Kangaroo Island, Laura en aankomst Adelaide

We zijn op dit moment bij Peter, Christine en Luke in Adelaide. En maandag gaan we naar the Grampians. Maar jullie lezen nu eerst onze avonturen op Kangaroo Island.

Woensdag 9 december

Om half zeven rijden we weg van de camping. En na drie kwartier zijn we al in Cape Jervis, vanwaar de ferry naar Kangaroo Island (KI) vertrekt. Daar komen de kinderen uit hun bed en gaan we ontbijten. Om negen uur vertrekt de boot en om 9.55 uur zijn we op KI. Het is 16 km varen. Het eiland is 150 km lang en 30 km breed. We rijden eerst naar American River, maar rijden ook weer weg. Het plekje sprak ons niet aan. Dus we rijden naar Kingscote Nepean Bay Tourist Park (vlak aan zee). Na de lunch beginnen we met de lessen tot half vier en dan lopen we de 3 km naar Kingscote. Over het strand, we vinden heel veel mooie grote schelpen. We gaan eerst even naar de bibliotheek waar gratis internet is en mail de taaltoets resultaten van de kinderen naar de Wereldschool. Tevens moesten de nieuwste foto's nog even goed met de weblog gelinkt worden. Dan lopen we naar de haven waar de pelikanen gevoerd worden. En dan naar de pizzeria. De kinderen wilden dit al lang zo graag. En daarna de 3 km weer teruglopen. En dan gauw naar bed.

Donderdag 10 december

Na ontbijt beginnen we met de lessen. Bart en Marelijn hebben de rekentoets 6 goed gemaakt. Ook spelling en topo gedaan. Rond half twaalf rijden we weg (na boodschappen, brood en tanken) uit Kingscote, naar Seal Bay (40 min.) En daar kunnen we meteen om 1 uur met de tour mee voor het kijken van zeeleeuwen. We lopen met een klein groepje het strand op. Tussen de zeeleeuwen door. Werkelijk heel bijzonder. Wel waait het erg hard, met af en toe een spatje regen. Dan gaan we een broodje eten en lopen we nog een keer over de boardwalk naar het strand. Maar we mogen dan zelf het strand niet op. Rond half vier rijden we naar 'the Little Sahara”. Daar zijn hoge zandduinen en we proberen met een surfboard eraf te glijden, maar het lukt niet echt goed. Het waait flink, dus we komen flink onder het zand te zitten. Overal zit het. Dan rijden we naar Vivionne Bay Campground, waar we overnachten.

Vrijdag 11 december

Vanmorgen na ontbijt en lessen gaan we om 11 uur weg weer naar the little Sahara. Nu hebben we sandboards bij ons met wax om te onderkant mee in te smeren. Nu gaat het goed er erg leuk, maar wanneer je een duikeling maakt zit je van oren tot onderbroek helemaal onder het zand. Om half twee rijden we naar de camping Western KI Caravan Park, waar we eerst douchen om ons te ontdoen van al het zand. En dan lunchen we om drie uur. We draaien een was en gaan dan rond vijf uur vanaf de camping een kleine koala walk doen. We zien 2 koala’s en een heleboel wallabi’s. Ik loop aan het eind van de wandeling nog naar wat andere eucalyptus bomen om te kijken of ik meer koala’s zie. En al maar naar bovenkijkend hoor ik plotseling iets voor me. Ik kijk voor me en deins meteen achteruit. Want voor me (50 cm) ligt een grote slang met z’n kop al naar boven. Het blijkt een zwarte tijgerslang te zijn (op vier na giftigste slang van de wereld). De slang kruipt na mijn gil het struikgewas weer in. Ik ren gauw naar de anderen. Fons wil kijken of we de slang nog weer kunnen zien en wanneer we op de plek zijn, zien we ‘m verderop de weg oversteken. Fons gooit een steen en dan komt ie weer omhoog. Nu maak ik nog een paar foto’s. Dat was wel even schrikken. Op de camping is een oude auto die als telefooncel dienst doet. Erg grappig. Verder lopen er allemaal ganzen, eenden, kangaroe’s, gallah’s en wallabi’s rond. Na het eten nog even een filmpje kijken en dan slapen.

Zaterdag 12 december

Vanmorgen slapen we uit. Het lijkt in eerste instantie geen mooi weer, maar het knapt aardig op. En na het ontbijt gaan we om tien over tien naar Kelly Hill Cave. Daar kunnen we om half elf met een gids de grot in. Het is een kleine (en niet zo bijzondere, vergeleken met andere grotten die we gezien hebben) grot. Maar het is wel leuk om te horen dat de grot is gevonden, doordat een man Casey met z’n paard Kelly in een gat zijn gevallen, dat grot in. Daarom heet de grot ook zo. We gaan dan naar Flinders Chase Nat. Park. Hier zijn te zien the Remarkeble Rocks, Wein Cove en Admiral Arch. Bij de laatste 2 zien we Nieuwzeelandse zeeleeuwen zwemmen en met bosjes op het strand liggen. Bij Remarkable Rocks zijn hele mooie bijzondere rotsen aan de zee te zien. We hebben hier leuke foto’s kunnen maken. Om drie uur zijn we weer bij de visitor centre en dan eten we frietjes en een broodje met.., De kinderen kunnen hier in een soort zandbak naar fossielen zoeken en als beloning krijgen ze een postertje. Dan gaan we op een andere plek, vlakbij de camping een grotere koala wandeling maken. Hier zien we in totaal wel 11 koala’s. Om vijf uur zijn we weer op de camping. Ik wil m’n foto’s op de laptop zetten. Maar dan is de laptop kapot hij start niet meer op. Waardeloos. Na het eten lopen we nog de kleine wandeling en dan zien we geen koala’s, maar wel twee echidna’s. Eentje hebben we een hele tijd kunnen observeren, terwijl we doodstil stonden. En dan weer naar bed.

Zondag 13 december

We doen weer rustig aan met opstaan en zorgen dat we na het ontbijt om 10 uur bij de vuurtoren op Cape Borda zijn. De hoogste, maar kortste vuurtoren van Zuid-Australie. Wanneer we al met de tour begonnen zijn (we zijn de enige vijf), dan moet Eline natuurlijk weer naar de wc. Altijd moet ze op de onmogelijkste momenten naar het toilet. Maar goed, ik ren met haar naar de toiletten, met Marelijn in ons kielzog en dan schrik ik me weer een hoedje. Net voor ons wil er een slang oversteken (over ons looppaadje). We lopen terug en vragen een andere gids om met ons mee te gaan. Hij zegt dat het goed is dat we bang zijn, want het is wederom een gevaarlijke, maar deze keer ook grote black tigersnake. De slang wil toch eerst perse oversteken, dus we laten ‘m z’n gang gaan. En dan kunnen we verder naar de wc. De gids beloofd dat ‘ie ons opwacht voor als we terugkomen. Even later zien we dat ‘ie op z’n kop en halve lijf in de regenwaterafvoerput hangt: hij wilde wat drinken. Maar twee slangen in drie dagen tijd is nu wel genoeg. We maken de tour af en rijden naar naar wat sportvelden waar we lunchen. En rijden dan naar Stokes Bay (noordkant). Daar limmem we vam vier tot zes uur nog naar het strand zwemmen, spelen en lezen. Het is heerlijk weer. Het is om precies te zijn een maand geleden dat we voor het laatst gezwommen hebben. Dus dat werd wel weer tijd. Teruggekomen douchen we ons af onder de camperdouche, voetballen we nog wat en eten: pasta. En dan naar bed: lezen. Fons zit de rest van de avond nog met een ander Nederlands stel gezellig te kletsen.

Maandag 14 december

De laatste schoolweek is begonnen. Weer op tijd op. Na ontbijt met lessen begonnen. Van elf tot een uur weer naar het strand. Om op het strand te komen moet je eerst door een gangetje van allemaal rotsen. Dan rijden we weer naar Kingscote, waar we lunchen, tanken en dan rijden we weer naar de camping. Na het eten gaan we allemaal weer douchen, dan nog een filmpje en dan op tijd naar bed. Het was vandaag heerlijk weer. Christine (uit Adelaide) had nog ge-smst en ik belde even terug. Ze verwacht ons donderdag . En ze vertelde dat het woensdag 39 graden zou worden en donderdag weer 23 graden, met ’s morgens buien. Dus we zullen wel weer zien.

Dinsdag 15 december

Vanmorgen na ontbijt rijden we eerst naar Penneshaw waar de ferry naar het ‘vaste’ land vertrekt en daar beginnen we met de lessen. Bart en Marelijn doen hun laatste spellingstoets en rekenen. En dan is het tijd om aan boord te gaan. Het beloofd vandaag weer een warme dag te worden. Jammergenoeg moeten we 350 km rijden naar Laura. Om kwart over elf leggen we al aan in Cape Jervis en gaan meteen op pad richting Adelaide. Ergens voor Adelaide stoppen we bij een winkelcentrum. Wanneer we uitstappen verteld een man dat we hem hebben aangereden met de achterkant van de auto. We hadden zelf niks gemerkt. Na de boodschappen en lunch rijden we naar Rod en Janice in Laura. We komen daar om vijf uur aan. Ze zijn het eerste Australische stel waar we op de koffie uitgenodig zijn in de caravanpark in Alice Springs. We komen daar om vijf uur aan. De temperatuur is al opgelopen naar 36 graden. We zitten binnen, eten met elkaar en kijken dan nog elkaars vakantie-foto’s. We slagen sinds lange tijd bij hun in logeerbedden. In de camper is het te heet.

Woensdag 16 december

De kinderen zijn al vroeg wakker. Ws vanwege het vreemde bed. Ze kijken lekker tv. We ontbijten en om 9 uur gaan we op pad voor een autorit door de omgeving. Fons in de 4WD van hun en Rod, Janice en de meiden in hun mercedes. We rijden eerst via een dirtroad naar Melrose, daar drinken we koffie in een parkje. Dan rijden we naar een lookoutpunt op Mt Remarkable. Dan door een gorge naar Port Germein (aan de kust). We lopen wat rond, maar het is zo tegen de 40 graden, dus we gaan ook weer gauw de auto in en rijden naar Port Pirie, waar we patat en kip eten. Hier staat de grootste loodsmelterij van heel zuidelijk halfrond. Ook grote graansilo’s waar het graan in schepen geladen wordt voor de export.

Na het eten gaan we via het zuidelijke deel van de Flinders Ranges weer terug naar Laura, maar via Napperby waar het 47 graden is. We brengen de rest van de middag in huis door. Het is zo heet. Morgen verwachten ze weer koeler weer. ’s Avonds hebben we barbecue.

Donderdag 17 december

Vanmorgen wat langer geslapen dan gisteren. Bart moeten we zelfs om half negen nog wakker maken. Vanmorgen was een enorme weersomslag. Na hevige buien is het afgekoeld naar zo’n 23 graden. Na ontbijt rijden we, na een afscheid, om half tien weg uit Laura. We gaan weer richting het zuiden. In Clare stoppen we voor koffie en lessen. Bart maakt z’n laatste topotoets Gelderland. En wederom een 10. Fons moet de uitlaat, die los hangt weer vast maken. En we hebben contact met KEA vanwege een barst in de ruit die nu wel heel erg begint te scheuren. Regendruppels komen zelfs door de ruit. Vrijdag tussen elf en een uur moet Fons daar zijn voor een nieuwe ruit. Wanneer we bijna bij Peter, Christine en Luke in Wynn Vale zijn, wordt het gelukkig weer droog. We zijn daar rond drie uur. Op de voordeur hangt een welkomstbordje. Het is leuk elkaar weer te zien. ’s Avonds eten we met elkaar en wanneer de kinderen om bed liggen kunnen we nog rustig gezellig praten.

Vrijdag 18 december

Vanmorgen ‘uitgeslapen’ en om half negen bij Christine, buiten op het terras, aan het ontbijt. Peter is om half 8 nog aan z’n laatste werkdag begonnen. Ik heb om half tien een afspraak bij de kapper en Fons vertrekt even later met de camper voor de reparatie. De rest van de dag zijn we lekker rond huis. De kinderen kunnen goed spelen met Luke en zwemmen ook nog even in het zwembad. Ik begin ’s middags op de computer met het weblog verhaal. Want onze laptop is nog steeds kapot. ’s Avonds na het eten de kinderen weer op tijd naar bed.

Tasmanie (II) en daarna

We staan op het punt naar Kangaroo Island te gaan, maar dit verhaal gaat verder op Tasmanie.

Maandag 30 november
We staan rustig op en gaan om 8 uur op pad naar de haven voor een bootcruise van World Heritage Cruises. We varen naar Hells Gate, een smalle doorgang naar de zee. Vanwege het mooie rustige weer kunnen we zelfs verder iets verder de zee op om de op een na grootste vuurtoren van het zuidelijk halfrond van dichtbij te bekijken. Een aantal vissers laten hun crayfish-vangst zien. Dan terug de inham in naar Sarah Island. Ondertussen komen we nog kleine eilandjes met vuurtorentjes tegen en een viskwekerij. In grote netten worden kleine vissen gedaan en wanneer ze groot genoeg zijn worden ze geoogst. Op Sarah Island krijgen we een tour van een uur en wordt van alles verteld over de tijd dat het nog een gevangenis was van 1822 tot 1833. Vanaf 1830 werd Port Arthur als gevangenis in gebruik genomen en werden langzaam de gevangen overgeplaatst. Daarna varen we rustig de Gordon River op en krijgen we lunch (lopend buffet). Dan hebben we nog een wandeling door het regenwoud en gaan we weer terug naar de haven. Waarneer we om 2.45pm in de haven aankomen is een ouderwetste zaagmachine bezig een boom door te zagen. En kun je allerhande houtsnijwerk kopen. Wij lopen weer terug naar de camping. De kinderen gaan na het eten zelfstandig douchen, wanneer Fons en ik 2 uur internettijd hebben: weblog bijwerken, foto's plaatsen, rekeningen betalen en email checken. Rond negen uur naar bed.

Dinsdag 1 december
Na ontbijt beginnen we netjes om 8 uur met de lessen. Maar de kinderen zijn niet echt op hun best. M.n. Bart heeft moeite met school na drie vrije dagen. Hij en Fons zijn behoorlijk verkouden en hebben zere keel. Om kwart voor elf vertrekken we uit Strahan op weg naar Mount Cradle Nat. Park, de noordkant, 145 km, 2,5 uur rijden. Maar eerst beklimmen we net buiten Strahan nog de 30 meter hoge Henty Dunes. Ontzettend hoge duinen, midden in de bossen, en wel zo'n kilometer breed. Net na Roseberry eten we onze lunch. Onderweg zien we 1 slang en 5 echidna's langs / op de weg. Om 2.15 uur komen we bij de visitor centre aan en kunnen om half drie meteen mee met de shuttle bus het park in. We maken eerst een korte wandeling langs Lake Dove, met mooi uitzicht op de berg Cradle. En dan maken we een korte wandeling richting Waldheimchalet. De laatste wandeling is over boardwalk (houten planken) en loopt er een wombat langs en onder de planken. Eigenlijk kunnen we 'm wel aanraken, maar dat mag niet. Ook zien we verderop nog wel vijf andere wombats. Superleuk. Om vijf uur zijn we op de Cradle Mountain Tourist Park. Fons gaat eten koken en ik doe met Bart nog even geschiedenis. We hebben weer 2 buurtjes: pademelons. Een met een babytje. Na eten en lezen gaan we weer naar slapen. Vandaag was het weer droog weer. In het begin met zonnetje en later bewolkt. Maar door de bewolking kwamen de wombats eerder uit hun holen, dus we hadden weer supermazzel.

Woensdag 2 december
Vandaag op tijd wakker. Ook ik heb nu keelpijn en beetje verkouden.Het lijkt hier wel een beetje herfst, ookal was het goed weer, toch een beetje koud. Vandaag begint droog en koud 14-15 graden, maar als we om half elf, na ontbijt en lessen vertrekken miezert het een beetje. Onderweg steekt een echidna de weg over. We stoppen even, het is zo leuk om te zien dat ik vergeet een foto te nemen. Ook zien we een Tasmaanse hen met jonkies. Wanneer we even op pad zijn klaart het ook al weer op en wordt en blijft het verder zonnig. In Wynyard eten we wat, spelen de kinderen in de speeltuin,lezen wij een boekje en doen we boodschappen. Dan rijden we door naar Stanley, waar we een plaats op een camping bespreken, maar dan doorrijden naar de haven waar we goedkoop een crayfish/lobster/kreeft kunnen kopen. Als we wat uitgerust zijn, lopen we met de kinderen naar de voet van 'the Nut'. Het is een lava-uitstulping die de zee insteekt. Daar gaan we met een stoeltjeslift naar boven en maken boven een wandeling van driekwartier over het plateau. We kunnen heel ver over land en zee uitkijken. Ook hier wallibi's te zien. We wandelen via een pad weer helemaal naar beneden. Wij drinken een wijntje, de kinderen spelen in de speeltuin en rond zes uur gaan Fons en Bart de kreeft van z'n vlees ontdoen. We eten 'm met aardappelen, erwtjes en appelmoes. Na het eten gaat Fons met de kinderen nog even het strand op naar de zee, die ver weg is getrokken door de eb. Ze komen met mooie schelpen thuis.

Donderdag 3 december
Om half 8 uit bed. We ontbijten en besluiten dan om eerst 's morgens naar Tarkine Forest Drive in Dismap Swamp te gaan, omdat het nu nog mooi weer is en 's middags regen verwacht wordt. Eerst rijden we nog door Stanley voor mooie foto's van oude gebouwen en the Nut. Om negen uur gaan we op pad en rond 10 komen we aan in Dismal Swamp. Het is een soort sinkhole (dal) met regenwoud, waar ze een 110 meter lange overdekte glijbaan in hebben gemaakt. Met helm op kruip je in een soort slaapzak en dan roetsj je naar beneden. Alleen Fons en Marelijn durven. Ze is voor vandaag ouder dan 8 jaar. We hebben het trouwens niet over haar leeftijd gehad. Alleen over het feit dat Eline te jong is. Bart, Eline en ik worden met een soort van golfwagentje (buggy) naar beneden gereden. En zo kunnen we beneden foto's maken en zien hoe ze met een sneltreinvaart naar beneden komen suizen. Marelijn d'r ogen zijn kogelrond van spanning. Dan maken we beneden over flonders een wandeling door het bos. Maar goed, dat hebben we nu ook al wel genoeg gedaan. Wat nieuw is, dat er kreeftjes wonen, die hele gangen maken en torentjes boven de grond. We drinken nog wat koffie en dan gaan Fons en Marelijn nog een paar keer naar beneden. Rond twaalf uur rijden we weer naar de caravanpark in Stanley. Na de lunch beginnen we met de lessen. En even later begint het te regenen, dus we hebben een goede keuze gemaakt. 's Middags spelen de kinderen nog heerlijk in de bosjes, met touwen en takken ondanks de regen. Rond vijf uur gaat het spul allemaal onder de douche en gaan de vieze kleren linea recta de wasmachine en droger in. Ook is het alweer droog geworden. Na het eten gaan we rond 8 uur nog naar een plekje waar pinguins uit zee het land opkomen. We wachten een uur, maar geen pinguins uit zee. Het is koud en donker geworden. Gelukkig zat er een jonge pinguin op de stenen (waarschijnlijk te wachten tot z'n ouders kwamen) en nog een onder de bosjes. Dus die hebben we nog gezien en gefotografeerd. Rond half tien weer op de camping, lekker naar bed.

Vrijdag 4 december
Vanmorgen na ontbijt om half negen begonnen met de lessen. Om elf uur gaan we van de camping af en rijden we naar Burnie, waar we eerst naar een Ford garage gaan. Er brandt namelijk al een tijdje een rood lampje in het dashboard. Ze kijken het na, meten het door, rijden een stukje en volgens de computer is er niks aan de hand. Dus we rijden weer weg. Het lampje brandt nu in ieder geval niet meer. Dan naar de McDonalds, waar we de email checken en wat frietjes eten. Rond half vier gaan we naar een picknickplaats bij Fernglade. Daar zouden in een kreekje vogelbekdieren te zien zijn. Het is zo'n rustig leuk plekje dat we besluiten om te overnachten. De kinderen bouwen met mij van takken, touw, kleden en knijpers een heuse tent. Terwijl ze daar lekker in spelen, knip ik het haar van Fons. Bart klimt in bomen, slingert aan een touw over een slootje en van takken maken ze een brug over een droge sloot. Heerlijk de kinderen zo te zien spelen.Tussendoor eten we nog worstjes op brood en later nog een toetje en banaan. Wanneer de voeten gewassen zijn spelen ze nog even binnen met little petshop/playmobil dieren en dan rond half negen naar bed. Fons en ik kijken, wanneer het bijna donker is, nog naar vogelbekdieren maar geen vogelbekdieren te zien.

Zaterdag 5 december
We slapen lekker uit en doen rustig aan. Na ontbijt spelen de kinderen buiten en drinken we buiten koffie met pepernoten en schuimpjes. Ook zingen we nog een Sinterklaasliedje en dat is het dan. Dan rijden we naar Devonport, waar we parkeren bij de McDonalds. We checken mailen, internetten, winkelen wat en de kinderen spelen in de speeltuin en dan eten we nog een ijsje. Om half vijf vertrekken we naar de haven en gaan in de rij staan om de ferry op te mogen. Het is nu niet zo druk als de heenweg, dus rond half zeven zijn we al aan boord en vertrekken om half 8. Wij gaan eerst een hapje eten en dan duiken we de bios weer in: Hannah Montana. Tijdens de film begint de boot al wat te stampen en heen en weer te gaan. Het is een flinke wind en dat kunnen we duidelijk voelen. Als de film is afgelopen lopen we, waggelend, naar onze slaapstoelen. En proberen te slapen. De meiden slapen prima, maar Fons, Bart en ik hebben er meer moeite mee. Gelukkig worden we allemaal niet misselijk van het heen en weer gaan van de boot.

Zondag 6 december
Om zes uur komen we aan in Melbourne en om half zeven mogen we van boord. We rijden meteen richting Geelong (klein uurtjes rijden) waar we aan het water een picknickplaats zoeken waar we ontbijten en de kinderen in de speeltuin kunnen spelen. We lezen, schrijven kerstkaarten voor de Australische vrienden/kennisse/familie. Rond tien uur (15 min. rijden) komen we aan in Waurn Pounds, waar Ken en Joy Paddle wonen (de andere redders in nood). Daar zijn we verder de hele dag. 's Avonds voor het avondeten komen nog hun beide zoons met gezinnen en nog twee vriendenparen. Dus het is een gezellige feestelijk boel. Rond negen uur gaan we kinderen naar bed en wij volgen niet veel later.

Maandag 7 december
's Morgens beginnen we op tijd met de lessen, na het ontbijt. Fons en Eline zijn bij Joy in huis, koffie drinken en spelen. Bart en Marelijn hebben beiden een taaltoets gemaakt. Allebeide heel goed. Dan nog rekenen en geschiedenis. Om half elf vertrekken we met een lange weg voor de boeg. In twee dagen tijd moeten we naar Cape Jervis rijden (onder Adelaide) voor de boot naar Kangaroo Island. We rijden vandaag langs de Great Ocean Road en stappen alleen uit bij de twelve apostles (grote rotsen in de zee), nadat we in Apollo Bay gelunchd hebben. Het is regenachtig weer, gelukkig bij de korte wandeling is het droog. We komen uiteindelijk om kwart voor zeven in Dartmoor aan, waar we op een gratis plekje kunnen staan op de Fort Ohare Campground. (405 km gereden vandaag)Na een makkelijke maaltijd duiken we in bed.
Op Tasmanie hebben Fons en Bart nog professionele walkie talkies gekocht met 40 frequenties en nu konden we onderweg naar de truckers of wegwerkers luisteren. Ook hebben we met andere vakantiegangers gesproken. Deze hebben dan hun frequentie achter op de caravan staan en dan kun je ze aanspreken. Erg grappig. Onderweg waren er vele weilanden met melkkoeien.

Dinsdag 8 december
Vanmorgen om 7 uur uit bed en rijden meteen naar Mount Gambier (38 km). Ondertussen rijden we de staatsgrens over van Victoria naar South-Australia. Aangezien we vandaag nog heel ver moeten rijden, kiezen we er voor niet te beginnen met de lessen. Daar komen we om 8 uur aan en komen meteen de Umpherstone Sinkhole tegen, die we bezoeken. Het is een grot waarvan het dak is ingestort. Nu is het een hele mooie tuin waarin je kunt wandelen of picknicken. Dan rijden we door naar Woolworths (supermarkt) en bakker en rijden dan naar the Blue Lake en eten daar ons ontbijt. Daarna lopen we nog even naar het meer en vertrekken rond kwart over tien. We rijden dan tot kwart over 12 tot Padthaway en drinken daar koffie. Het landschap is vrij vlak, met in het begin met name veel schapen, schapen en schapen. En later gaat dit over in wijngaarden en graanvelden, graanvelden, graanvelden en nog eens graanvelden. Om half vijf komen we uiteindelijk aan in Port Elliot. Nog een 1,15 uur rijden van Cape Jervis. Hier op de Big4 camping, kunnen de kinderen nog lekker spelen, we eten, draaien weer 2 wassen, douchen we allemaal weer en werken de weblog bij (tot in de late uurtjes). Hier hebben we gelukkig weer onbeperkt internet. En Bart maakt zijn geschiedenistoets thema 3 nog: super, maar 1 foutje. We komen er vanavond achter dat het een half uur vroeger is dan in Victoria. Dus we hebben een half uurtje winst. Ook blijken hier nog drie nederlandse stellen op de camping te staan. Nederland is maar klein....en Australie is zo groot hoe is het mogelijk. Rond negen uur de kinderen naar bed. Morgen naar Kangaroo Island.

Tasmanie (1)

We zijn ondertussen al 1,5 week in Tasmanie. Hierbij de eerste 'avonturen' op dit eiland dat iets groter is dan Nederland.


Donderdag 19 november
's Morgens om 6 uur zijn we in Devonport, Tasmanie. Om kwart voor zeven rijden we van de boot af. De vrachtwagen die voor ons stond, reed, met afrijden, per ongeluk achteruit tegen onze camper aan. Gelukkig is alleen de nummerplaat wat gedeukt. Ik heb dit stukje niet meegemaakt want ik was nog snel naar boven, naar onze slaapstoelen gerend om Bart z'n tijgertje te halen. Die was hij vergeten. We rijden gelijk weg uit Devenport naar het plaatsje Westbury (richting het oosten) en gaan in een parkje ontbijten en beginnen met de lessen. De kinderen kunnen in de pauze in de speeltuin spelen. Om half twaalf vertrekken we en rijden naar Launceston, waar we boodschappen doen en dan rijden we naar het noorden langs de Tamar River naar Grindelwald (zwitsers dorpje) om te lunchen en dan door naar Beauty Point naar het Platypus House. Hier zien we vogelbekdieren en echidna's van heel dichtbij. Dit zijn de enige twee diersoorten over de hele wereld die eieren leggen en dan ook nog hun jongen zogen. De eieren van een platypus zijn ongeveer 1 cm in doorsnee. De vogelbekdieren komen alleen in het kustgebied in het oosten en zuiden van Australie en Tasmanie. De echidna's (uitspraak: ekitna) komen in heel Australie voor, maar in het noorden hebben ze niet zoveel haren, zodat je de stekels beter kunt zien. In Tasmanie zijn de haren langer en verdwijnen de stekels bijna in de vacht. Heel erg leuk centrum, waar we ook een film hebben bekeken. Dan rijden we naar George Town, waar we achter de visitor centre gratis kunnen overnachten. 's Avonds om zeven uur rijden we nog 5 km naar het noorden, naar Low Head waar we pinguins het strand op kunnen zien komen. We zijn een beetje te vroeg, dus ik speel met de kinderen nog een spelletje Rummikub. Om half negen gaan we met een klein groepje het strand op. Het is dan nagenoeg donker en zien dan gelijk pinguins uit het water via rotsen het strand op klauteren. Ze zijn maar 35 cm groot. Totaal wel zo'n 50. We mogen met foto's maken geen flits gebruiken, zij hebben speciale lampen. Ze komen vrij dichtbij en lopen naar struiken achter het strand. Daar hebben ze allemaal een nest. 's Morgens rond vier uur vertrekken ze dan weer voor een hele dag voedsel zoeken in de zee. Ook zien we in de struiken nog pademelons (kleine rood/bruine walibi's).Om half tien is het afgelopen en krijgen de kinderen nog een kleurplaat en kleurtjes. Om tien uur zijn we weer terug en duiken in bed. Het was vandaag een zonnige warme dag. Zo'n 26 graden. Op het 'vaste' land hebben ze het deze dagen 36-41 graden. Dus die hittegolf ontvluchten we gelukkig.



Vrijdag 20 november
Vannacht wat regen en onweer gehad. Dat hoeft dus ook weer niet. En 's morgens is het wat bewolkt en wat spatjes regen, maar zo'n 22 graden. Tot onze schrik worden we pas om kwart voor negen wakker. We hebben ons verslapen vanwege het late naar bed gaan de afgelopen tijd en de toch wat korte/slechte nacht aan boord. Gauw uit de veren, ontbijten en om kwart voor tien beginnen we aan de lessen. Om kwart voor twaalf rijden we (na taal en rekenen) weg richting het oosten. We rijden via Scottsdale naar Weldborough Pass Scenic Reserve. Hier lunchen we in het regenwoud en maken een wandeling. Dan rijden we door naar een kaasmakerij, waar ze kaas maken van de melk van zwart-witte Friesians-koeien. (Oorspronkelijk nederlandse koeien?) We proeven en kopen kaas en rijden dan naar St Columba Falls, waar we naar de waterval lopen en terug, 2 km. Dan rijden we naar de Pub in the Paddock (kroeg in de wei) en drinken daar een biertje. Rond vijf uur rijden we verder naar de oostkust en ten noorden van St. Helens parkeren we de camper aan het strand: Swimcart Beach Campground. Voor weer een gratis overnachting. Totaal vandaag 205 km gereden. Jammergenoeg is het weer er niet beter opgeworden. Af en toe regent het flink al is het niet echt koud. Ik ga dan eten koken en de kinderen kijken de nieuwe Harry Potter film (voor $5,- bij $100,- aan boodschappen). Na het eten, afwassen en de film naar bed, met als achtergrondmuziek het geluid van de golven die beuken op het strand.



Zaterdag 21 november
Heerlijk, het is weer weekend. Na een goede nacht slapen worden we wakker met regen. Erg jammer, met zo'n prachtig plekje aan een wit strand en azuurblauwe zee. We staan rustig op en ontbijten en rijden om half tien weg. We hadden er eigenlijk een stranddag van willen maken, maar dat is in het water gevallen (vanwege de regen). We drinken onderweg koffie in Bicheno, met uitzicht op een mistige haven. Om kwart over twaalf zijn we op de Iluka Holiday Centre (Big4) in Coles Bay. We gaan lekker allemaal douchen en dan 2 draaien was in de wasmachine en droger. We lunchen en de kinderen spelen tussen de buien door in de speeltuin. Rond half vier wordt het droog en wandelen we naar het strand, drinken een biertje in een cafe en halen wat aardappelen bij de supermarkt. Na het eten kijken de kinderen nog een filmpje en om negen uur naar bed. 20 km verderop, in Dolphin Sands aan de Nine Mile Beach blijkt er een bosbrand te zijn, waarbij ook drie huizen verbrand zijn. Gelukkig geen slachtoffers gevallen.



Zondag 22 november
Rond half negen uit bed. Ontbeten en toen met Bart nog Brandaan (geschiedenis) gedaan en dan rijden we in 9,5 minuten naar Freycinet Nat. Park. Om kwart voor elf beginnen we aan de Wineglass Bay lookout (6 km return) wandeling. Halverwege lopen we ook nog naar de Bay zelf (1 uur extra lopen). Om kwart over 1 zijn we weer bij de carpark. Onderweg zien we Benneth Wallibi's. Maar wat nog leuker is: onderweg komen we mijn ex-collega van de Riagg Zwolle (nu Dimenz?): Gerda Baarslag en haar man tegen. Dat is wel heel erg wonderlijk. We kletsen boven op de berg wat, maar spreken dan later af om op de camping verder te praten. Wanneer we weer op de camping zijn eten we wat en dan komen 's middags Gerda en Sandrie bij ons een borrel drinken. Het regent nagenoeg al de hele dag, dus we zitten binnen. Het is heel gezellig. En er zijn heel wat roddels en reisverhalen uit te wisselen. Om half zeven beginnen we met het eten en wanneer de kinderen om half negen op bed liggen, duiken Fons en ik nog even bij hun in de camper. Het is wat krap, maar wel gezellig. Rond half elf naar bed.



Maandag 23 november
Op tijd zijn we weer opgestaan en lekker gedouched. Rond kwart over acht, na ontbijt, beginnen we met de lessen. Bart en Marelijn hebben allebei hun rekentoets 4 goed gemaakt. Gerda en Sandrie komen ondertussen gedag zegggen, we spreken af elkaar volgend jaar in Nederland weer eens op te zoeken en bij te praten. Rond elf uur rijden wij ook van de camping richting New Norfolk, waar Celia en Brian wonen. We hebben in het vliegtuig van Londen naar Singapore naast elkaar gezeten in het vliegtuig en hadden ons toen al uitgenodigd. Even na drieeen komen we daar aan. (Na lunch, Spiky Bridge, boodschappen en emailcheck in Bridge Water.)
We worden hartelijk onthaald, maar aangezien ze 's avonds andere verplichtingen hebben, koken en eten we zelf. We mogen het huisje naast hun gebruiken om te koken, eten, tv kijken en douchen. Dus 's avonds eten we daar, doen rummikub en kijken daar tv. Rond 10 uur gaan we naar bed.



Dinsdag 24 november
Rond kwart over zeven opgestaan en even over achten met de lessen begonnen in het huisje. Vandaag is het gelukkig weer droog, zonnig weer: 20 graden. Om elf uur klaar en rond half twaalf (na koffie bij Celia en Brian) vertrekkken we naar het zuiden. Onderweg checken we in Bridgewater nog even de email en werken de weblog en foto's bij. Ook eten we daar gelijk. Daarna naar Richmond gereden: een historisch stadje. Dan rijden we langs een aantal lookout-points: Tesselated Pavement (door zout uitgesleten rots, waardoor het op een tegelpad lijkt), Tasman Arch, Devils Kitchen en Tasman Blowhole (uitgesleten grotten en rotsen door het zeewater). Dan rijden we door naar Tasman Nat. Park, naar een plekje midden in de bossen in the middle of knowhere (vlakbij Taranna). Daar zijn we om zes uur. Om zeven uur eten we een broodje en dan op tijd naar bed. Met het lezen van de kinderen en het voorlezen duurt het altijd wat langer en ben je zoweer een half uur verder. O ja, onderweg heb ik nog een zwart/bruine slang over de weg zien slingeren. Mijn tweede slang.



Woensdag 25 november
Vanmorgen om 7 uur uit bed en om kwart over zeven rijden we naar Port Arthur (19 km). Daar aangekomen ontbijten we lekker buiten, want het is wederom mooi weer en beginnen dan met de lessen. Na de koffie gaan we om 11 uur naar het oude gevangenis terrein. Van 1830 tot 1877 was dit een gevangenis voor misdadigers die steeds weer de fout in gingen. En met hard werken, discipline, kerkgang en straffen, wilden ze hun fouten afleren. Later wanneer geen gevangenen meer worden aangevoerd, wordt het ook een gesticht voor 'gekken' en een opvanghuis voor oude mannen. Op het terrein woonden de directeur, soldaten, dominee's, onderwijzers ed met hun gezinnen. Op een eiland vlakbij werden de jongens (vanaf 8 jaar al) vastgehouden en werd hun een vak geleerd. Hele jonge jongens die bv een horloge of zakdoek hadden gestolen werden al voor 7 jaar op transport gezet naar Port Arthur. Een aantal jaren terug heeft prins Willem-Alexander deze plek ook bezocht (hij kwam aan met een helicopter). Onze gids vertelde dat zij hem toen de rondleiding heeft gegeven. Ze vond het een hele eer. Om half vier hebben we er genoeg van (het is een groot terrein waarop de diverse gebouwen te zien zijn) en rijden dan met de camper naar de enige camping in de buurt (2 km verderop). Daar allemaal lekker douchen en de kleren meteen in de wasmachine en dan aan de waslijn. Fons kookt lekker macaroni, na het eten spelen de kinderen nog lekker buiten en rond half negen weer naar bed (de kinderen).



Donderdag 26 november
Tot half 8 geslapen, dus snel eten en met de lessen beginnen. Het is weer een mooie dag, zonnig en 24 graden. Na de lessen rijden we naar de Tasmanian Devil Conservation Park (10 min. rijden) en kunnen dan nog net de voeding van de Tasmaanse duivels zien. Het zijn echte vleeseters en ze vechten om de brokken vlees. Hierop volgend zien we de vogelshow. Er was een tamme gallah, een witte papegaai (coralla), die van het publiek een dollard uit de hand nam en naar de trainer bracht. En even later bracht hij de munstukken weer bij iedereen terug. Ook waren er twee valken en een daarvan dook tussen de benen door van een op een rij staande groep mensen. En Marelijn, die stoere meid, wil overal aan meedoen.
Maar om half 1 moeten we er al weer snel vandoor (we kunnen daardoor niet alle dieren zien), maar om kwart voor drie hebben we een afspraak bij de arts in New Norfolk. Onderweg eten we nog snel een broodje en komen dan om kwart voor drie op tijd voor de schweinflu-vaccinatie (mexicaanse griep). Alleen Fons en ik krijgen een injectie, want kinderen onder de 10 jaar worden in Australie (tot nader order) niet gevaccineerd. Om 4 uur zijn we weer bij Celia en Brian. Daar schrijf ik weer voor de weblog, Fons ontdooit de koelkast in de camper en wanneer Celia thuis is gaan we wat drinken. Om kwart over zes komt hun zoon Reid met zijn vrouw en drie kinderen. Reid is duiker en duikt dan kreeft op van de zeebodem. Hij heeft er nu twee bij zich en maakt ze open en we mogen zeveel kreeft eten als we willen. Zelfs onze kinderen hebben er van gegeten. Dan gaan we aan tafel en eten we lekkere stoofschotel, salade, chips (patat) en vis. Als toetje een dikke magnum. Onze kinderen kunnen het goed vinden met de jongens (Cambell (11 jaar), Reilly (10 jaar) en Fletcher (5 jaar). Ze voetballen, spelen cricket en klimmen in een boom. Om half tien gaat de visite weg en gaan de kinderen naar bed. Wij drinken nog een kopje thee/koffie met Celia en Brian. Een heel erg gezellige avond.



Vrijdag 27 november
Om half zeven sta ik al op en ga douchen, de kinderen er achteraan en dan ontbijten. Zo kunnen we op tijd om 8 uur met de lessen beginnen. Bart heeft topotoets Overijssel en maakt 'm foutloos. Marelijn heeft met spellingstoets maar 1 foutje. Dus dat is super. Bart heeft met spelling meer moeite. Om 11 uur drinken we met Celia en Brian nog een kopje koffie en dan vertrekken we richting Hobart. We gaan eerst naar de Canburry chocolade fabriek. Hier krijgen we bij binnenkomst meteen al chocoladebonbons en zien een filmpje over hoe de chocolade gemaakt wordt en een presentatie. Tevens kopen we in de winkel heel goedkoop de lekkerste repen. Dan rijden we naar de Cascade bierbrouwerij. We zijn daar wat te vroeg en kunnen daarom nog even een broodje eten. En om half drie start de tour door de brouwerij. En naderhand kunnen we nog diverse biertjes proeven. Dan rijden we naar de showground in Hobart en arriveren daar om kwart over vijf. We drinken nog een kopje thee en gaan dan eten. Op tijd weer naar bed. Vandaag was het wat bewolkt en regenachtig: 16-17 graden.



Zaterdag 28 november
Om zeven uur rijdt Fons al naar een parkeerplaats vlak naast de bekende Salamanca Market in Hobart. Daar zijn we twintig minuutjes later. En daar gaan we ontbijten. Om 8 uur begint de markt, maar dan begint het ook flink te regenen. Toch lopen we met regenjassen over de markt met kraampjes met allerlei. Eline mag een possum-beeldje uitzoeken en Marelijn en Eline krijgen UGG-schoenen/sloffen. Ik heb ook een paar sloffen van echt merino-schapenleer gekocht. Heel goedkoop hier, in vergelijking met in Nederland. Om kwart over tien, na de koffie rijden we Hobart uit, naar Derwent Bridge, het Cradle Mountain Nat. Park. Zo'n kleine 160 km rijden. Onderweg hebben we dan een artgallerij bezocht, waar een gigantisch houtsnijwerk te zien is, op wel 30 panelen van 3 meter hoog. Erg mooi. Rond half twee zijn we op de campground aan het meer Lake St. Clair in het Nat. park. Na het broodje eten zijn de kinderen druk bezig met punnikken (drie setjes op de market gekocht), want het is erg regenachtig. Toch gaan we eind van de middag de deur nog uit voor een korte wandeling van driekwartier. Gelukkig is het dan nagenoeg droog. 's Avonds kookt Fons en rond 8 uur hebben we de kinderen in bed liggen. 's Avonds horen Fons en ik, als we in bed liggen, een dier over het dak van de camper lopen. Als Fons gaat kijken, spiekt er net een possum over het randje van de luifel heen. Als Fons dan een foto wil maken, zit ie onder aan de stang van de luifel en schiet ie weg. Fons gaat in onderbroek en hoofdlamp nog in het bos op zoek, maar kan 'm niet meer vinden.



Zondag 29 november
Vandaag Marjon (mijn zusje) jarig en Saskia en Erik (zus en zwager) 12,5 jaar getrouwd. Oeps, wij dus ook. Bart komt ons op bed al feliciteren. En hij heeft al bedacht hoe we dat gaan vieren. 's Morgens bij de koffie chocolade (van de chocoladefabriek), en dat ook bij de thee 's middags en 's avonds uiteten. Na het ontbijt maken we de boel rustig aan kant voor vertrek. We voeren nog even een pademelon (een kleine wallibi) en gaan dan om half tien op pad voor een rit van 127 km naar Strahan. Onderweg maken we diverse stops voor korte wandelingen. De weg gaat door bergen en bos en is erg kronkelig, maar erg mooi. 's Morgens miezert het nog, maar in de loop van de dag klaart het op en wordt het nog zonnig. We lopen bij de eerste stop een kleine route langs de Franklin River (20 min.), later lopen we naar een 1-persoons hangbrug over de Franklin River. En Fons kan het natuurlijk niet laten om flink heen en weer te schommelen op dat ding. Dan drinken we een kopje koffie (met chocolade) op de carpark met een ander stel nederlanders. We praten wat en dan gaat ieder zijns weegs weer. Dan rijden we naar Nelson Falls. Na een wandeling van 10 minuten komen we bij een mooie waterval. De bossen zijn hier ontzettend mooi. Regenwoudachtig met diverse soorten varens, varenbomen, de bomen begroeid met mos. Het is echt schitterend. Alles is groen. In Queenstown nuttigen we onze lunch en lopen daar wat rond. Dit stadje is een mijnstadje waar tin, koper en brons werd/wordt gevonden. Toen men vroeger de erts ging smelten, werden de bomen in de omgeving gebruikt voor de ovens. Dus kreeg je kale berghellingen waarvan de bovenste voedzame laag wegspoelde door regen, maar ook kwam er door de verbranding sulfiet in de lucht, wat als zure regen weer naar beneden kwam. Hierdoor is de omgeving rond Queenstown helemaal kaal en groeit er nagenoeg niks meer. 's Middags om half vier komen we aan in Strahan, de plaats van bestemming en vinden we een kampeerplekje op Strahan holiday park. We drinken nog een kopje thee, douchen ons en knappen ons op voor een etentje in het stadje. Fons heeft heerlijke steak met nog een spiesje prawns (garnalen) en ik heb scallop en prawn fettucini. Het smaakt heerlijk. Mijn ouders bellen nog even om te feliciteren. Hartstikke fijn. Maar een kwartier later krijg ik me toch een darmkrampen dat zien en horen me vergaan. Ik moet wel een twintig minuten op het toilet doorbrengen. Maar dan knap ik weer op. Was ik toch even vergeten dat ik niet tegen garnalen kan. Het reeds bestelde ijsje is al gesmolten, maar die eet ik nog op en rond half negen zijn we weer terug op de camping. Rond tien uur belt Saskia nog even om ons te feliciteren. En wij hun natuurlijk. Fijn om even contact te hebben.
Super.. we kijken er naar uit om elkaar weer te zien. Over vijf weken.....alweer.

Melbourne en omgeving

We zijn ondertussen in Tasmanie aangekomen. Hebben een goed overtocht gemaakt. Maar dit verhaal begint nog voor Melbourne in Merimbula.


Donderdag 12 november
Na de lessen mochten de kinderen nog heel even in het zwembad. Aan het eind van de ochtend weggereden van de camping in Merimbula. Onderweg bij rest area Lind MP gelunched. Onder tussen de staat Victoria ingereden. Het is lekker warm weer: 25 graden. We komen om kwart voor zes aan op een kampeerplekje bij The Honeysuckles, vlakbij Seaspray aan de kust. We staan achter een duinpan. We hebben dan 410 km gereden. We beginnen meteen met koken maar jammergenoeg kunnen we niet buiten eten vanwege de vele muggen. Nu ik dit schrijf bedenk ik me, dat ik hier niet eens op het strand ben wezen kijken. En wat een saaie dag eigenlijk. Maar goed het kan niet alleen maar spannend zijn.

Vrijdag 13 november
Na het ontbijt vertrekken we, nadat eerst de brandweer even langs kwam om even te checken of alles in orde is. Het blijkt dat ze al twee weken bezig zijn, om verderop een brand te blussen in de duinen en heide/moeras gebied. In Sale, op de parkeerplaats bij de Mac beginnen we om half negen met de lessen. Ja, ja op de vreemdste plaatsen krijgen Bart, Marelijn en Eline les. Fons kan dan ondertussen brood halen en internetten. We drinken koffie bij de Mac, dus kunnen de kinderen hun speelkwartier in de speeltuin houden.
Na de lessen (om twaalf uur) vertrekken we naar Melbourne. Onderweg stoppen we nog in Yarragon, waar we een broodje eten en wat souvenirs voor ons zelf kopen. Rond half drie komen we aan bij John en July in Officer. Ze wonen met hun twee zonen vlakbij de stad, maar op het platteland. In een huis met veel schuren en weiland, waar 10 koeien lopen, die de moeder van John verzorgt. Ze woont naast John en July. Het is erg leuk om elkaar weer te zien en te spreken en we wisselen heel wat verhalen uit. John is op z'n elfde met z'n ouders en broer naar Australie verhuisd en kan nog goed nederlands/brabants spreken. 's Avonds gaan we met z'n allen barbecuen. Met heerlijke salades en als toetje ijs met vruchtensalade. Na een gezellige avond gaan we rond elf uur naar bed.

Zaterdag 14 november
Rond 8 uur uit bed, we ontbijten binnen en gaan dan met John naar een winkel met nederlandse producten. Daar kopen we wat lekkernijen, als hagelslag, krakelingen, maar ook vinden we daar oliebollenmix en poedersuiker. Dat kunnen we goed gebruiken, wanneer we in Sydney oudejaarsavond gaan vieren. Fons heeft ze daar beloofd dat ik wel oliebollen kan bakken. Ook kijken Fons en de kinderen nog bij de buurman naar een verzameling met modeltreinen en laat John z'n verzameling pistolen en geweren zien. Bart en Marelijn hebben ze nog vastgehouden. Om 12 uur hebben we lunch bij 'oma' . Ze heeft speciaal kroketten voor ons gemaakt. Heerlijk. En dan gaan de mannen/jongens op pad om een auto te bekijken die Duane, een van de zonen, wil kopen. Ik blijf met de meiden lekker bij huis. Om vier uur zijn de mannen weer terug en knip ik het haar van Bart nog. Dan is het douchen en klaarmaken voor een bezoekje van Glenn en Judy (een van onze redders uit de modder tijdens onze 4WD periode). Ze wonen maar een half uurtje rijden verderop. Daar wacht ons weer een heerlijke barbecue. Het is erg gezellig en we kijken ook nog even naar de film die van de reddingsactie gemaakt is door Judy. Rond half elf rijden we weg en om elf uur zijn we weer bij John en July en gaan dan slapen. De kinderen slapen ondertussen al.

Zondag 15 november
Om 8 uur opgestaan en buiten in het zonnetje in reisboek geschreven. Toen met z'n allen ontbeten. De meiden hebben uitgeslapen tot negen uur. Dat was ook wel nodig. Voordat we weg gaan krijgt Bart nog les in didgeridoo spelen. John speelt al jaren en heeft verschillende soorten. Hij krijgt zelfs een eigengemaakte mee om te oefenen. Rond half elf vertrekken we met John en July voor een dagje Afrikaans Safaripark: Werribee Zoo aan de andere kant van Melbourne. Dat is een uur rijden. Het is een leuk park en met een 4WD bus worden we rondgereden tussen giraffen, neushoorns, antilopen, kamelen ed door. Ook kun je nog wandelen langs cheetahs, leeuwen, stokstaartjes, nijlpaarden en vele andere dieren. Rond vijf uur zijn we weer terug en eten we nog met z'n allen. Nu op het menu frikadellen. Australische makelij, maar ze smaken heerlijk. En lekkere spaghetti. Rond half negen gaan de kinderen slapen en wij duiken er niet veel later in na een hartelijk afscheid. Een erg gezellig weekend. De kinderen hebben zich met step heerlijk vermaakt op het erf. Of lekker voor de buis op de bank.

Maandag 16 november
Om zeven uur weer uit de veren. Het doordeweekse leven gaat weer beginnen. We ontbijten weer met z'n vijfjes, want onze gastheer en -vrouw zijn al vroeg vertrokken naar het werk. We beginnen om 8 uur met de lessen en drinken nog koffie met ontbijtkoek met John z'n moeder en Nathan (de jongste zoon) en vertrekken dan om half twaalf. We doen nog wat boodschappen en gaan dan op bezoek bij oom John Dols (oom van Tony, 79 jaar). We drinken daar een 'cuppa' (kopje koffie of thee). Hij heeft een hoop te vertellen. En vertrekken dan om half vier naar Ballarat (110 km). We moeten dwars door Melbourne en zitten aardig in de files, maar om half zes komen we aan op de Big4 camping Goldfields Holiday Park. Na het eten hebben we het spul om 8 uur in bed liggen. Zelf werken wij nog wat achter de computer, kijken tv en lezen wat.

Dinsdag 17 november
Na ontbijt beginnen we op tijd met de lessen. Om 10 uur stoppen we. We hebben dan taal en spelling gedaan en lopen dan naar het 300 meter verderop gelegen Souvereign Hill. Dit is een dorp dat compleet is gebouwd in de stijl van een goudzoekersdorp. Met goudmijn, winkels, scholen, wagenmakerij, smid, chinees kamp ed. De mensen lopen zelfs in de kleding van toen. Ook loopt er een riviertje waar je zelf goud kunt zoeken. We zijn in twee mijnen geweest, een rit gemaakt in een koets met vier paarden ervoor en zelf goud gezocht. En gevonden ook. Hele kleine snippertjes. Elke morgen gooien ze voor $ 100,- aan snippertjes in het riviertje en op hele drukke dagen zelfs het dubbele. Ze willen niet dat mensen ontevreden naar huis gaan. Het is heel erg leuk en super mooi gemaakt allemaal. Het is een echte aanrader. Om vijf uur zijn we weer terug op de camping en de kinderen gaan nog even zwemmen. Na het eten spelen ze nog op het springkussen. En om 8 uur gaat het spul weer naar bed.

Woensdag 18 november
Op tijd opgestaan en met de meiden gedouched. Om kwart over 8 met de lessen begonnen. Rond kwart voor elf van de camping gereden naar het KEA-depot ten noorden van Melbourne. Na boodschappen en lunch komen we om half twee bij KEA aan en kunnen om half drie vertrekken. De aansluiting voor het vullen van de watertank werkte niet goed. Gelukkig hier weer twee boeken kunnen ruilen in de bookexchange in de receptie. Toen zijn we naar de haven, waar the Spirit of Tasmania klaar ligt, gereden. We zijn wat te vroeg dus we wandelen nog langs de boulevard en op de pier. Rond half vijf gaan we door de controles van de boot en moeten dan nog een lange tijd wachten. We eten ondertussen in de camper. Om half zeven gaan we uiteindelijk de boot op. We lopen eerst wat rond en drinken wat en gaan dan om 8 uur naar de bioscoop: Ice Age III kijken. Om half tien gaan we naar onze 'slaap'stoelen. Het slapen gaat redelijk. De kinderen kunnen wel goed slapen.

Blue Mountains, Canberra, Kosciuszko NP

Een nieuwe camper....

Donderdag 5 november
Vanmorgen om zes uur al wakker en al even de foto's met de weblog gelinkt (dat was gisteravond net niet gelukt, verbinding verbrak) en mail gecheckt. Na ontbijt met lessen begonnen. Fons is ondertussen de auto wat aan het schoonmaken. Na koffiedrinken om 11 uur vertrokken. Nog even tanken en dan naar KEA. Daarom half twaalf met overpakken naar de nieuwe camper begonnen. Dit omdat onze camper waar we nu mee rondreden aan een onderhoudsbeurt toe was en olie lekte. Om 1 uur gingen we op weg naar the Blue Mountains. Bij de visitor centre in Glenbrook vragen we informatie en gaan dan naar de Jellybean Pool kijken en broodje eten. Daarna rijden we naar de Euroka Clearing Campground in the Blue Mountain NP, waar we om half vijf aankomen. Lekker thee drinken, tv kijken en boekje lezen. Maar geen bereik voor een telefoontje... We zitten weer helemaal in de bush omringt met alleen maar bomen, kakatoe's, kookaburra's, andere vogels en kangaroe's. Alleen een pit toilet (kun je niet doorspoelen). Na het eten van aardappelen, worstjes en peultjes (maar $ 2,49 bij de Aldi, waar we vandaag voor het eerst boodschappen hebben gedaan) gaan we op tijd naar bed. Vandaag was het bewolkt en regenachtig weer. Jammer.

Vrijdag 6 november
De kinderen zijn om 6 uur al wakker en zien 2 kangaroe's achter onze camper grazen, dus om half zeven gaan we ontbijten en rijden naar de Portal Lookout en gaan daar om 8 uur met de lessen beginnen. Na de lessen en koffie bekijken we het uitzicht, maar het is wederom bewolkt, regenachtig weer met 19 graden. (Net als 10 jaar geleden) We rijden nog even naar de Tunnel Outlook en verlanten dan het nat. park en rijden door naar het volgende plaatsje: Wenworth Falls. Daar gaan we een broodje eten en proberen dan wat van de bergen te zien, maa het is een en al mist. Geen uitzicht. We horen wel een waterval en heel even tussen de wolken zien we enigszins een waterval. Dan rijden we door naar Leura en daar is het even wat opgeklaard om bergen te zien. Maar dan rijden we door naar Katoomba Caravan park. Vandaar lopen we naa het dorp voor wat boodschappen. Om half vijf weer terug. Gelukkig is het vandaag droog gebleven. Fons heeft voor het avondeten heerlijk lamsbout gemaakt op de barbecue. Erbij aardappelen en bloemkool en het smaakt heerljk. Met de kinderen weer gelezen en dan naar bed.

Zaterdag 7 november
Lekker rustig opgestaan, gedouched en ontbeten. Het is wat bewolkt en af en toe wat motregen. We vertrekken om kwart voor tien van de camping. Doen wat boodschappen en rijden richting Lithgow, voor een ritje in een stoomtrein bij Zig Zag Railway. De trein vertrekt om 11 uur en dan rijden we meteen een tunner in, de berg op. Op twee plaatsen moet de locomotief van voor naar achteren rijden om de berg op te komen. Heel erg leuk met al de rook en stoom. Om half een zijn we weer terug. We checken bij Lithgow even de mail en eten een broodje en rijden dan door de heuvels/bergen naar Jenolan Caves. Fons zijn rij-/stuurkunst werkd weer op de proef gesteld over de smalle weggetjes door de hoge bergen met haarspeldbochten. Maar de camper doet het super en Fons is erg blij met zijn cruise control (op de snelweg). Onderweg zag ik aan de kant van de weg een echidna lopen. Wanneer we stoppen en teruglopen ontdekken we er zelfs twee, in elkaar gedoken met de snoet in de grond gedrukt. Ze zijn wel wat groter dan onze egels. Maar geweldig om ze in het wild te zien. Wanneer we hier aankomen, herinner ik me pas weer dat we hier 10 jaar geleden ook geweest zijn. Ik heb het idee dat ik me haast niks meer van toen herinner, zal de zwangerschap toen wel geweest zijn. Om drie uur hebben we een tour van 1,5 uur in de Lucas Cave. Ook weer erg mooi. We komen bij de Blue Lake uit de grot. En we hoorden dat in dit meer ook vogelbekdieren zijn. Dus we lopen daar een rondje en ja hoor 3x zien we een platypus boven water. In de Arch Cave, waar je ook met de auto doorheen rijdt zijn ze bezig met een soundcheck voor een optreden 's avonds. Dus blijven we even luisteren naar wat ABBA-liedjes. Om half zes rijden we daar weg, weer door hoge bergen met haarspeld bochten, maar later door heuvels met veel weiden met schapen. In Black Springs parkeren we om half zeven de camper op een rest area. Een heel rustig plekje. Na het eten nog even een filmpje en dan naar bed. Vandaag zo'n 175 km gereden.

Zondag 8 november
Vanmorgen rustig opgestaan en na ontbijt om half negen vertrokken van rest area, via B-wegen naar Canberra. Het eerste half uur heeft een hoog dier-gehalte. Naast de vele koeien, paarden en schapen zien we ook 6 emoe's, 1 kangaroe, vele rosella's, gallah's en kakatoe's en een (welliswaar doodgereden) wombat. Voor de laatste stoppen we even voor een foto en Fons sleept de wombat naar de kant van de weg, want hij ligt midden op de weg. Toch een vrij groot dier, zo'n wombat. De eerste die we in het wild zien.
Om een uur, na een koffiestop in Goulburn gehad te hebben, zijn we in Canberra. We rijden langs de City Hall, House of Parlement en vele ambassade, waaronder natuurlijk de Nederlandse Ambassade. Dan rijden we de Black Mountain op en eten daar een broodje en dan gaan we met de lift de Telstra Tower op voor een mooi uitzicht over de stad en omgeving. We zitten dan op 870 meter boven zeeniveau, terwijl de toren maar 195,2 meter is. De moeite waard. Zo hebben we toch enig idee hoe Canberra er uit ziet.
Om twee uur rijden we weer weg, verder naar het zuiden. Vandaag is het overigens weer heel mooi weer: 29 graden en de vooruitzichten zijn ook mooi, richting de 32-35 graden. In Cooma checken we even onze mail en drinken wat en net voor sluitingstijd komen we bij de visitor centre aan in Jindabyne. Daar vragen we waar we het beste kunnen overnachten in het Kosciuszko National park. En om half zes komen we aan op de Ngarigo camping area. We staan hier als enigen aan een snelstromende beek. We gaan eten koken en dan op tijd naar bed.

Maandag 9 november
Vanmorgen om 10 voor 8 van de camping gereden naar Thredbo. Dit is een ski-oord, waar vandaan de ski-liften naar boven gaan. Hier eten we nog een broodje pakken de spullen om de hoogste berg van Australie te gaan beklimmen. Dus vandaag geen school maar EXPEDITIE. Om half tien nemen we de lift naar boven en om 10 uur beginnen we aan de toch van 7 kilometer naar de top van de Mount Kosciusko op 2228 meter hoogte. Het is stralend mooi weer met een koel briesje, waardoor het aangenaam lopen is. Af en toe moeten we nog hele stukken door de sneeuw lopen. En om half een bereiken we de top. Daar genieten we van het uitzicht over andere bergen en eten een broodje. Dan gaan we nog een sneeuwpop maken. Het is een mooie tocht en weer een hele prestatie van de kinderen. Wanneer we terug lopen doen we dat zelfs in 1 uur en 45 minuten naar de lift en uiteindelijk zijn we om half vier weer in het dal. Tijd voor een overheerlijk koel biertje. En de kinderen warme chocolademelk met marshmallows. In het dorp is het rustig aangezien het geen winterperiode is. Dus geen apres ski. We wachten in het dorp nog wat en de kinderen spelen in de speeltuin tot om half zes de pizzeria open gaat. Want na zo'n tocht is een pizza overheerlijk. Om kwart voor zeven komen we op de andere campground van het NP aan: Thredbo Diggings. Weer een schitterende plek aan een beek met uitzicht op de bergen met sneeuw. Geen mensen als buren, maar kangaroe's en konijntjes. Een joey (jonge kangaroe) springt vrolijk rond, kijkt naar de konijntjes, zit eenden achterna en bokst met z'n moeder. Wanneer Fons dit alles wil fotograferen hoort ie achter zich een geknor. Dan blijkt dat er een wombat achter Fons langs loopt. Fons roept even naar ons en dan kunnen wij 'm ook net zien. Maar al gauw glipt ie z'n hol in. Dat drie meter voor onze auto tussen de struiken in de grond is uitgegraven. 's Avonds zien we 'm nog een paar keer rondscharrelen. Super leuk.
Rond half negen gaan we slapen. Moe van de prestatie.

Dinsdag 10 november
Vanmorgen is het net als gisteren erg koud (7 graden buiten, 10 graden binnen), dus extra fleece-dekens waren weer eens nodig. Dus gauw aankleden en ontbijten. We kijken nog hoe de kangaroe's een voor een de beek over/door hoppen. Om half negen met de lessen begonnen tot half twaalf. Dan is het ondertussen alweer boven de twintig graden. We rijden nog weer even terug naar Thredbo (8 km), want we zijn Marelijn haar jas kwijt. Hij blijkt boven bij de skilift te hebben gelegen. Gelukkig is ie weer terecht. Dan gaan we op pad naar Cooma, waar we lunchen, boodschappen doen, postzegels kopen en telefoon opwaarderen. Dan rijden we door naar de kust: Big4 Tween Waters Holiday Resort in Merimbula, waar we om 5 uur aangekomen zijn. Vandaag ongeveer 280 km gereden. Eerst doe ik 2 draaien was in de wasmachine en volg dan Fons en de kinderen naar het zwembad, want het is behoorlijk warm (29°). We snacken wat, eten, tv kijken en dan naar bed.

Woensdag 11 november
Vanmorgen na ontbijt en lessen mogen de kinderen zwemmen in het zwembad. Bart en Marelijn hebben hun Taaltoets weer goed gemaakt. Ik doe nog een wasje, haal de droge was binnen en na de lunch gaan we om 2 uur naar het strand. Het is zalig weer, lekker warm met een briesje van zee. We zien nog een tien-tal dolfijnen voorbij zwemmen. Steeds uit het water springend. Super. Eind van de middag kunnen de kinderen nog even naar het zwembad. Daarna gaan we weer koken: aardappelen en sperziebonen en Fons heeft een lekkere T-bone steak op de barbie gegooid. Dat is weer smullen.

Sydney en omgeving

Fons mist zijn stropdas een beetje...

Het verhaal gaat verder als we in New Italy een nacht overnacht hebben.

Dinsdag 27 oktober
We hebben ontbeten en zijn om tien over acht weg gereden van de rest area naar een plekje aan de kust: Yamba. Daar om kwart voor negen aan de lessen begonnen. Ondanks de storm en flinke regen zijn mensen aan het surfen. Tussen de buien door lopen Fons en Eline nog op de golvenbreker om te kijken of ze dolfijnen zien. Maar dat is niet mogelijk met dit weer. Als we nog even naar de openbare toiletten lopen (die overigens overal super schoon zijn in vergelijking met de naar pies stinkende ruimtes in Nederland) dan moeten we tot de enkels door het water lopen en worden we tot de laatste draad van onze kleren nat, vanwege de enorme stortbuien. Gelukkig lekt deze camper maar een heel klein beetje vergeleken met die in Perth. Na de lessen rijden we naar Grafton. Daar bij de de Mac frietjes gegeten en mail gecheckt. Dan rijden we door de straten, waar schitterende paarse Jacaranda-bomen bloeien, naar het winkelcentrum om boodschappen te doen en nieuwe telefoonkaart te kopen. Toen doorgereden naar Nambucca Heads: Nambucca Beach Holiday Camping. De camping ligt tussen het bos en strand in. Jammergenoeg heeft het nagenoeg de hele dag geregend. Hier zijn we om kwart over vijf aangekomen (na ong. 200 km gereden te hebben). Voor het eten gaan Fons en Bart nog even een strand wandeling maken en komen dan opgewonden terug om te vertellen dat ze een baby walvis gevonden hebben op het strand. Dood. Dus gaan we met z'n allen met fototoestel het strand op om de walvis te bekijken. Ze willen een tand uit z'n bek halen (hebben daarvoor een waterpomptank en zakmes meegenomen), maar er breekt alleen een stuk van z'n tand af. Het is wel een zielig gezicht. Ondertussen is het donker geworden en lopen we terug. Dan eten we nog een broodje en zet ik verhaal en foto's op de weblog.

Woensdag 28 oktober
Vanmorgen later opgestaan (we moeten echt nog wennen aan het uur tijdsverschil) en om negen uur beginnen we met de lessen. Om kwart voor 1 naar het dorp gereden. Daar wat rondgelopen/winkels bekeken. Brood gekocht, nieuwe slippers voor Eline en armbandje voor Marelijn (die ze twee dagen later al kwijt is). Ook hebben ze hier een lange bank helemaal ingelegd met mozaiek-tegeltje. Ook zijn mokken, beeldjes, ed gebruikt. Heel erg bijzonder. Toen in de camper een broodje gegeten en via een boardwalk langs het water gelopen. Heel mooi. Ook weer een half uur gekletst met nederlanders uit Almere die we bij de boulevard tegenkwamen. Om vijf uur weer op de camping. Wat gedronken, eten en naar bed.

Donderdag 29 oktober
Om 7 uur weer een was in de machine en daarna in droger. Gelukkig is het weer droog geworden. En kunnen gewoon in korte broek blijven rondlopen, want koud is het niet geworden. Na ontbijt met lessen begonnen. Halverwege de lessen ziet Marelijn nog iets lopen (ja, ze kijkt nog al eens uit het raam tijdens de lessen): het blijkt een grote leguaan te zijn. Hier wordt ie goanna genoemd. Dus dat is weer naar buiten gaan, foto's maken en de kinderen weer aan de lessen zien te krijgen. Om kwart voor elf als we van de camping afrijden, kijken we eerst nog even naar de walvis. Nu blijkt dat ze een groot gat op het strand hebben gegraven. Daar ligt de walvis nu in en zijn ze sectie aan het verrichten. Hij is helemaal open gesneden. Darmen en diverse organen liggen in het zand. Ook zijn ze bezig een tand uit de kaak te halen. En dat kost zoveel moeite, het zou Fons en Bart nooit gelukt zijn. Ze willen onderzoek doen naar onbekendheden van het dier en proberen na te gaan waarom hij is overleden of gestrand is. Nu blijkt ook dat het geen baby walvis is, maar een short tailed pilot whale. Dus wel een volwassen kleine walvis. En dan vertrekken we weer voor een rit van 250 km. We lunchen ergens bij Taree op de Mac parkeerplaats en komen om ongeveer 3 uur aan op de camping in Seal Rocks. Nog even een uurtje zwemmen in de zee. Fons en Eline lopen richting wat rotsen in het water en zien aan de andere kant walvissen heel dichtbij uit het water komen. Ze springen omhoog en duiken het water weer in. Schitterend om te zien. Wanneer wij (de rest van fibme) aankomen zijn ze alweer verdwenen in de verte en zien we alleen wat spuitjes water naar boven komen. Dan koken en naar bed.

Vrijdag 30 oktober
Om 8 uur, na het ontbijt, weer met de lessen begonnen. Omdat we besloten hebben nog een nacht te blijven, hoeven we niet zo haasten om de lessen op tijd af te maken. Om half twaalf lopen we de 2,5 km naar de vuurtoren even verderop. Heel mooi uitzicht over zee en strand. En mooie foto's kunnen maken bij de spierwitte vuurtoren. Helaas geen walvissen of dolfijnen gezien. Dan eten we daar ons broodje op en lopen weer terug. Onderweg nog ijsje en ik armbandje gekocht. Wanneer we rond half drie de camping weer oplopen zien we nog net een dingo over de camping weglopen. Dan pakken we onze zwemspullen voor een paar uurtjes zwemmen en bodysurfen. We hadden nog een ander surfboardje gevonden en een opblaasbare gekocht. Dus we kunnen met de hoge golven onze lol niet op. De kinderen zoeven zo voor een golf uit het strand op. En wij natuurlijk ook. Eline is het lichtste en die gaat enorm snel. Weer op de camping aangekomen knip ik Fons z'n haren en raken onze kinderen aan de praat met twee nederlandse mannen. Ze komen even later vertellen dat ze alles al verteld hebben, wat we gedaan hebben en wat we gezien hebben etc. Met andere woorden: jullie hoeven dat niet meer te doen. Ontzettend leuk dat ze nu zelf met allerlei verhalen komen. Super. Na het eten gaan de kinderen filmpje kijken → weekend!!!!!! en komen Okke en Nico (twee vrienden) op uitnodiging bij ons een borrel drinken. Gezellig. Ze beginnen net aan een trip van vier weken van Sydney naar Cairns. Om half twaalf naar bed.

Zaterdag 31 oktober
Op tijd opstaan en na het ontbijt vertrekken we om 8 uur op weg naar Sydney (270 km), naar Tony en Kerry. Ze wonen in Lane Cove, een wijk in het noorden van Sydney. Daar willen we rond lunchtijd zijn. Tony is een neef van Hans, die we in Perth ontmoet hebben. Om half een arriveren we en zijn de hele middag en avond gezellig bij hun. Ze hebben een dochter van 17: Jacqueline. En een hond: Buddy. De kinderen kunnen het heel goed vinden met Jacqueline. Ook met de hond wordt flink gespeeld. Marga (zus van Fons) had een pakje voor ons opgestuurd naar het adres van Tony. Met nog wat leesboekjes, woordenboek voor Bart en wat installatie-cd's voor Fons en mij. Maar bij het uitpakken zitten er ook nog lekkere pepernoten, stroopwafels, speculaas ed in. Dus dat is 's middags bij de thee lekker snoepen. Voor het avondeten wandelen we nog even met de hond. Ondanks dat we elkaar helemaal niet kennen hebben we hier ook een heel goed 'familie'-gevoel. De camper staat op de oprit en daar slapen we 's avonds weer.

Zondag 1 november
Na het ontbijt, lekker achter in de tuin, rijden we met z'n achten met twee auto's naar een wijk Kirrabilly ten noorden van de Harbour Bridge. Parkeren daar en lopen dan over de Harbour Bridge naar het centrum. Lopen door the Rocks (oude geveltjes), cafeetjes, restaurantjes en allemaal marktkraampjes, langs de haven naar de Botanic Gardens en dan weer terug langs het Opera House. In de haven ligt een cruise-schip de Amsterdam, uit Rotterdam. Dat is wel heel erg toevallig. Met de ferry gaan we de rivier weer over naar Kirrabilly en nemen de auto weer terug naar huis. Daar eten we snel even en dan gaan Fons en ik met Tony en Kerry en Tanja en Dave (zus en ZWAGER!!!!) om half vijf naar een jachtclub om daar met nog twee andere stellen wat te drinken en te eten. De kinderen blijven thuis bij Jacqueline. Ze zijn ondertussen helemaal gewend en vriendjes geworden met Jacqueline dat het geen probleem is. Zelfs Bart geeft ons toestemming. Dus we kunnen ons lekker ontspannen. Als voorafje wordt voor de hele tafel inktvisringetjes, garnalen en oesters besteld. Dus ik eet voor het eerst in mijn leven oester. De saus op de oester was wel lekker...Rond half negen zijn we weer terug en doen we de kinderen naar bed. Ze hebben lekker filmpjes gekeken. We laten aan de volwassenen nog wat foto's van het schaatsen van afgelopen winter en ons huis zien. Rond half elf gaan we naar bed.

Maandag 2 november
's Morgens na het ontbijt begonnen met de lessen. Rond koffietijd heeft Jacqueline de nagels van de meiden gelakt: geel, blauw en grijs. Dus ze zien er fantastisch uit. Om kwart voor twaalf vertrekken we, uitgezwaaid door Jacqueline (Tony en Kerri zijn naar afspraak cq werk), naar Tumbi Umbi. Dit plaatsje ligt zo'n 60-80 km noordelijker weer. Darrol en Sandy wonen hier. We hebben hun ontmoet in Exmouth. Ze zijn beiden begin 60 en hun kinderen zijn van onze leeftijd. Onderweg doen we eerst nog boodschappen en eten een boterham. Om half twee komen we daaraan. We drinken eerst nog even wat en gaan dan naar Entrance. Daar worden pelikanen gevoerd. We kunnen daar in een halve cirkel op stenen bankjes zitten en dan komen de pelikanen wel heel erg dichtbij. Wanneer een pelikaan langs komt lopen krijgen we een 'klap' van een vleugel. Ontzettend leuk om dit van zo dichtbij te zien. Dan rijden we weer terug voor het avondeten en dan vertrekken we weer om half zeven voor een concert van een band waar Sandy bij gespeeld heeft. Het is erg leuk en de kinderen mogen met sambaballen ook muziek maken. Maar ze zijn erg moe en de mannen en kinderen vertrekken om half negen naar huis. Sandy en ik blijven tot het eind en zijn ongeveer om tien uur thuis.

Dinsdag 3 november
Na het ontbijt met lessen begonnen. Ondertussen zijn Fons en Darrol op pad gegaan om een fietstocht te maken om een meer vlakbij. Rond half twaalf drinken we met elkaar koffie en gaat Sandy weg voor een afspraak. De kinderen en ik nemen een duik in het zwembad. Het is vandaag extreem warm weer: 37 graden en behoorlijk drukkend. Ook mogen de kinderen bij Darrol op de maaimachine een ritje maken. Na de lunch vertrekken we om kwart voor drie naar een dochter en schoonzoon van Sandy. Zij hebben een possum van 8 maanden en 2 carpet-pythons. Ook lopen er een aantal kamelen op hun land. Dus de kinderen zijn helemaal in hun nopjes met het vasthouden en aaien van de possum. Ook willen ze alledrie, en natuurlijk Fons, een slang om hun nek. Superstoer!!!!! Ik vind het doodeng. Dan kunnen ze daar nog even een half uurtje met de andere kinderen zwemmen en dan gaan we weer huiswaarts. Daar is Sandy alweer bezig met het eten en dan belt haar zoon nog op, dat die nog langskomt met vrouw en kinderen. En dan eten we om half zeven met z'n allen aan tafel. Al gauw hebben de kinderen genoeg gehad en spelen verstoppertje en rennen door het huis. We hebben veel plezier. En hebben het met name over de gebruiken die we hebben met kerstfeest en Nieuwjaar en het 12,5 jarig huwelijk dat wij vieren, maar in Australie niet bekend is. Rond negen uur vertrekt de visite weer en ligt het spul om half tien weer in bed. Het begint dan plotseling harde druppels te regenen, maar het zijn er maar een paar. Wederom hebben we weer aardige, hartelijke mensen ontmoet, die oprecht geinteresseerd in je zijn. En waar je welkom bent. Geweldig.

Woensdag 4 november
's Morgens op tijd op het terras ontbeten en om 8 uur begonnen met de lessen. Het duurde vandaag niet zo lang, dus om tien uur drinken we samen nog koffie, krijgen nog een rondleiding door hun huis en dan vertrekken we om elf uur naar de KEA camperverhuur in Sydney. Daar moeten we nog geld ophalen (we hebben in Darwin teveel verzekeringsgeld betaald) en wat dingetjes laten repareren. Onderweg gaan we nog even email checken, jullie weten wel waar, en om een uur komen we bij KEA aan. Wij gaan verderop in een eetcafeetje zitten terwijl naar de mankementen gekeken wordt. Wanneer we terug komen blijkt dat de motor olie lekt en dat de auto eigenlijk een grote beurt moet hebben voor de 10.000 km voorbij is, anders valt het niet meer onder de dekking of iets dergelijks. Dus krijgen we te horen dat we in Melbourne van camper moeten wisselen. Dan moeten we nog een half uurtje wachten en dan is de auto klaar. We laden nieuwe stoelen in, want de oude waren kapot en zaten voor geen meter. En dan horen we, dat we ook morgen meteen in Sydney een andere camper kunnen krijgen. Of we dan niet in Sydney nog een nachtje kunnen blijven. Dat besluiten we dan te doen. En we rijden om vier uur naar een dichtstbijzijnde camping (10 min.). Op de Bassin Hill Holiday Park zijn we na een lang weekend weer als gezin alleen en moeten na 4 dagen te gast geweest te zijn weer zelf eten koken: macaroni. Fons checkt meteen of we internet hebben en ja hoor. Gratis vangen we ergens een signaal op. Dus ik mail de toets resultaten naar de Wereldschool (die Darrol voor ons gescand heeft). Bekijken de weersberichten: het lijkt de goede kant op te gaan. Want vandaag is weer een bewolkte koele, maar gelukkig droge dag. Ook zet ik de foto's op de computer en typ het weblog verhaal. Na het eten en nadat de kinderen naar bed zijn ben ik nog aan het typen. Straks nog de foto's uitzoeken. Maar ik weet gewoon, straks in de Blue Mountains hebben we geen internet en voor je het weet is er weer een week voorbij en dan heb ik nog niks geplaatst. Dus ik wil vanavond de boel de lucht in hebben. Vriend Bart belt nog even, dat vind Fons helemaal super. Rond half elf heb ik de boel rond en dan gaan we slapen.

Brisbane en omgeving

We zitten nu in Nambucca Heads aan de kust 500 km ten noorden van Sydney. Maar het verhaal gaat verder als we onderweg zijn naar Australia Zoo, vlak boven Brisbane. De foto hiernaast is gisteren (26 oktober) genomen bij the Natural Bridge.

Woensdag 14 oktober
Om 6 uur weer wakker na een goede nacht slapen. Af en toe wat regendruppels vannnacht , maar 's morgens weer mooi zonnig weer. Lekker buiten ontbeten en om 8 uur weer aan de lessen. In de pauze om half tien kunnen de kinderen nu echt in de speeltuin hun speelkwartier hebben. Er is zelfs een rekstok, dus Eline was alweer aan het rondjes draaien op haar favoriete speeltoestel. Om elf uur rijden we weg. Onderweg in plaatsje nog boodschappen gedaan, getankt en om half drie komen we op camping Forest Glem Resort aan. Ik heb 5 draaien was gedraaid. Kinderen 's middags naar het zwembad. En om half zeven naar de bioscoop van de camping. We zaten met z'n vijfjes alleen in het zaaltje Snowbuddies te kijken. Daarna lekker slapen. (Vandaag 210 km gereden.)
Donderdag 15 oktober
Lekker gedouched, ontbeten, laatste was van de waslijn gehaald en lekker schoon weer in de kastjes. Om kwart voor negen naar Australian Zoo gereden. Het is de dierentuin van Steve Irwin, de beroemde crocodilehunter. Hij is helaas zo'n 3-4 jaar geleden overleden door een steek van de staart van een stingray in z'n hart. Alles in het park staat nog in het teken van de familie Irwin. Het is een geweldige dierentuin, met veel shows en er wordt heel leuk met de dieren gewerkt. We hebben genoten. Om half vijf zijn we naar een andere kampeerplek gereden. Op een showground in Caboolture voor 15 dollar. Op deze showgrounds worden paardenraces / dressuurwedstrijden etc. gehouden. Nu waren al mensen met paarden aanwezig voor de wedstrijden van het weekend. Na het eten om 8 uur naar bed.
Vrijdag 16 oktober
Na ontbijt met de lessen begonnen. Gelukkig hadden we dinsdag en woensdag al in voren gewerkt vwb taal. Nu met rekenen extra les gedaan, vanwege de vrije dag van gisteren. Om elf uur waren we gelukkig al klaar en verlaten we de kampeerplek en rijden naar Brisbane. Exhter in het centrum kunnen we nergens een parkeerplaats vinden, dus bellen we Louise en Syd op (deze nederlandse mensen zijn ongeveer 50 jaar geleden naar Australie geemigreerd met hun twee zoons en we hebben ze in Howard Springs (bij Darwin) ontmoet.) en rijden we naar Camira. Daar werden we welkom geheten met koffie en 's avonds lekkere barbecue. We kunnen mooi op hun terrein staan en gebruik maken van douche en toilet beneden. Ze hebben een vrijstaand huis, tussen de bomen. Heerlijk. Kinderen hebben na het eten nog filmpje gekeken en daarna gaan we naar bed.
Zaterdag 17 oktober
Lekker gedouched en buiten ontbeten en dan rijden we met de camper naar een station in de buurt en gaan met de trein naar Brisbane. Daar wat rondgelopen door de winkelstraat, koffie gedronken en gaan dan met de ferry (gratis vanwege het treinkaartje) de Brisbane River op. En kunnen we de stad vanaf het water bekijken. Ook hier hebben ze langs de waterkant een London Eye (net als in Perth en Londen natuurlijk). Dan twee uur later gaan we naar de South Bank. Dat is een park aan de rivier en gezelligheid met muziekoptredens, entertainers, eetgelegenheden. Daar eten we eerst wat. Ook is er een stadstrand. (Soort lagoon/zwembad aan de rivier.) Daar de kinderen een uurtje gezwommen en langs de kraampjes gelopen. De meiden hebben elk een bikini gekocht en Bart een heuse krokodillentand aan een ketting. Heel stoer. Rond vijf uur weer met de trein terug en bij Louise en Syd aangekomen, hebben ze al een lekkere rijst-maaltijd bereid. Een welkome verrassing. En weer erg gezellig aan tafel. Na het eten de kinderen naar bed, ik werk nog het weblog verhaal bij. Het zit me niet lekker dat het bijna twee weken geleden is dat we het laatste verhaal hebben geplaatst in Airlie Beach. Maar het zal pas maandag worden dat we er wat op kunnen zetten.
Zondag 18 oktober
's Morgens rustig aangedaan en lekker buiten ontbeten. Ik ben met Syd en Louise mee naar hun kerk geweest. Eindelijk na 3,5 maanden. Ik vond dat erg fijn. De kerkdienst wordt in een school gehouden. Ze hebben een kleine gemeente (Christian Reformed Church), die drie jaar geleden uit een andere grote gemeente is gestapt, aangezien een groot aantal mensen zich niet meer thuisvoelden na de komst van een nieuwe dominee. Ze hebben ongeveer 90 gemeenteleden. Meestal zijn zo'n 70 leden aanwezig. Jonge en oude mensen zijn erg blij met hun dominee. Hij is 33 jaar, heeft een oorbelletje en is de bassist in de jongerenband die deze morgen speelt. We hebben opwekkingsliederen, maar ook oude liedjes gezongen (Joh. De Heer??) . De liedjes werden middels de beamer op de muur vertoond. We hadden een goede preek over woede-beheersing. Ook tijdens de preek werd de beamer gebruikt. De meeste gemeenteleden zijn van nederlandse komaf. Na de dienst werd er gezamenlijk koffiegedronken. Erg gezellig. 's Middags zitten we de hele middag lekker buiten met Syd en Louise verhalen uit te wisselen. En 's avonds verzorgen wij een keer het eten. Na het eten rond 8 uur naar bed.
Maandag 19 oktober
Na het ontbijt met de lessen begonnen en nog koffiegedronken met onze gastvrouw en – heer. Om half twaalf vertrekken we, na een heerlijk gezellig weekend gehad te hebben. We rijden naar een Mac om een broodje te eten op de parkeerplaats en de email te checken en wat financiele transacties rond te maken. Rond half 2 rijden we toch maar naar Rochedale (voorstadje van Brisbane) naar Judy en Larry. We hebben hen in Alice Springs ontmoet en brengen ze nu een bezoekje. We worden van harte welkom geheten. Ze hebben ook andere gasten over de vloer. Vrienden waar ze veel mee reizen. Het is erg gezellig en we hebben 's avonds barbecue. Elke keer zijn we weer verrast over de gastvrijheid van de Australiers. Rond negen uur lopen we naar de camper, die we op de oprit van een vriendin om de hoek mogen zetten.
Dinsdag 20 oktober
's Morgens bij Judy en Larry ontbeten en om kwart over negen vertrekken we daar weer. Getankt en ook gebeld naar de overheid over het betalen van de tol. Gisteren zijn we over een tolweg gereden, maar hadden geen transponder of pass. Dus kan heb je niet betaald. Je kunt dan telefonisch of via internet betalen. Dat hebben we even geregeld. Ook boodschappen gedaan en toen naar Main Beach gereden. Dit is een plaatsje aan de Goldcoast van Australie. Het is net als in andere badplaatsen: hoge flats met appartementen en druk verkeer. Op de camping, na de koffie aan de lessen begonnen. Bart en Marelijn hadden taal en rekentoets en spelling. En na de lunch (2 uur) nog een woorddictee gedaan. Alles voldoende/goed gemaakt. Bart had 0 fouten in z'n dictee: super. Daarna een uurtje naar het strand gegaan. Mooie golven. Dus Bart kon mooi met z'n surfboardje aan de slag. Rond 4 uur nog even naar het zwembad van de camping. Op het strand werd het fris. En toen naar ons plekje (de kinderen naar de speeltuin). Fons heeft gekookt en ik heb ondertussen de weblog bijgewerkt, maar de foto's lukten nog niet echt goed. Het signaal is niet sterk genoeg en dan duurt het allemaal te lang. Na het eten nog even lezen met de kinderen, weblog verhaal in de computer zetten en dan naar bed. Lekker uitrusten en lezen. Van Syd en Louise heb ik nog oude nederlandse boeken meegekregen. Dus ik kan weer even vooruit.
Woensdag 21 oktober

Na ontbijt zijn we rond kwart over acht met rekenen begonnen en daarna zijn we gestopt om naar Seaworld te gaan (3 km verderop). Op zich een mooi park, met dolfijnenshow (was super) en leuke zeeleeuwenshow. Maar het was erg duur en voor het zwembad met glijbanen moesten we nog apart betalen. De kinderen (en daarom wij ook) hebben ondanks dat, genoten. Om 5 uur bij het park weggereden naar Burleigh Beach, een strandplaatsje 16 km zuidelijker dan Main Beach. We konden niet in Main Beach blijven, aangezien het volgeboekt was vanwege de Super Grandprix, die daar tot en met in Surfers Paradise gereden werd. Weer een camping vlak bij zee, maar deze lag aan de snelweg, dus veel lawaai daarvan. Na een makkelijke maaltijd, hamburger op brood was de dag weer voorbij.
Donderdag 22 oktober
Na douche, ontbijt en 3 draaien was opgehangen te hebben zijn we aan de lessen begonnen. Vandaag een lange schooldag, aangezien we gisteren weinig school hebben gehad. Rond twaalf uur vertrekt Fons met de kinderen naar het strand en doe ik nog allerlei huishoudelijke klusjes. Dat moet af en toe ook nog gebeuren. Maar een uurtje later vertrek ik met boterhammen ook naar het strand. Heerlijk hoge golven. Om 4 uur weer terug, om het suddervlees weer op te zetten. Na het eten met de kinderen gelezen en op tijd naar bed.
Vrijdag 23 oktober
Om zes uur ben ik gaan hardlopen op het wandelpad (boulevard) langs het strand. Ik dacht even alleen te lopen, maar het was me toch een partij druk met wandelaars, trimclubjes, joggers en zelfs zwemmers en surfers. Na het ontbijt met de lessen begonnen. Vandaag vroeg klaar. Om 10 uur, na de koffie, van de camping vertrokken voor een middagje strand in Surfers Paradise. Na boodschappen gedaan te hebben, (he, he, die hebben we weer binnen) van half twaalf tot half vier op het strand geweest. Naarmate het harder ging waaien, kwamen er ook meer surfers en kite-surfers op het water. Maar de golven waren nog niet hoog genoeg voor spectaculaire stunts. Toen zijn we een klein uurtje rijden van de kust richting Lamington Nat. Park gereden. We kamperen op goedkope plek vlakbij Canungra in het James Sharp Park. Daar zijn we om vijf uur. Na het eten is Eline meteen in slaap gevallen en lezen we nog met Bart en Marelijn. Bart moet ook z'n geobas afmaken en Topografie Friesland leren, want hij heeft toets maandag. Dus zijn weekend is nog niet geheel begonnen.
Zaterdag 24 oktober

Om 5 uur ben ik met Bart naar het riviertje gelopen (10 mtr) op zoek naar de vogelbekdieren. En we hebben ze ook gezien en vast kunnen leggen op de gevoelige digitale plaat. Mooi gezicht om ze zo even te zien. Ook een schildpadje kwam af en toe langs zwemmen en deed steeds z'n kopje boven water. Verder lekker rustig aangedaan. Eind van de ochtend het Lamington Nat. Park ingereden naar O'Reilly. Daar de auto geparkeerd en even gelunchd en toen twee routes gelopen. De Tree Topwalk van 1,6 km. We gingen met een hangbrug weer de boomtoppen in. En daarna de Python lookout (3 km) gelopen. Het is een mooi regenwoud en het fijne hiervan dat het niet zo klam vochtig is. De route het Lamington NP in- en uitrijden was wel heel erg slingerachtig. Vaak maar smal voor 1 auto en langs enorm diepe afgronden. Wel wat eng en wel 1,5 uur rijden. Om vier uur waren we weer op de camping en Judy en Larry kwamen om kwart over vijf de camping oprijden. Nu hebben wij macaroni gekookt en konden zij lekker bij ons aanschuiven. 's Avonds hebben de kinderen nog een gifgroene kikker in de handen gehad. Die zat bij de wc's op de watertank. Lang nagetafeld en om half elf naar bed.
Zondag 25 oktober
Fons en Eline om 5 uur uit bed op zoek naar een vogelbekdier, want Eline had ze nog niet gezien en Fons heeft ze nog mooier op de foto gekregen. Om 6 uur heb ik Saskia (mijn zus) even gebeld. Dat was fijn om even weer met het thuisfront te praten. Toen ontbeten en lekker rustig aangedaan en om half negen kwamen vrienden van Judy en Larry de camping oprijden (Claire en Sam). Met elkaar koffiegedronken en om half elf zijn wij op weg gegaan voor een bezoek in Binna Burra. Dat hoort ook bij het Lamington Nat. Park, maar een andere kant op. Hier een wandeling gedaan van 5 km (Cave Circuit). Ook erg mooi, en weer anders dan de dag ervoor. Toen een broodje gegeten en toen nog naar de Bell Bird lookout gelopen (2 km). Om drie uur waren we weer terug op de camping. Daar lekker met de anderen gekletst, thee/koffie/cake stond alweer klaar en met Bart nog topo geleerd en lessen voor maandag weer voorbereid. Toen met elkaar gegeten (gezamenlijke barbecue). De barbecue die ze hier gebruiken is een metalen plaat, waar ook uien, (zoete) aardappelen, groenten, eieren, pannekoeken en natuurlijk vlees op wordt bereid. Echt super. Ik was erg moe, dus om negen uur naar bed gegaan.
Maandag 26 oktober
Fons 's morgens vroeg nog de vogelbekdieren kunnen filmen en foto gemaakt van een blauwe kingfisher (soort ijsvogel?). Na onze brekkie (breakfast ofwel ontbijt) met lessen begonnen. Bart had een 10 voor zijn topotoets Friesland. Dat is de tweede 10 al. Toen gezamelijk koffiegedronken om half elf. Larry had voor de kinderen nog lekkere mini pannekoekjes gebakken op de barbie. (Ja, we leren al aardig Australisch spreken.) Heerlijk met jam en cream. En om half twaalf hebben we afscheid genomen en zijn we vertrokken. We kwamen langs the Natural Bridge NP, dus daar hebben we nog een korte route van 1 km gelopen om een waterval door een rots/grot heen te zien vallen. Erg mooi. Ook heb ik hier mijn eerste slang gezien. Het was een zwarte en lag/kroop naast het pad. Om half twee (nieuwe tijd, want bij de grens van New South Wales moest de klok weer een uur vooruit, waardoor het tijdsverschil met Nederland opgelopen is tot NEGEN uur) doorgereden naar Byron Bay. In de camper langs het strand de macaroni opgewarmd en gegeten. Want het is ondertussen slecht weer geworden met regen en wind. Daar om half vijf vertrokken om nog even naar de vuurtoren te rijden. Het meest oostelijke plekje van Australie. Click-click en weer door. We zijn tot half zeven doorgereden en hebben overnacht op een rest area New Italy. Totaal een kleine 250 km gereden. Nog zo'n 700 km te gaan naar Sydney, waar we eind van de week willen aankomen. Het blijft nog de hele avond regenen en onweren. De voorspellingen zijn ook niet zo goed. Maar het is toch heerlijk dat we de afgelopen maanden, met uitzondering van het zuidwesten geen regen hebben gehad.

Blackdown Tableland NP en Carnarvon NP

He, he, eindelijk weer een berichtje kunnen plaatsen, na twee weken. Hier is het nu dinsdag 20 oktober en we zitten ten zuiden van Brisbane weer aan zee. Na twee weken de zee niet gezien te hebben, want dit verhaal gaat over ons bezoek aan twee zeer mooie nationale parken in Queensland. Foto's zijn nog niet allemaal geplaatst. Hopen we binnenkort te doen.

Dinsdag 6 oktober
De camping in Airlie Beach.
Allemaal gedouched, ontbeten en begonnen met lessen. Bart had Brandaan-toets. Toen koffie en om 10 van de camping. In de stad nog even postzegels en nieuwe kaarten, foto's van de onderwatercamera, brood gehaald en gepind. Van de foto's zijn een aantal gelukt. Dus die kunnen jullie nog bekijken. Dan op weg verder naar het zuiden. Onderweg in Mackay aan het strand broodje gegeten. Kite-surfers gezien. Onderweg zien we weer suikerrietplantages, ook een trein die de suikerriet vervoerd en de suikerrietfabrieken. Om half drie komen we bij Camila Beach aan. Plekje vlakbij de zee. Het is laag tij, dus geen zwemmerij, maar een lekkere strandwandeling. Na het eten, lessen voorbereiden, kinderen knutselen en op tijd naar bed. Marga belde nog even om kwart over negen. We hebben alles weer even doorgenomen en zijn weer op de hoogte van allerlei.

Woensdag 7 oktober
Om 7 uur uit de veren. Vrij goed geslapen. Eline was vannacht maar twee keer wakker. Wel veel last van de muggen-/mietsen-/mierenbeten. Na ontbijt aan de lessen begonnen. Rond elf uur weggereden. Om half drie in Rockhampton boodschappen gedaan en broodje gegeten. Daarna naar het Blackdown Tableland National Park gereden. We kwamen daar om zes uur op de campground midden in het bos aan. Het nationaal park is een groot plateau midden in een droog vlak landschap. Onderweg wat regen gehad en op de camping wat onweer en regen. Om half 8 alweer droog. We hoorden kookaburra's en uilen. Na eten een spelletje gedaan en lessen voorbereid. Om kwart over 8 naar bed. We hebben totaal 420 km gereden vandaag.

Donderdag 8 oktober
Vannacht goed geslapen. We stonden met 1 andere auto op de campground, maar om half zeven rijdt die alweer weg, dus staan we alleen. Het is mooi weer, wel fris 's morgens zo 16 graden en overdag loopt het op naar 23 graden. Na het ontbijt begonnen met de lessen. Om elf uur klaar. We lunchen om 12 uur en gaan dan een wandeling maken naar een uitkijkpunt (3 km). Daarna lekker in het zonnetje boekje lezen. Fons had een kaasplankje gekocht, dus lekker smullen. In de loop van de dag lopen alle 8 kampeerplekjes weer vol met andere mensen. Dus het is ontzettend druk!! Eind van de middag heb ik eindelijk hardgelopen. Ik heb een route gelopen van 2,2 km. Fons heeft eten klaargemaakt. We eten buiten niet alleen, want er zitten wel 10 currawongs (zwart-witte kraaien) en een kookaburra in de bomen om ons heen en houden ons in de gaten. Vanavond vloog een kookaburra naar Bart z'n bord en stal een stukje knakworst weg. Heel brutaal en flink schrikken. Zodra we bij onze tafel weglopen zitten ze de kruimels te pikken. Nog even een filmpje en voorbereiden en dan weer op stok.

Vrijdag 9 oktober
Vannacht hebben we vrij veel last gehad van de currawongs die op de camper lopen/zitten en overal aan lopen te 'knagen'. Na ontbijt en lessen zijn we om half twaalf begonnen met de wandeling van 2,5 km. Langs de paden staan bordjes met daarop de uitleg over welke planten, zaden en bomen door aboriginals gebruikt werden voor voedsel en medicijnen. Ook aboriginal-rotstekeningen gezien. Rond 1900 hebben blanken geprobeerd hier koeien te laten grazen. Maar door de fosfor die in de grond zit, kregen de koeien zwakke botten en gebrekkigheden. Ook andere zoogdieren, als possums en kangaroe's zie je hier niet. Om half een zijn we van de camping vertrokken. Nog 1 uitkijkpunt bezocht bij de uitgang van het park. Onder aan de plateau zagen we een kangaroe en een australian bustard (net als op de heen weg). In Blackwater (Zwartewater) hebben we een broodje gegeten. Daarna naar Emerald gereden (75 km verderop). Daar melk en brood gehaald en bij de Mac wat gedronken en email gecheckt. Nog getankt en een groot schilderij van Van Gogh (de zonnebloemen) op een ezel gefotografeerd. ( Is daar in een park neer gezet toen in de omgeving nog veel zonnebloemen verbouwd werden.) Ondertussen alweer vijf uur geworden en in de buurt kampeerplek gezocht. Vlakbij een rivier bij mensen op het erf: Higher Ground Homestay. We worden begroet door de eigenares met drie verse eieren voor het ontbijt voor de kinderen. Na het avondeten op tijd naar bed. (150 km gereden)

Zaterdag 10 oktober
Vannacht goed geslapen. Al hebben de hanen ons vroeg wakker gemaakt met hun gekraai. Na ontbijt en lessen (ja, ja ook op zaterdag les, omdat we afgelopen maandag schoolreisje hadden) om half twaalf naar de rivier gelopen om te zwemmen cq douchen. Er stond een vrij sterke stroming dus Fons heeft een touw over de rivier gespannen en kunnen we daar aanhangen en schoonspoelen. 50 meter stroomopwaarts ligt een boom over het water, vandaar af plonsen we op een surfboardje het water in en laten ons meedrijven. Erg leuk voor de kinderen. Na de lunch vertrekken we over de Fairbairn Dam naar Rollestone. Daar getankt en ijsje gegeten en kaartjes gepost. Onderweg naar Rollestone zien we ontzettend veel dode kangaroe's en bosbranden. Na Rollestone zien we steeds meer en meer levende kangaroe's, emoe's, koeien, paarden en wanneer we het Carnavon National Park naderen en inrijden is het alleen maar kangaroe's, wallibi's, australian bustards. Uiteindelijk komen we om half zeven op de Takarakka Bush Resort aan. Waar ook gewoon de kangaroe's en wallibi's rondlopen. Tevens moeten er in het water achter de camping 4 vogelbekdieren zitten. Die hopen we nog te gaan zien. We hebben ongeveer 250 km gereden en wel 75 kangaroe's cq wallibi's gezien. We gaan gauw eten en dan naar bed.

Zondag 11 oktober
Fons is al heel vroeg uit de veren om op zoek te gaan naar vogelbekdieren. In de verte ziet hij wat spetteren, maar echt duidelijk is het niet. Na douchen en ontbijt gaan we naar het visitor centre van het park en beginnen om 9 uur met een wandeling van 14 km. Het is een schitterende wandeling langs een creek en we moeten deze wel 10 x oversteken over stapstenen/ keien in de rivier. Onderweg zijn diverse paden naar bezienswaardigheden, zoals watervalletjes, water dat uit de muur druipt, een erg smalle kloof naar een 'kamer' van 60 mtr hoog en aboriginal-rotstekeningen. Onderweg zien we kangaroe's, walibi's, kookaberra's en zien we roze stokrozen (in het wild) en hertshoorn groeit gewoon tegen de rotsen aan. We zijn rond 3 uur weer terug. Bart, Fons en Marelijn hebben de laatste 2 km hardgerend als wedstrijdje met een andere man die we tegen kwamen. Ik heb Eline twee maal op de nek gehad, want ze was zo moe dat ze er bij ging zitten. Het is een hele prestatie voor de kinderen (en ook voor ons, want ik ben bekaf als we op de camping komen en de kinderen springen dan alweer vrolijk rond). Op de camping nog wat drinken, eten en dan bij het water op zoek naar een vogelbekdier. Maar ze hebben alleen hun bekje laten zien. We horen dat de beste tijd is van kwart over vijf tot zes uur 's morgens. De kinderen knutselen nog wat en spelen veel met de knuffels. De buurman naast ons speelt gitaar en zingt gezellige liedjes. (Van het gitaar spelen van mij komt hier niet van. Het is niet handig om een gitaar in de camper te hebben. Je moet 'm zo vaak verplaatsen, wat niet echt goed is en ik heb er de tijd niet voor. Wat ik wel heel erg jammer vind.) Dan om 8 uur naar bed, want we willen al vroeg op vogelbekdier-jacht.

Maandag 12 oktober
Fons en Bart waren om 5.15 tot 6.00 uur alweer bij het riviertje. Ze hebben 1 vogelbekdier gezien in de verte. Om zeven uur allemaal weer uit bed en na ontbijt weer om 8 uur aan de lessen begonnen. Bart was om half twaalf klaar, daarna broodje gegeten en 's middags nog drie wandeltochtjes gemaakt: Mickey Creek (3 km), Balloon Cave (1 km) en Rock Pool (2 km). Eline en ik hebben de laatste niet gedaan. Dus tijd maar gebruikt om foto's op de laptop te zetten en te selecteren voor weblog. Terwijl wij wachten springen twee kangaroe's voor ons de weg over. De anderen hebben lekker gezwommen in de pool. Hebben catfish (vis met snorharen) gezien. Om half zes weer op de camping en dan komen onze buren Patricia en John bij ons borrelen. Ze trekken al 4 jaar door Australie en Patricia schrijft artikelen en maakt foto's voor caravan/camper/reis-magazines. Ook werken ze af en toe via de site Grey Nomads (oudere 'grijze' rondreizende australiers die her en der wat bijwerken om het reizen te bekostigen). Nu moesten ze weer een aantal weken op een cattle station letten. Zodat die mensen ook op vakantie konden. We kunnen het goed met elkaar vinden en het is erg gezellig. Om half 8 stappen ze op (Bart had ondertussen lekkere knakworstjes warm gemaakt) en gaan we nog wat brood en soep eten en gaan dan rond half negen naar bed. Wat lezen ed. Het is 's avonds wat gaan regenen en flink gaan onweren en weerlichten. Dat gaat zachtjes de hele nacht zo door.

Dinsdag 13 oktober
's Morgens gaat Fons weer vroeg met Marelijn en Bart op pad naar de rivier. Deze keer zien ze een boven water komen, dichterbij. Maar geen foto kunnen maken. Wel zien ze schildpadden. Terwijl ze naar het water toe lopen zegt Fons opeens tegen Marelijn: kijk eens naar rechts. En dan kijkt Marelijn verschrikt in het gezicht van een grote kangaroe van een meter afstand. De kangaroe is groter dan Marelijn. Dan zegt ze: Haaallooo. En zwaait even naar 'm. Dat was wel even leuk. Om kwart over zeven met de meiden gedouched en de haren wassen. Dat laatste was wel weer nodig. Na ontbijt (weer heerlijk buiten, met aangename temperatuur: 23 graden) aan de lessen begonnen. Met taal alvast wat in vooruit gewerkt en om 11 uur vertrekken we van de camping. Om 2 uur zijn we in Roma, waar we bij de Mac gaan eten en de email checken. Nog even getankt en rijden dan om kwart over drie verder naar het westen naar de kust. Onderweg emoe gezien met vijf jongen. We rijden door tot half zeven, om een broodje te eten. Het is ondertussen al donker geworden. Om zeven uur rijden we nog naar Cooyar. Daar omen we om kwart voor 8 op een picknickplaats aan met speeltuin. We maken direct de bedden op en gaan naar bed na een vermoeiende dag van totaal 600 km gereden te hebben. We gaan morgen weer verder naar het oosten en willen donderdag naar de Australia Zoo te gaan. Later meer daarover.