 nachten vrij kamperen, heb je het boek er al weer uit. Vandaag zijn de kinderen het grootste gedeelte op het grote springkussen geweest. Met wel 30 kinderen doen ze daar spelletjes op. Met name van de ene naar de andere kant rennen en dan elkaar er af sleuren/tillen/gooien. Ze waren aanvankelijk wat bang, maar nu doen ze volop mee en ze leren ondertussen nog engelse woorden ook. Ook hebben ze andere Nederlandse kinderen ontmoet met wie ze af en toe op stap zijn (op de camping). Na het avondeten tot acht uur op het springkussen en daarna klaarmaken voor de nacht.