Tasmanie (1)

We zijn ondertussen al 1,5 week in Tasmanie. Hierbij de eerste 'avonturen' op dit eiland dat iets groter is dan Nederland.


Donderdag 19 november
's Morgens om 6 uur zijn we in Devonport, Tasmanie. Om kwart voor zeven rijden we van de boot af. De vrachtwagen die voor ons stond, reed, met afrijden, per ongeluk achteruit tegen onze camper aan. Gelukkig is alleen de nummerplaat wat gedeukt. Ik heb dit stukje niet meegemaakt want ik was nog snel naar boven, naar onze slaapstoelen gerend om Bart z'n tijgertje te halen. Die was hij vergeten. We rijden gelijk weg uit Devenport naar het plaatsje Westbury (richting het oosten) en gaan in een parkje ontbijten en beginnen met de lessen. De kinderen kunnen in de pauze in de speeltuin spelen. Om half twaalf vertrekken we en rijden naar Launceston, waar we boodschappen doen en dan rijden we naar het noorden langs de Tamar River naar Grindelwald (zwitsers dorpje) om te lunchen en dan door naar Beauty Point naar het Platypus House. Hier zien we vogelbekdieren en echidna's van heel dichtbij. Dit zijn de enige twee diersoorten over de hele wereld die eieren leggen en dan ook nog hun jongen zogen. De eieren van een platypus zijn ongeveer 1 cm in doorsnee. De vogelbekdieren komen alleen in het kustgebied in het oosten en zuiden van Australie en Tasmanie. De echidna's (uitspraak: ekitna) komen in heel Australie voor, maar in het noorden hebben ze niet zoveel haren, zodat je de stekels beter kunt zien. In Tasmanie zijn de haren langer en verdwijnen de stekels bijna in de vacht. Heel erg leuk centrum, waar we ook een film hebben bekeken. Dan rijden we naar George Town, waar we achter de visitor centre gratis kunnen overnachten. 's Avonds om zeven uur rijden we nog 5 km naar het noorden, naar Low Head waar we pinguins het strand op kunnen zien komen. We zijn een beetje te vroeg, dus ik speel met de kinderen nog een spelletje Rummikub. Om half negen gaan we met een klein groepje het strand op. Het is dan nagenoeg donker en zien dan gelijk pinguins uit het water via rotsen het strand op klauteren. Ze zijn maar 35 cm groot. Totaal wel zo'n 50. We mogen met foto's maken geen flits gebruiken, zij hebben speciale lampen. Ze komen vrij dichtbij en lopen naar struiken achter het strand. Daar hebben ze allemaal een nest. 's Morgens rond vier uur vertrekken ze dan weer voor een hele dag voedsel zoeken in de zee. Ook zien we in de struiken nog pademelons (kleine rood/bruine walibi's).Om half tien is het afgelopen en krijgen de kinderen nog een kleurplaat en kleurtjes. Om tien uur zijn we weer terug en duiken in bed. Het was vandaag een zonnige warme dag. Zo'n 26 graden. Op het 'vaste' land hebben ze het deze dagen 36-41 graden. Dus die hittegolf ontvluchten we gelukkig.



Vrijdag 20 november
Vannacht wat regen en onweer gehad. Dat hoeft dus ook weer niet. En 's morgens is het wat bewolkt en wat spatjes regen, maar zo'n 22 graden. Tot onze schrik worden we pas om kwart voor negen wakker. We hebben ons verslapen vanwege het late naar bed gaan de afgelopen tijd en de toch wat korte/slechte nacht aan boord. Gauw uit de veren, ontbijten en om kwart voor tien beginnen we aan de lessen. Om kwart voor twaalf rijden we (na taal en rekenen) weg richting het oosten. We rijden via Scottsdale naar Weldborough Pass Scenic Reserve. Hier lunchen we in het regenwoud en maken een wandeling. Dan rijden we door naar een kaasmakerij, waar ze kaas maken van de melk van zwart-witte Friesians-koeien. (Oorspronkelijk nederlandse koeien?) We proeven en kopen kaas en rijden dan naar St Columba Falls, waar we naar de waterval lopen en terug, 2 km. Dan rijden we naar de Pub in the Paddock (kroeg in de wei) en drinken daar een biertje. Rond vijf uur rijden we verder naar de oostkust en ten noorden van St. Helens parkeren we de camper aan het strand: Swimcart Beach Campground. Voor weer een gratis overnachting. Totaal vandaag 205 km gereden. Jammergenoeg is het weer er niet beter opgeworden. Af en toe regent het flink al is het niet echt koud. Ik ga dan eten koken en de kinderen kijken de nieuwe Harry Potter film (voor $5,- bij $100,- aan boodschappen). Na het eten, afwassen en de film naar bed, met als achtergrondmuziek het geluid van de golven die beuken op het strand.



Zaterdag 21 november
Heerlijk, het is weer weekend. Na een goede nacht slapen worden we wakker met regen. Erg jammer, met zo'n prachtig plekje aan een wit strand en azuurblauwe zee. We staan rustig op en ontbijten en rijden om half tien weg. We hadden er eigenlijk een stranddag van willen maken, maar dat is in het water gevallen (vanwege de regen). We drinken onderweg koffie in Bicheno, met uitzicht op een mistige haven. Om kwart over twaalf zijn we op de Iluka Holiday Centre (Big4) in Coles Bay. We gaan lekker allemaal douchen en dan 2 draaien was in de wasmachine en droger. We lunchen en de kinderen spelen tussen de buien door in de speeltuin. Rond half vier wordt het droog en wandelen we naar het strand, drinken een biertje in een cafe en halen wat aardappelen bij de supermarkt. Na het eten kijken de kinderen nog een filmpje en om negen uur naar bed. 20 km verderop, in Dolphin Sands aan de Nine Mile Beach blijkt er een bosbrand te zijn, waarbij ook drie huizen verbrand zijn. Gelukkig geen slachtoffers gevallen.



Zondag 22 november
Rond half negen uit bed. Ontbeten en toen met Bart nog Brandaan (geschiedenis) gedaan en dan rijden we in 9,5 minuten naar Freycinet Nat. Park. Om kwart voor elf beginnen we aan de Wineglass Bay lookout (6 km return) wandeling. Halverwege lopen we ook nog naar de Bay zelf (1 uur extra lopen). Om kwart over 1 zijn we weer bij de carpark. Onderweg zien we Benneth Wallibi's. Maar wat nog leuker is: onderweg komen we mijn ex-collega van de Riagg Zwolle (nu Dimenz?): Gerda Baarslag en haar man tegen. Dat is wel heel erg wonderlijk. We kletsen boven op de berg wat, maar spreken dan later af om op de camping verder te praten. Wanneer we weer op de camping zijn eten we wat en dan komen 's middags Gerda en Sandrie bij ons een borrel drinken. Het regent nagenoeg al de hele dag, dus we zitten binnen. Het is heel gezellig. En er zijn heel wat roddels en reisverhalen uit te wisselen. Om half zeven beginnen we met het eten en wanneer de kinderen om half negen op bed liggen, duiken Fons en ik nog even bij hun in de camper. Het is wat krap, maar wel gezellig. Rond half elf naar bed.



Maandag 23 november
Op tijd zijn we weer opgestaan en lekker gedouched. Rond kwart over acht, na ontbijt, beginnen we met de lessen. Bart en Marelijn hebben allebei hun rekentoets 4 goed gemaakt. Gerda en Sandrie komen ondertussen gedag zegggen, we spreken af elkaar volgend jaar in Nederland weer eens op te zoeken en bij te praten. Rond elf uur rijden wij ook van de camping richting New Norfolk, waar Celia en Brian wonen. We hebben in het vliegtuig van Londen naar Singapore naast elkaar gezeten in het vliegtuig en hadden ons toen al uitgenodigd. Even na drieeen komen we daar aan. (Na lunch, Spiky Bridge, boodschappen en emailcheck in Bridge Water.)
We worden hartelijk onthaald, maar aangezien ze 's avonds andere verplichtingen hebben, koken en eten we zelf. We mogen het huisje naast hun gebruiken om te koken, eten, tv kijken en douchen. Dus 's avonds eten we daar, doen rummikub en kijken daar tv. Rond 10 uur gaan we naar bed.



Dinsdag 24 november
Rond kwart over zeven opgestaan en even over achten met de lessen begonnen in het huisje. Vandaag is het gelukkig weer droog, zonnig weer: 20 graden. Om elf uur klaar en rond half twaalf (na koffie bij Celia en Brian) vertrekkken we naar het zuiden. Onderweg checken we in Bridgewater nog even de email en werken de weblog en foto's bij. Ook eten we daar gelijk. Daarna naar Richmond gereden: een historisch stadje. Dan rijden we langs een aantal lookout-points: Tesselated Pavement (door zout uitgesleten rots, waardoor het op een tegelpad lijkt), Tasman Arch, Devils Kitchen en Tasman Blowhole (uitgesleten grotten en rotsen door het zeewater). Dan rijden we door naar Tasman Nat. Park, naar een plekje midden in de bossen in the middle of knowhere (vlakbij Taranna). Daar zijn we om zes uur. Om zeven uur eten we een broodje en dan op tijd naar bed. Met het lezen van de kinderen en het voorlezen duurt het altijd wat langer en ben je zoweer een half uur verder. O ja, onderweg heb ik nog een zwart/bruine slang over de weg zien slingeren. Mijn tweede slang.



Woensdag 25 november
Vanmorgen om 7 uur uit bed en om kwart over zeven rijden we naar Port Arthur (19 km). Daar aangekomen ontbijten we lekker buiten, want het is wederom mooi weer en beginnen dan met de lessen. Na de koffie gaan we om 11 uur naar het oude gevangenis terrein. Van 1830 tot 1877 was dit een gevangenis voor misdadigers die steeds weer de fout in gingen. En met hard werken, discipline, kerkgang en straffen, wilden ze hun fouten afleren. Later wanneer geen gevangenen meer worden aangevoerd, wordt het ook een gesticht voor 'gekken' en een opvanghuis voor oude mannen. Op het terrein woonden de directeur, soldaten, dominee's, onderwijzers ed met hun gezinnen. Op een eiland vlakbij werden de jongens (vanaf 8 jaar al) vastgehouden en werd hun een vak geleerd. Hele jonge jongens die bv een horloge of zakdoek hadden gestolen werden al voor 7 jaar op transport gezet naar Port Arthur. Een aantal jaren terug heeft prins Willem-Alexander deze plek ook bezocht (hij kwam aan met een helicopter). Onze gids vertelde dat zij hem toen de rondleiding heeft gegeven. Ze vond het een hele eer. Om half vier hebben we er genoeg van (het is een groot terrein waarop de diverse gebouwen te zien zijn) en rijden dan met de camper naar de enige camping in de buurt (2 km verderop). Daar allemaal lekker douchen en de kleren meteen in de wasmachine en dan aan de waslijn. Fons kookt lekker macaroni, na het eten spelen de kinderen nog lekker buiten en rond half negen weer naar bed (de kinderen).



Donderdag 26 november
Tot half 8 geslapen, dus snel eten en met de lessen beginnen. Het is weer een mooie dag, zonnig en 24 graden. Na de lessen rijden we naar de Tasmanian Devil Conservation Park (10 min. rijden) en kunnen dan nog net de voeding van de Tasmaanse duivels zien. Het zijn echte vleeseters en ze vechten om de brokken vlees. Hierop volgend zien we de vogelshow. Er was een tamme gallah, een witte papegaai (coralla), die van het publiek een dollard uit de hand nam en naar de trainer bracht. En even later bracht hij de munstukken weer bij iedereen terug. Ook waren er twee valken en een daarvan dook tussen de benen door van een op een rij staande groep mensen. En Marelijn, die stoere meid, wil overal aan meedoen.
Maar om half 1 moeten we er al weer snel vandoor (we kunnen daardoor niet alle dieren zien), maar om kwart voor drie hebben we een afspraak bij de arts in New Norfolk. Onderweg eten we nog snel een broodje en komen dan om kwart voor drie op tijd voor de schweinflu-vaccinatie (mexicaanse griep). Alleen Fons en ik krijgen een injectie, want kinderen onder de 10 jaar worden in Australie (tot nader order) niet gevaccineerd. Om 4 uur zijn we weer bij Celia en Brian. Daar schrijf ik weer voor de weblog, Fons ontdooit de koelkast in de camper en wanneer Celia thuis is gaan we wat drinken. Om kwart over zes komt hun zoon Reid met zijn vrouw en drie kinderen. Reid is duiker en duikt dan kreeft op van de zeebodem. Hij heeft er nu twee bij zich en maakt ze open en we mogen zeveel kreeft eten als we willen. Zelfs onze kinderen hebben er van gegeten. Dan gaan we aan tafel en eten we lekkere stoofschotel, salade, chips (patat) en vis. Als toetje een dikke magnum. Onze kinderen kunnen het goed vinden met de jongens (Cambell (11 jaar), Reilly (10 jaar) en Fletcher (5 jaar). Ze voetballen, spelen cricket en klimmen in een boom. Om half tien gaat de visite weg en gaan de kinderen naar bed. Wij drinken nog een kopje thee/koffie met Celia en Brian. Een heel erg gezellige avond.



Vrijdag 27 november
Om half zeven sta ik al op en ga douchen, de kinderen er achteraan en dan ontbijten. Zo kunnen we op tijd om 8 uur met de lessen beginnen. Bart heeft topotoets Overijssel en maakt 'm foutloos. Marelijn heeft met spellingstoets maar 1 foutje. Dus dat is super. Bart heeft met spelling meer moeite. Om 11 uur drinken we met Celia en Brian nog een kopje koffie en dan vertrekken we richting Hobart. We gaan eerst naar de Canburry chocolade fabriek. Hier krijgen we bij binnenkomst meteen al chocoladebonbons en zien een filmpje over hoe de chocolade gemaakt wordt en een presentatie. Tevens kopen we in de winkel heel goedkoop de lekkerste repen. Dan rijden we naar de Cascade bierbrouwerij. We zijn daar wat te vroeg en kunnen daarom nog even een broodje eten. En om half drie start de tour door de brouwerij. En naderhand kunnen we nog diverse biertjes proeven. Dan rijden we naar de showground in Hobart en arriveren daar om kwart over vijf. We drinken nog een kopje thee en gaan dan eten. Op tijd weer naar bed. Vandaag was het wat bewolkt en regenachtig: 16-17 graden.



Zaterdag 28 november
Om zeven uur rijdt Fons al naar een parkeerplaats vlak naast de bekende Salamanca Market in Hobart. Daar zijn we twintig minuutjes later. En daar gaan we ontbijten. Om 8 uur begint de markt, maar dan begint het ook flink te regenen. Toch lopen we met regenjassen over de markt met kraampjes met allerlei. Eline mag een possum-beeldje uitzoeken en Marelijn en Eline krijgen UGG-schoenen/sloffen. Ik heb ook een paar sloffen van echt merino-schapenleer gekocht. Heel goedkoop hier, in vergelijking met in Nederland. Om kwart over tien, na de koffie rijden we Hobart uit, naar Derwent Bridge, het Cradle Mountain Nat. Park. Zo'n kleine 160 km rijden. Onderweg hebben we dan een artgallerij bezocht, waar een gigantisch houtsnijwerk te zien is, op wel 30 panelen van 3 meter hoog. Erg mooi. Rond half twee zijn we op de campground aan het meer Lake St. Clair in het Nat. park. Na het broodje eten zijn de kinderen druk bezig met punnikken (drie setjes op de market gekocht), want het is erg regenachtig. Toch gaan we eind van de middag de deur nog uit voor een korte wandeling van driekwartier. Gelukkig is het dan nagenoeg droog. 's Avonds kookt Fons en rond 8 uur hebben we de kinderen in bed liggen. 's Avonds horen Fons en ik, als we in bed liggen, een dier over het dak van de camper lopen. Als Fons gaat kijken, spiekt er net een possum over het randje van de luifel heen. Als Fons dan een foto wil maken, zit ie onder aan de stang van de luifel en schiet ie weg. Fons gaat in onderbroek en hoofdlamp nog in het bos op zoek, maar kan 'm niet meer vinden.



Zondag 29 november
Vandaag Marjon (mijn zusje) jarig en Saskia en Erik (zus en zwager) 12,5 jaar getrouwd. Oeps, wij dus ook. Bart komt ons op bed al feliciteren. En hij heeft al bedacht hoe we dat gaan vieren. 's Morgens bij de koffie chocolade (van de chocoladefabriek), en dat ook bij de thee 's middags en 's avonds uiteten. Na het ontbijt maken we de boel rustig aan kant voor vertrek. We voeren nog even een pademelon (een kleine wallibi) en gaan dan om half tien op pad voor een rit van 127 km naar Strahan. Onderweg maken we diverse stops voor korte wandelingen. De weg gaat door bergen en bos en is erg kronkelig, maar erg mooi. 's Morgens miezert het nog, maar in de loop van de dag klaart het op en wordt het nog zonnig. We lopen bij de eerste stop een kleine route langs de Franklin River (20 min.), later lopen we naar een 1-persoons hangbrug over de Franklin River. En Fons kan het natuurlijk niet laten om flink heen en weer te schommelen op dat ding. Dan drinken we een kopje koffie (met chocolade) op de carpark met een ander stel nederlanders. We praten wat en dan gaat ieder zijns weegs weer. Dan rijden we naar Nelson Falls. Na een wandeling van 10 minuten komen we bij een mooie waterval. De bossen zijn hier ontzettend mooi. Regenwoudachtig met diverse soorten varens, varenbomen, de bomen begroeid met mos. Het is echt schitterend. Alles is groen. In Queenstown nuttigen we onze lunch en lopen daar wat rond. Dit stadje is een mijnstadje waar tin, koper en brons werd/wordt gevonden. Toen men vroeger de erts ging smelten, werden de bomen in de omgeving gebruikt voor de ovens. Dus kreeg je kale berghellingen waarvan de bovenste voedzame laag wegspoelde door regen, maar ook kwam er door de verbranding sulfiet in de lucht, wat als zure regen weer naar beneden kwam. Hierdoor is de omgeving rond Queenstown helemaal kaal en groeit er nagenoeg niks meer. 's Middags om half vier komen we aan in Strahan, de plaats van bestemming en vinden we een kampeerplekje op Strahan holiday park. We drinken nog een kopje thee, douchen ons en knappen ons op voor een etentje in het stadje. Fons heeft heerlijke steak met nog een spiesje prawns (garnalen) en ik heb scallop en prawn fettucini. Het smaakt heerlijk. Mijn ouders bellen nog even om te feliciteren. Hartstikke fijn. Maar een kwartier later krijg ik me toch een darmkrampen dat zien en horen me vergaan. Ik moet wel een twintig minuten op het toilet doorbrengen. Maar dan knap ik weer op. Was ik toch even vergeten dat ik niet tegen garnalen kan. Het reeds bestelde ijsje is al gesmolten, maar die eet ik nog op en rond half negen zijn we weer terug op de camping. Rond tien uur belt Saskia nog even om ons te feliciteren. En wij hun natuurlijk. Fijn om even contact te hebben.
Super.. we kijken er naar uit om elkaar weer te zien. Over vijf weken.....alweer.

Melbourne en omgeving

We zijn ondertussen in Tasmanie aangekomen. Hebben een goed overtocht gemaakt. Maar dit verhaal begint nog voor Melbourne in Merimbula.


Donderdag 12 november
Na de lessen mochten de kinderen nog heel even in het zwembad. Aan het eind van de ochtend weggereden van de camping in Merimbula. Onderweg bij rest area Lind MP gelunched. Onder tussen de staat Victoria ingereden. Het is lekker warm weer: 25 graden. We komen om kwart voor zes aan op een kampeerplekje bij The Honeysuckles, vlakbij Seaspray aan de kust. We staan achter een duinpan. We hebben dan 410 km gereden. We beginnen meteen met koken maar jammergenoeg kunnen we niet buiten eten vanwege de vele muggen. Nu ik dit schrijf bedenk ik me, dat ik hier niet eens op het strand ben wezen kijken. En wat een saaie dag eigenlijk. Maar goed het kan niet alleen maar spannend zijn.

Vrijdag 13 november
Na het ontbijt vertrekken we, nadat eerst de brandweer even langs kwam om even te checken of alles in orde is. Het blijkt dat ze al twee weken bezig zijn, om verderop een brand te blussen in de duinen en heide/moeras gebied. In Sale, op de parkeerplaats bij de Mac beginnen we om half negen met de lessen. Ja, ja op de vreemdste plaatsen krijgen Bart, Marelijn en Eline les. Fons kan dan ondertussen brood halen en internetten. We drinken koffie bij de Mac, dus kunnen de kinderen hun speelkwartier in de speeltuin houden.
Na de lessen (om twaalf uur) vertrekken we naar Melbourne. Onderweg stoppen we nog in Yarragon, waar we een broodje eten en wat souvenirs voor ons zelf kopen. Rond half drie komen we aan bij John en July in Officer. Ze wonen met hun twee zonen vlakbij de stad, maar op het platteland. In een huis met veel schuren en weiland, waar 10 koeien lopen, die de moeder van John verzorgt. Ze woont naast John en July. Het is erg leuk om elkaar weer te zien en te spreken en we wisselen heel wat verhalen uit. John is op z'n elfde met z'n ouders en broer naar Australie verhuisd en kan nog goed nederlands/brabants spreken. 's Avonds gaan we met z'n allen barbecuen. Met heerlijke salades en als toetje ijs met vruchtensalade. Na een gezellige avond gaan we rond elf uur naar bed.

Zaterdag 14 november
Rond 8 uur uit bed, we ontbijten binnen en gaan dan met John naar een winkel met nederlandse producten. Daar kopen we wat lekkernijen, als hagelslag, krakelingen, maar ook vinden we daar oliebollenmix en poedersuiker. Dat kunnen we goed gebruiken, wanneer we in Sydney oudejaarsavond gaan vieren. Fons heeft ze daar beloofd dat ik wel oliebollen kan bakken. Ook kijken Fons en de kinderen nog bij de buurman naar een verzameling met modeltreinen en laat John z'n verzameling pistolen en geweren zien. Bart en Marelijn hebben ze nog vastgehouden. Om 12 uur hebben we lunch bij 'oma' . Ze heeft speciaal kroketten voor ons gemaakt. Heerlijk. En dan gaan de mannen/jongens op pad om een auto te bekijken die Duane, een van de zonen, wil kopen. Ik blijf met de meiden lekker bij huis. Om vier uur zijn de mannen weer terug en knip ik het haar van Bart nog. Dan is het douchen en klaarmaken voor een bezoekje van Glenn en Judy (een van onze redders uit de modder tijdens onze 4WD periode). Ze wonen maar een half uurtje rijden verderop. Daar wacht ons weer een heerlijke barbecue. Het is erg gezellig en we kijken ook nog even naar de film die van de reddingsactie gemaakt is door Judy. Rond half elf rijden we weg en om elf uur zijn we weer bij John en July en gaan dan slapen. De kinderen slapen ondertussen al.

Zondag 15 november
Om 8 uur opgestaan en buiten in het zonnetje in reisboek geschreven. Toen met z'n allen ontbeten. De meiden hebben uitgeslapen tot negen uur. Dat was ook wel nodig. Voordat we weg gaan krijgt Bart nog les in didgeridoo spelen. John speelt al jaren en heeft verschillende soorten. Hij krijgt zelfs een eigengemaakte mee om te oefenen. Rond half elf vertrekken we met John en July voor een dagje Afrikaans Safaripark: Werribee Zoo aan de andere kant van Melbourne. Dat is een uur rijden. Het is een leuk park en met een 4WD bus worden we rondgereden tussen giraffen, neushoorns, antilopen, kamelen ed door. Ook kun je nog wandelen langs cheetahs, leeuwen, stokstaartjes, nijlpaarden en vele andere dieren. Rond vijf uur zijn we weer terug en eten we nog met z'n allen. Nu op het menu frikadellen. Australische makelij, maar ze smaken heerlijk. En lekkere spaghetti. Rond half negen gaan de kinderen slapen en wij duiken er niet veel later in na een hartelijk afscheid. Een erg gezellig weekend. De kinderen hebben zich met step heerlijk vermaakt op het erf. Of lekker voor de buis op de bank.

Maandag 16 november
Om zeven uur weer uit de veren. Het doordeweekse leven gaat weer beginnen. We ontbijten weer met z'n vijfjes, want onze gastheer en -vrouw zijn al vroeg vertrokken naar het werk. We beginnen om 8 uur met de lessen en drinken nog koffie met ontbijtkoek met John z'n moeder en Nathan (de jongste zoon) en vertrekken dan om half twaalf. We doen nog wat boodschappen en gaan dan op bezoek bij oom John Dols (oom van Tony, 79 jaar). We drinken daar een 'cuppa' (kopje koffie of thee). Hij heeft een hoop te vertellen. En vertrekken dan om half vier naar Ballarat (110 km). We moeten dwars door Melbourne en zitten aardig in de files, maar om half zes komen we aan op de Big4 camping Goldfields Holiday Park. Na het eten hebben we het spul om 8 uur in bed liggen. Zelf werken wij nog wat achter de computer, kijken tv en lezen wat.

Dinsdag 17 november
Na ontbijt beginnen we op tijd met de lessen. Om 10 uur stoppen we. We hebben dan taal en spelling gedaan en lopen dan naar het 300 meter verderop gelegen Souvereign Hill. Dit is een dorp dat compleet is gebouwd in de stijl van een goudzoekersdorp. Met goudmijn, winkels, scholen, wagenmakerij, smid, chinees kamp ed. De mensen lopen zelfs in de kleding van toen. Ook loopt er een riviertje waar je zelf goud kunt zoeken. We zijn in twee mijnen geweest, een rit gemaakt in een koets met vier paarden ervoor en zelf goud gezocht. En gevonden ook. Hele kleine snippertjes. Elke morgen gooien ze voor $ 100,- aan snippertjes in het riviertje en op hele drukke dagen zelfs het dubbele. Ze willen niet dat mensen ontevreden naar huis gaan. Het is heel erg leuk en super mooi gemaakt allemaal. Het is een echte aanrader. Om vijf uur zijn we weer terug op de camping en de kinderen gaan nog even zwemmen. Na het eten spelen ze nog op het springkussen. En om 8 uur gaat het spul weer naar bed.

Woensdag 18 november
Op tijd opgestaan en met de meiden gedouched. Om kwart over 8 met de lessen begonnen. Rond kwart voor elf van de camping gereden naar het KEA-depot ten noorden van Melbourne. Na boodschappen en lunch komen we om half twee bij KEA aan en kunnen om half drie vertrekken. De aansluiting voor het vullen van de watertank werkte niet goed. Gelukkig hier weer twee boeken kunnen ruilen in de bookexchange in de receptie. Toen zijn we naar de haven, waar the Spirit of Tasmania klaar ligt, gereden. We zijn wat te vroeg dus we wandelen nog langs de boulevard en op de pier. Rond half vijf gaan we door de controles van de boot en moeten dan nog een lange tijd wachten. We eten ondertussen in de camper. Om half zeven gaan we uiteindelijk de boot op. We lopen eerst wat rond en drinken wat en gaan dan om 8 uur naar de bioscoop: Ice Age III kijken. Om half tien gaan we naar onze 'slaap'stoelen. Het slapen gaat redelijk. De kinderen kunnen wel goed slapen.

Blue Mountains, Canberra, Kosciuszko NP

Een nieuwe camper....

Donderdag 5 november
Vanmorgen om zes uur al wakker en al even de foto's met de weblog gelinkt (dat was gisteravond net niet gelukt, verbinding verbrak) en mail gecheckt. Na ontbijt met lessen begonnen. Fons is ondertussen de auto wat aan het schoonmaken. Na koffiedrinken om 11 uur vertrokken. Nog even tanken en dan naar KEA. Daarom half twaalf met overpakken naar de nieuwe camper begonnen. Dit omdat onze camper waar we nu mee rondreden aan een onderhoudsbeurt toe was en olie lekte. Om 1 uur gingen we op weg naar the Blue Mountains. Bij de visitor centre in Glenbrook vragen we informatie en gaan dan naar de Jellybean Pool kijken en broodje eten. Daarna rijden we naar de Euroka Clearing Campground in the Blue Mountain NP, waar we om half vijf aankomen. Lekker thee drinken, tv kijken en boekje lezen. Maar geen bereik voor een telefoontje... We zitten weer helemaal in de bush omringt met alleen maar bomen, kakatoe's, kookaburra's, andere vogels en kangaroe's. Alleen een pit toilet (kun je niet doorspoelen). Na het eten van aardappelen, worstjes en peultjes (maar $ 2,49 bij de Aldi, waar we vandaag voor het eerst boodschappen hebben gedaan) gaan we op tijd naar bed. Vandaag was het bewolkt en regenachtig weer. Jammer.

Vrijdag 6 november
De kinderen zijn om 6 uur al wakker en zien 2 kangaroe's achter onze camper grazen, dus om half zeven gaan we ontbijten en rijden naar de Portal Lookout en gaan daar om 8 uur met de lessen beginnen. Na de lessen en koffie bekijken we het uitzicht, maar het is wederom bewolkt, regenachtig weer met 19 graden. (Net als 10 jaar geleden) We rijden nog even naar de Tunnel Outlook en verlanten dan het nat. park en rijden door naar het volgende plaatsje: Wenworth Falls. Daar gaan we een broodje eten en proberen dan wat van de bergen te zien, maa het is een en al mist. Geen uitzicht. We horen wel een waterval en heel even tussen de wolken zien we enigszins een waterval. Dan rijden we door naar Leura en daar is het even wat opgeklaard om bergen te zien. Maar dan rijden we door naar Katoomba Caravan park. Vandaar lopen we naa het dorp voor wat boodschappen. Om half vijf weer terug. Gelukkig is het vandaag droog gebleven. Fons heeft voor het avondeten heerlijk lamsbout gemaakt op de barbecue. Erbij aardappelen en bloemkool en het smaakt heerljk. Met de kinderen weer gelezen en dan naar bed.

Zaterdag 7 november
Lekker rustig opgestaan, gedouched en ontbeten. Het is wat bewolkt en af en toe wat motregen. We vertrekken om kwart voor tien van de camping. Doen wat boodschappen en rijden richting Lithgow, voor een ritje in een stoomtrein bij Zig Zag Railway. De trein vertrekt om 11 uur en dan rijden we meteen een tunner in, de berg op. Op twee plaatsen moet de locomotief van voor naar achteren rijden om de berg op te komen. Heel erg leuk met al de rook en stoom. Om half een zijn we weer terug. We checken bij Lithgow even de mail en eten een broodje en rijden dan door de heuvels/bergen naar Jenolan Caves. Fons zijn rij-/stuurkunst werkd weer op de proef gesteld over de smalle weggetjes door de hoge bergen met haarspeldbochten. Maar de camper doet het super en Fons is erg blij met zijn cruise control (op de snelweg). Onderweg zag ik aan de kant van de weg een echidna lopen. Wanneer we stoppen en teruglopen ontdekken we er zelfs twee, in elkaar gedoken met de snoet in de grond gedrukt. Ze zijn wel wat groter dan onze egels. Maar geweldig om ze in het wild te zien. Wanneer we hier aankomen, herinner ik me pas weer dat we hier 10 jaar geleden ook geweest zijn. Ik heb het idee dat ik me haast niks meer van toen herinner, zal de zwangerschap toen wel geweest zijn. Om drie uur hebben we een tour van 1,5 uur in de Lucas Cave. Ook weer erg mooi. We komen bij de Blue Lake uit de grot. En we hoorden dat in dit meer ook vogelbekdieren zijn. Dus we lopen daar een rondje en ja hoor 3x zien we een platypus boven water. In de Arch Cave, waar je ook met de auto doorheen rijdt zijn ze bezig met een soundcheck voor een optreden 's avonds. Dus blijven we even luisteren naar wat ABBA-liedjes. Om half zes rijden we daar weg, weer door hoge bergen met haarspeld bochten, maar later door heuvels met veel weiden met schapen. In Black Springs parkeren we om half zeven de camper op een rest area. Een heel rustig plekje. Na het eten nog even een filmpje en dan naar bed. Vandaag zo'n 175 km gereden.

Zondag 8 november
Vanmorgen rustig opgestaan en na ontbijt om half negen vertrokken van rest area, via B-wegen naar Canberra. Het eerste half uur heeft een hoog dier-gehalte. Naast de vele koeien, paarden en schapen zien we ook 6 emoe's, 1 kangaroe, vele rosella's, gallah's en kakatoe's en een (welliswaar doodgereden) wombat. Voor de laatste stoppen we even voor een foto en Fons sleept de wombat naar de kant van de weg, want hij ligt midden op de weg. Toch een vrij groot dier, zo'n wombat. De eerste die we in het wild zien.
Om een uur, na een koffiestop in Goulburn gehad te hebben, zijn we in Canberra. We rijden langs de City Hall, House of Parlement en vele ambassade, waaronder natuurlijk de Nederlandse Ambassade. Dan rijden we de Black Mountain op en eten daar een broodje en dan gaan we met de lift de Telstra Tower op voor een mooi uitzicht over de stad en omgeving. We zitten dan op 870 meter boven zeeniveau, terwijl de toren maar 195,2 meter is. De moeite waard. Zo hebben we toch enig idee hoe Canberra er uit ziet.
Om twee uur rijden we weer weg, verder naar het zuiden. Vandaag is het overigens weer heel mooi weer: 29 graden en de vooruitzichten zijn ook mooi, richting de 32-35 graden. In Cooma checken we even onze mail en drinken wat en net voor sluitingstijd komen we bij de visitor centre aan in Jindabyne. Daar vragen we waar we het beste kunnen overnachten in het Kosciuszko National park. En om half zes komen we aan op de Ngarigo camping area. We staan hier als enigen aan een snelstromende beek. We gaan eten koken en dan op tijd naar bed.

Maandag 9 november
Vanmorgen om 10 voor 8 van de camping gereden naar Thredbo. Dit is een ski-oord, waar vandaan de ski-liften naar boven gaan. Hier eten we nog een broodje pakken de spullen om de hoogste berg van Australie te gaan beklimmen. Dus vandaag geen school maar EXPEDITIE. Om half tien nemen we de lift naar boven en om 10 uur beginnen we aan de toch van 7 kilometer naar de top van de Mount Kosciusko op 2228 meter hoogte. Het is stralend mooi weer met een koel briesje, waardoor het aangenaam lopen is. Af en toe moeten we nog hele stukken door de sneeuw lopen. En om half een bereiken we de top. Daar genieten we van het uitzicht over andere bergen en eten een broodje. Dan gaan we nog een sneeuwpop maken. Het is een mooie tocht en weer een hele prestatie van de kinderen. Wanneer we terug lopen doen we dat zelfs in 1 uur en 45 minuten naar de lift en uiteindelijk zijn we om half vier weer in het dal. Tijd voor een overheerlijk koel biertje. En de kinderen warme chocolademelk met marshmallows. In het dorp is het rustig aangezien het geen winterperiode is. Dus geen apres ski. We wachten in het dorp nog wat en de kinderen spelen in de speeltuin tot om half zes de pizzeria open gaat. Want na zo'n tocht is een pizza overheerlijk. Om kwart voor zeven komen we op de andere campground van het NP aan: Thredbo Diggings. Weer een schitterende plek aan een beek met uitzicht op de bergen met sneeuw. Geen mensen als buren, maar kangaroe's en konijntjes. Een joey (jonge kangaroe) springt vrolijk rond, kijkt naar de konijntjes, zit eenden achterna en bokst met z'n moeder. Wanneer Fons dit alles wil fotograferen hoort ie achter zich een geknor. Dan blijkt dat er een wombat achter Fons langs loopt. Fons roept even naar ons en dan kunnen wij 'm ook net zien. Maar al gauw glipt ie z'n hol in. Dat drie meter voor onze auto tussen de struiken in de grond is uitgegraven. 's Avonds zien we 'm nog een paar keer rondscharrelen. Super leuk.
Rond half negen gaan we slapen. Moe van de prestatie.

Dinsdag 10 november
Vanmorgen is het net als gisteren erg koud (7 graden buiten, 10 graden binnen), dus extra fleece-dekens waren weer eens nodig. Dus gauw aankleden en ontbijten. We kijken nog hoe de kangaroe's een voor een de beek over/door hoppen. Om half negen met de lessen begonnen tot half twaalf. Dan is het ondertussen alweer boven de twintig graden. We rijden nog weer even terug naar Thredbo (8 km), want we zijn Marelijn haar jas kwijt. Hij blijkt boven bij de skilift te hebben gelegen. Gelukkig is ie weer terecht. Dan gaan we op pad naar Cooma, waar we lunchen, boodschappen doen, postzegels kopen en telefoon opwaarderen. Dan rijden we door naar de kust: Big4 Tween Waters Holiday Resort in Merimbula, waar we om 5 uur aangekomen zijn. Vandaag ongeveer 280 km gereden. Eerst doe ik 2 draaien was in de wasmachine en volg dan Fons en de kinderen naar het zwembad, want het is behoorlijk warm (29°). We snacken wat, eten, tv kijken en dan naar bed.

Woensdag 11 november
Vanmorgen na ontbijt en lessen mogen de kinderen zwemmen in het zwembad. Bart en Marelijn hebben hun Taaltoets weer goed gemaakt. Ik doe nog een wasje, haal de droge was binnen en na de lunch gaan we om 2 uur naar het strand. Het is zalig weer, lekker warm met een briesje van zee. We zien nog een tien-tal dolfijnen voorbij zwemmen. Steeds uit het water springend. Super. Eind van de middag kunnen de kinderen nog even naar het zwembad. Daarna gaan we weer koken: aardappelen en sperziebonen en Fons heeft een lekkere T-bone steak op de barbie gegooid. Dat is weer smullen.

Sydney en omgeving

Fons mist zijn stropdas een beetje...

Het verhaal gaat verder als we in New Italy een nacht overnacht hebben.

Dinsdag 27 oktober
We hebben ontbeten en zijn om tien over acht weg gereden van de rest area naar een plekje aan de kust: Yamba. Daar om kwart voor negen aan de lessen begonnen. Ondanks de storm en flinke regen zijn mensen aan het surfen. Tussen de buien door lopen Fons en Eline nog op de golvenbreker om te kijken of ze dolfijnen zien. Maar dat is niet mogelijk met dit weer. Als we nog even naar de openbare toiletten lopen (die overigens overal super schoon zijn in vergelijking met de naar pies stinkende ruimtes in Nederland) dan moeten we tot de enkels door het water lopen en worden we tot de laatste draad van onze kleren nat, vanwege de enorme stortbuien. Gelukkig lekt deze camper maar een heel klein beetje vergeleken met die in Perth. Na de lessen rijden we naar Grafton. Daar bij de de Mac frietjes gegeten en mail gecheckt. Dan rijden we door de straten, waar schitterende paarse Jacaranda-bomen bloeien, naar het winkelcentrum om boodschappen te doen en nieuwe telefoonkaart te kopen. Toen doorgereden naar Nambucca Heads: Nambucca Beach Holiday Camping. De camping ligt tussen het bos en strand in. Jammergenoeg heeft het nagenoeg de hele dag geregend. Hier zijn we om kwart over vijf aangekomen (na ong. 200 km gereden te hebben). Voor het eten gaan Fons en Bart nog even een strand wandeling maken en komen dan opgewonden terug om te vertellen dat ze een baby walvis gevonden hebben op het strand. Dood. Dus gaan we met z'n allen met fototoestel het strand op om de walvis te bekijken. Ze willen een tand uit z'n bek halen (hebben daarvoor een waterpomptank en zakmes meegenomen), maar er breekt alleen een stuk van z'n tand af. Het is wel een zielig gezicht. Ondertussen is het donker geworden en lopen we terug. Dan eten we nog een broodje en zet ik verhaal en foto's op de weblog.

Woensdag 28 oktober
Vanmorgen later opgestaan (we moeten echt nog wennen aan het uur tijdsverschil) en om negen uur beginnen we met de lessen. Om kwart voor 1 naar het dorp gereden. Daar wat rondgelopen/winkels bekeken. Brood gekocht, nieuwe slippers voor Eline en armbandje voor Marelijn (die ze twee dagen later al kwijt is). Ook hebben ze hier een lange bank helemaal ingelegd met mozaiek-tegeltje. Ook zijn mokken, beeldjes, ed gebruikt. Heel erg bijzonder. Toen in de camper een broodje gegeten en via een boardwalk langs het water gelopen. Heel mooi. Ook weer een half uur gekletst met nederlanders uit Almere die we bij de boulevard tegenkwamen. Om vijf uur weer op de camping. Wat gedronken, eten en naar bed.

Donderdag 29 oktober
Om 7 uur weer een was in de machine en daarna in droger. Gelukkig is het weer droog geworden. En kunnen gewoon in korte broek blijven rondlopen, want koud is het niet geworden. Na ontbijt met lessen begonnen. Halverwege de lessen ziet Marelijn nog iets lopen (ja, ze kijkt nog al eens uit het raam tijdens de lessen): het blijkt een grote leguaan te zijn. Hier wordt ie goanna genoemd. Dus dat is weer naar buiten gaan, foto's maken en de kinderen weer aan de lessen zien te krijgen. Om kwart voor elf als we van de camping afrijden, kijken we eerst nog even naar de walvis. Nu blijkt dat ze een groot gat op het strand hebben gegraven. Daar ligt de walvis nu in en zijn ze sectie aan het verrichten. Hij is helemaal open gesneden. Darmen en diverse organen liggen in het zand. Ook zijn ze bezig een tand uit de kaak te halen. En dat kost zoveel moeite, het zou Fons en Bart nooit gelukt zijn. Ze willen onderzoek doen naar onbekendheden van het dier en proberen na te gaan waarom hij is overleden of gestrand is. Nu blijkt ook dat het geen baby walvis is, maar een short tailed pilot whale. Dus wel een volwassen kleine walvis. En dan vertrekken we weer voor een rit van 250 km. We lunchen ergens bij Taree op de Mac parkeerplaats en komen om ongeveer 3 uur aan op de camping in Seal Rocks. Nog even een uurtje zwemmen in de zee. Fons en Eline lopen richting wat rotsen in het water en zien aan de andere kant walvissen heel dichtbij uit het water komen. Ze springen omhoog en duiken het water weer in. Schitterend om te zien. Wanneer wij (de rest van fibme) aankomen zijn ze alweer verdwenen in de verte en zien we alleen wat spuitjes water naar boven komen. Dan koken en naar bed.

Vrijdag 30 oktober
Om 8 uur, na het ontbijt, weer met de lessen begonnen. Omdat we besloten hebben nog een nacht te blijven, hoeven we niet zo haasten om de lessen op tijd af te maken. Om half twaalf lopen we de 2,5 km naar de vuurtoren even verderop. Heel mooi uitzicht over zee en strand. En mooie foto's kunnen maken bij de spierwitte vuurtoren. Helaas geen walvissen of dolfijnen gezien. Dan eten we daar ons broodje op en lopen weer terug. Onderweg nog ijsje en ik armbandje gekocht. Wanneer we rond half drie de camping weer oplopen zien we nog net een dingo over de camping weglopen. Dan pakken we onze zwemspullen voor een paar uurtjes zwemmen en bodysurfen. We hadden nog een ander surfboardje gevonden en een opblaasbare gekocht. Dus we kunnen met de hoge golven onze lol niet op. De kinderen zoeven zo voor een golf uit het strand op. En wij natuurlijk ook. Eline is het lichtste en die gaat enorm snel. Weer op de camping aangekomen knip ik Fons z'n haren en raken onze kinderen aan de praat met twee nederlandse mannen. Ze komen even later vertellen dat ze alles al verteld hebben, wat we gedaan hebben en wat we gezien hebben etc. Met andere woorden: jullie hoeven dat niet meer te doen. Ontzettend leuk dat ze nu zelf met allerlei verhalen komen. Super. Na het eten gaan de kinderen filmpje kijken → weekend!!!!!! en komen Okke en Nico (twee vrienden) op uitnodiging bij ons een borrel drinken. Gezellig. Ze beginnen net aan een trip van vier weken van Sydney naar Cairns. Om half twaalf naar bed.

Zaterdag 31 oktober
Op tijd opstaan en na het ontbijt vertrekken we om 8 uur op weg naar Sydney (270 km), naar Tony en Kerry. Ze wonen in Lane Cove, een wijk in het noorden van Sydney. Daar willen we rond lunchtijd zijn. Tony is een neef van Hans, die we in Perth ontmoet hebben. Om half een arriveren we en zijn de hele middag en avond gezellig bij hun. Ze hebben een dochter van 17: Jacqueline. En een hond: Buddy. De kinderen kunnen het heel goed vinden met Jacqueline. Ook met de hond wordt flink gespeeld. Marga (zus van Fons) had een pakje voor ons opgestuurd naar het adres van Tony. Met nog wat leesboekjes, woordenboek voor Bart en wat installatie-cd's voor Fons en mij. Maar bij het uitpakken zitten er ook nog lekkere pepernoten, stroopwafels, speculaas ed in. Dus dat is 's middags bij de thee lekker snoepen. Voor het avondeten wandelen we nog even met de hond. Ondanks dat we elkaar helemaal niet kennen hebben we hier ook een heel goed 'familie'-gevoel. De camper staat op de oprit en daar slapen we 's avonds weer.

Zondag 1 november
Na het ontbijt, lekker achter in de tuin, rijden we met z'n achten met twee auto's naar een wijk Kirrabilly ten noorden van de Harbour Bridge. Parkeren daar en lopen dan over de Harbour Bridge naar het centrum. Lopen door the Rocks (oude geveltjes), cafeetjes, restaurantjes en allemaal marktkraampjes, langs de haven naar de Botanic Gardens en dan weer terug langs het Opera House. In de haven ligt een cruise-schip de Amsterdam, uit Rotterdam. Dat is wel heel erg toevallig. Met de ferry gaan we de rivier weer over naar Kirrabilly en nemen de auto weer terug naar huis. Daar eten we snel even en dan gaan Fons en ik met Tony en Kerry en Tanja en Dave (zus en ZWAGER!!!!) om half vijf naar een jachtclub om daar met nog twee andere stellen wat te drinken en te eten. De kinderen blijven thuis bij Jacqueline. Ze zijn ondertussen helemaal gewend en vriendjes geworden met Jacqueline dat het geen probleem is. Zelfs Bart geeft ons toestemming. Dus we kunnen ons lekker ontspannen. Als voorafje wordt voor de hele tafel inktvisringetjes, garnalen en oesters besteld. Dus ik eet voor het eerst in mijn leven oester. De saus op de oester was wel lekker...Rond half negen zijn we weer terug en doen we de kinderen naar bed. Ze hebben lekker filmpjes gekeken. We laten aan de volwassenen nog wat foto's van het schaatsen van afgelopen winter en ons huis zien. Rond half elf gaan we naar bed.

Maandag 2 november
's Morgens na het ontbijt begonnen met de lessen. Rond koffietijd heeft Jacqueline de nagels van de meiden gelakt: geel, blauw en grijs. Dus ze zien er fantastisch uit. Om kwart voor twaalf vertrekken we, uitgezwaaid door Jacqueline (Tony en Kerri zijn naar afspraak cq werk), naar Tumbi Umbi. Dit plaatsje ligt zo'n 60-80 km noordelijker weer. Darrol en Sandy wonen hier. We hebben hun ontmoet in Exmouth. Ze zijn beiden begin 60 en hun kinderen zijn van onze leeftijd. Onderweg doen we eerst nog boodschappen en eten een boterham. Om half twee komen we daaraan. We drinken eerst nog even wat en gaan dan naar Entrance. Daar worden pelikanen gevoerd. We kunnen daar in een halve cirkel op stenen bankjes zitten en dan komen de pelikanen wel heel erg dichtbij. Wanneer een pelikaan langs komt lopen krijgen we een 'klap' van een vleugel. Ontzettend leuk om dit van zo dichtbij te zien. Dan rijden we weer terug voor het avondeten en dan vertrekken we weer om half zeven voor een concert van een band waar Sandy bij gespeeld heeft. Het is erg leuk en de kinderen mogen met sambaballen ook muziek maken. Maar ze zijn erg moe en de mannen en kinderen vertrekken om half negen naar huis. Sandy en ik blijven tot het eind en zijn ongeveer om tien uur thuis.

Dinsdag 3 november
Na het ontbijt met lessen begonnen. Ondertussen zijn Fons en Darrol op pad gegaan om een fietstocht te maken om een meer vlakbij. Rond half twaalf drinken we met elkaar koffie en gaat Sandy weg voor een afspraak. De kinderen en ik nemen een duik in het zwembad. Het is vandaag extreem warm weer: 37 graden en behoorlijk drukkend. Ook mogen de kinderen bij Darrol op de maaimachine een ritje maken. Na de lunch vertrekken we om kwart voor drie naar een dochter en schoonzoon van Sandy. Zij hebben een possum van 8 maanden en 2 carpet-pythons. Ook lopen er een aantal kamelen op hun land. Dus de kinderen zijn helemaal in hun nopjes met het vasthouden en aaien van de possum. Ook willen ze alledrie, en natuurlijk Fons, een slang om hun nek. Superstoer!!!!! Ik vind het doodeng. Dan kunnen ze daar nog even een half uurtje met de andere kinderen zwemmen en dan gaan we weer huiswaarts. Daar is Sandy alweer bezig met het eten en dan belt haar zoon nog op, dat die nog langskomt met vrouw en kinderen. En dan eten we om half zeven met z'n allen aan tafel. Al gauw hebben de kinderen genoeg gehad en spelen verstoppertje en rennen door het huis. We hebben veel plezier. En hebben het met name over de gebruiken die we hebben met kerstfeest en Nieuwjaar en het 12,5 jarig huwelijk dat wij vieren, maar in Australie niet bekend is. Rond negen uur vertrekt de visite weer en ligt het spul om half tien weer in bed. Het begint dan plotseling harde druppels te regenen, maar het zijn er maar een paar. Wederom hebben we weer aardige, hartelijke mensen ontmoet, die oprecht geinteresseerd in je zijn. En waar je welkom bent. Geweldig.

Woensdag 4 november
's Morgens op tijd op het terras ontbeten en om 8 uur begonnen met de lessen. Het duurde vandaag niet zo lang, dus om tien uur drinken we samen nog koffie, krijgen nog een rondleiding door hun huis en dan vertrekken we om elf uur naar de KEA camperverhuur in Sydney. Daar moeten we nog geld ophalen (we hebben in Darwin teveel verzekeringsgeld betaald) en wat dingetjes laten repareren. Onderweg gaan we nog even email checken, jullie weten wel waar, en om een uur komen we bij KEA aan. Wij gaan verderop in een eetcafeetje zitten terwijl naar de mankementen gekeken wordt. Wanneer we terug komen blijkt dat de motor olie lekt en dat de auto eigenlijk een grote beurt moet hebben voor de 10.000 km voorbij is, anders valt het niet meer onder de dekking of iets dergelijks. Dus krijgen we te horen dat we in Melbourne van camper moeten wisselen. Dan moeten we nog een half uurtje wachten en dan is de auto klaar. We laden nieuwe stoelen in, want de oude waren kapot en zaten voor geen meter. En dan horen we, dat we ook morgen meteen in Sydney een andere camper kunnen krijgen. Of we dan niet in Sydney nog een nachtje kunnen blijven. Dat besluiten we dan te doen. En we rijden om vier uur naar een dichtstbijzijnde camping (10 min.). Op de Bassin Hill Holiday Park zijn we na een lang weekend weer als gezin alleen en moeten na 4 dagen te gast geweest te zijn weer zelf eten koken: macaroni. Fons checkt meteen of we internet hebben en ja hoor. Gratis vangen we ergens een signaal op. Dus ik mail de toets resultaten naar de Wereldschool (die Darrol voor ons gescand heeft). Bekijken de weersberichten: het lijkt de goede kant op te gaan. Want vandaag is weer een bewolkte koele, maar gelukkig droge dag. Ook zet ik de foto's op de computer en typ het weblog verhaal. Na het eten en nadat de kinderen naar bed zijn ben ik nog aan het typen. Straks nog de foto's uitzoeken. Maar ik weet gewoon, straks in de Blue Mountains hebben we geen internet en voor je het weet is er weer een week voorbij en dan heb ik nog niks geplaatst. Dus ik wil vanavond de boel de lucht in hebben. Vriend Bart belt nog even, dat vind Fons helemaal super. Rond half elf heb ik de boel rond en dan gaan we slapen.