Kangaroo Island, Laura en aankomst Adelaide

We zijn op dit moment bij Peter, Christine en Luke in Adelaide. En maandag gaan we naar the Grampians. Maar jullie lezen nu eerst onze avonturen op Kangaroo Island.

Woensdag 9 december

Om half zeven rijden we weg van de camping. En na drie kwartier zijn we al in Cape Jervis, vanwaar de ferry naar Kangaroo Island (KI) vertrekt. Daar komen de kinderen uit hun bed en gaan we ontbijten. Om negen uur vertrekt de boot en om 9.55 uur zijn we op KI. Het is 16 km varen. Het eiland is 150 km lang en 30 km breed. We rijden eerst naar American River, maar rijden ook weer weg. Het plekje sprak ons niet aan. Dus we rijden naar Kingscote Nepean Bay Tourist Park (vlak aan zee). Na de lunch beginnen we met de lessen tot half vier en dan lopen we de 3 km naar Kingscote. Over het strand, we vinden heel veel mooie grote schelpen. We gaan eerst even naar de bibliotheek waar gratis internet is en mail de taaltoets resultaten van de kinderen naar de Wereldschool. Tevens moesten de nieuwste foto's nog even goed met de weblog gelinkt worden. Dan lopen we naar de haven waar de pelikanen gevoerd worden. En dan naar de pizzeria. De kinderen wilden dit al lang zo graag. En daarna de 3 km weer teruglopen. En dan gauw naar bed.

Donderdag 10 december

Na ontbijt beginnen we met de lessen. Bart en Marelijn hebben de rekentoets 6 goed gemaakt. Ook spelling en topo gedaan. Rond half twaalf rijden we weg (na boodschappen, brood en tanken) uit Kingscote, naar Seal Bay (40 min.) En daar kunnen we meteen om 1 uur met de tour mee voor het kijken van zeeleeuwen. We lopen met een klein groepje het strand op. Tussen de zeeleeuwen door. Werkelijk heel bijzonder. Wel waait het erg hard, met af en toe een spatje regen. Dan gaan we een broodje eten en lopen we nog een keer over de boardwalk naar het strand. Maar we mogen dan zelf het strand niet op. Rond half vier rijden we naar 'the Little Sahara”. Daar zijn hoge zandduinen en we proberen met een surfboard eraf te glijden, maar het lukt niet echt goed. Het waait flink, dus we komen flink onder het zand te zitten. Overal zit het. Dan rijden we naar Vivionne Bay Campground, waar we overnachten.

Vrijdag 11 december

Vanmorgen na ontbijt en lessen gaan we om 11 uur weg weer naar the little Sahara. Nu hebben we sandboards bij ons met wax om te onderkant mee in te smeren. Nu gaat het goed er erg leuk, maar wanneer je een duikeling maakt zit je van oren tot onderbroek helemaal onder het zand. Om half twee rijden we naar de camping Western KI Caravan Park, waar we eerst douchen om ons te ontdoen van al het zand. En dan lunchen we om drie uur. We draaien een was en gaan dan rond vijf uur vanaf de camping een kleine koala walk doen. We zien 2 koala’s en een heleboel wallabi’s. Ik loop aan het eind van de wandeling nog naar wat andere eucalyptus bomen om te kijken of ik meer koala’s zie. En al maar naar bovenkijkend hoor ik plotseling iets voor me. Ik kijk voor me en deins meteen achteruit. Want voor me (50 cm) ligt een grote slang met z’n kop al naar boven. Het blijkt een zwarte tijgerslang te zijn (op vier na giftigste slang van de wereld). De slang kruipt na mijn gil het struikgewas weer in. Ik ren gauw naar de anderen. Fons wil kijken of we de slang nog weer kunnen zien en wanneer we op de plek zijn, zien we ‘m verderop de weg oversteken. Fons gooit een steen en dan komt ie weer omhoog. Nu maak ik nog een paar foto’s. Dat was wel even schrikken. Op de camping is een oude auto die als telefooncel dienst doet. Erg grappig. Verder lopen er allemaal ganzen, eenden, kangaroe’s, gallah’s en wallabi’s rond. Na het eten nog even een filmpje kijken en dan slapen.

Zaterdag 12 december

Vanmorgen slapen we uit. Het lijkt in eerste instantie geen mooi weer, maar het knapt aardig op. En na het ontbijt gaan we om tien over tien naar Kelly Hill Cave. Daar kunnen we om half elf met een gids de grot in. Het is een kleine (en niet zo bijzondere, vergeleken met andere grotten die we gezien hebben) grot. Maar het is wel leuk om te horen dat de grot is gevonden, doordat een man Casey met z’n paard Kelly in een gat zijn gevallen, dat grot in. Daarom heet de grot ook zo. We gaan dan naar Flinders Chase Nat. Park. Hier zijn te zien the Remarkeble Rocks, Wein Cove en Admiral Arch. Bij de laatste 2 zien we Nieuwzeelandse zeeleeuwen zwemmen en met bosjes op het strand liggen. Bij Remarkable Rocks zijn hele mooie bijzondere rotsen aan de zee te zien. We hebben hier leuke foto’s kunnen maken. Om drie uur zijn we weer bij de visitor centre en dan eten we frietjes en een broodje met.., De kinderen kunnen hier in een soort zandbak naar fossielen zoeken en als beloning krijgen ze een postertje. Dan gaan we op een andere plek, vlakbij de camping een grotere koala wandeling maken. Hier zien we in totaal wel 11 koala’s. Om vijf uur zijn we weer op de camping. Ik wil m’n foto’s op de laptop zetten. Maar dan is de laptop kapot hij start niet meer op. Waardeloos. Na het eten lopen we nog de kleine wandeling en dan zien we geen koala’s, maar wel twee echidna’s. Eentje hebben we een hele tijd kunnen observeren, terwijl we doodstil stonden. En dan weer naar bed.

Zondag 13 december

We doen weer rustig aan met opstaan en zorgen dat we na het ontbijt om 10 uur bij de vuurtoren op Cape Borda zijn. De hoogste, maar kortste vuurtoren van Zuid-Australie. Wanneer we al met de tour begonnen zijn (we zijn de enige vijf), dan moet Eline natuurlijk weer naar de wc. Altijd moet ze op de onmogelijkste momenten naar het toilet. Maar goed, ik ren met haar naar de toiletten, met Marelijn in ons kielzog en dan schrik ik me weer een hoedje. Net voor ons wil er een slang oversteken (over ons looppaadje). We lopen terug en vragen een andere gids om met ons mee te gaan. Hij zegt dat het goed is dat we bang zijn, want het is wederom een gevaarlijke, maar deze keer ook grote black tigersnake. De slang wil toch eerst perse oversteken, dus we laten ‘m z’n gang gaan. En dan kunnen we verder naar de wc. De gids beloofd dat ‘ie ons opwacht voor als we terugkomen. Even later zien we dat ‘ie op z’n kop en halve lijf in de regenwaterafvoerput hangt: hij wilde wat drinken. Maar twee slangen in drie dagen tijd is nu wel genoeg. We maken de tour af en rijden naar naar wat sportvelden waar we lunchen. En rijden dan naar Stokes Bay (noordkant). Daar limmem we vam vier tot zes uur nog naar het strand zwemmen, spelen en lezen. Het is heerlijk weer. Het is om precies te zijn een maand geleden dat we voor het laatst gezwommen hebben. Dus dat werd wel weer tijd. Teruggekomen douchen we ons af onder de camperdouche, voetballen we nog wat en eten: pasta. En dan naar bed: lezen. Fons zit de rest van de avond nog met een ander Nederlands stel gezellig te kletsen.

Maandag 14 december

De laatste schoolweek is begonnen. Weer op tijd op. Na ontbijt met lessen begonnen. Van elf tot een uur weer naar het strand. Om op het strand te komen moet je eerst door een gangetje van allemaal rotsen. Dan rijden we weer naar Kingscote, waar we lunchen, tanken en dan rijden we weer naar de camping. Na het eten gaan we allemaal weer douchen, dan nog een filmpje en dan op tijd naar bed. Het was vandaag heerlijk weer. Christine (uit Adelaide) had nog ge-smst en ik belde even terug. Ze verwacht ons donderdag . En ze vertelde dat het woensdag 39 graden zou worden en donderdag weer 23 graden, met ’s morgens buien. Dus we zullen wel weer zien.

Dinsdag 15 december

Vanmorgen na ontbijt rijden we eerst naar Penneshaw waar de ferry naar het ‘vaste’ land vertrekt en daar beginnen we met de lessen. Bart en Marelijn doen hun laatste spellingstoets en rekenen. En dan is het tijd om aan boord te gaan. Het beloofd vandaag weer een warme dag te worden. Jammergenoeg moeten we 350 km rijden naar Laura. Om kwart over elf leggen we al aan in Cape Jervis en gaan meteen op pad richting Adelaide. Ergens voor Adelaide stoppen we bij een winkelcentrum. Wanneer we uitstappen verteld een man dat we hem hebben aangereden met de achterkant van de auto. We hadden zelf niks gemerkt. Na de boodschappen en lunch rijden we naar Rod en Janice in Laura. We komen daar om vijf uur aan. Ze zijn het eerste Australische stel waar we op de koffie uitgenodig zijn in de caravanpark in Alice Springs. We komen daar om vijf uur aan. De temperatuur is al opgelopen naar 36 graden. We zitten binnen, eten met elkaar en kijken dan nog elkaars vakantie-foto’s. We slagen sinds lange tijd bij hun in logeerbedden. In de camper is het te heet.

Woensdag 16 december

De kinderen zijn al vroeg wakker. Ws vanwege het vreemde bed. Ze kijken lekker tv. We ontbijten en om 9 uur gaan we op pad voor een autorit door de omgeving. Fons in de 4WD van hun en Rod, Janice en de meiden in hun mercedes. We rijden eerst via een dirtroad naar Melrose, daar drinken we koffie in een parkje. Dan rijden we naar een lookoutpunt op Mt Remarkable. Dan door een gorge naar Port Germein (aan de kust). We lopen wat rond, maar het is zo tegen de 40 graden, dus we gaan ook weer gauw de auto in en rijden naar Port Pirie, waar we patat en kip eten. Hier staat de grootste loodsmelterij van heel zuidelijk halfrond. Ook grote graansilo’s waar het graan in schepen geladen wordt voor de export.

Na het eten gaan we via het zuidelijke deel van de Flinders Ranges weer terug naar Laura, maar via Napperby waar het 47 graden is. We brengen de rest van de middag in huis door. Het is zo heet. Morgen verwachten ze weer koeler weer. ’s Avonds hebben we barbecue.

Donderdag 17 december

Vanmorgen wat langer geslapen dan gisteren. Bart moeten we zelfs om half negen nog wakker maken. Vanmorgen was een enorme weersomslag. Na hevige buien is het afgekoeld naar zo’n 23 graden. Na ontbijt rijden we, na een afscheid, om half tien weg uit Laura. We gaan weer richting het zuiden. In Clare stoppen we voor koffie en lessen. Bart maakt z’n laatste topotoets Gelderland. En wederom een 10. Fons moet de uitlaat, die los hangt weer vast maken. En we hebben contact met KEA vanwege een barst in de ruit die nu wel heel erg begint te scheuren. Regendruppels komen zelfs door de ruit. Vrijdag tussen elf en een uur moet Fons daar zijn voor een nieuwe ruit. Wanneer we bijna bij Peter, Christine en Luke in Wynn Vale zijn, wordt het gelukkig weer droog. We zijn daar rond drie uur. Op de voordeur hangt een welkomstbordje. Het is leuk elkaar weer te zien. ’s Avonds eten we met elkaar en wanneer de kinderen om bed liggen kunnen we nog rustig gezellig praten.

Vrijdag 18 december

Vanmorgen ‘uitgeslapen’ en om half negen bij Christine, buiten op het terras, aan het ontbijt. Peter is om half 8 nog aan z’n laatste werkdag begonnen. Ik heb om half tien een afspraak bij de kapper en Fons vertrekt even later met de camper voor de reparatie. De rest van de dag zijn we lekker rond huis. De kinderen kunnen goed spelen met Luke en zwemmen ook nog even in het zwembad. Ik begin ’s middags op de computer met het weblog verhaal. Want onze laptop is nog steeds kapot. ’s Avonds na het eten de kinderen weer op tijd naar bed.

Tasmanie (II) en daarna

We staan op het punt naar Kangaroo Island te gaan, maar dit verhaal gaat verder op Tasmanie.

Maandag 30 november
We staan rustig op en gaan om 8 uur op pad naar de haven voor een bootcruise van World Heritage Cruises. We varen naar Hells Gate, een smalle doorgang naar de zee. Vanwege het mooie rustige weer kunnen we zelfs verder iets verder de zee op om de op een na grootste vuurtoren van het zuidelijk halfrond van dichtbij te bekijken. Een aantal vissers laten hun crayfish-vangst zien. Dan terug de inham in naar Sarah Island. Ondertussen komen we nog kleine eilandjes met vuurtorentjes tegen en een viskwekerij. In grote netten worden kleine vissen gedaan en wanneer ze groot genoeg zijn worden ze geoogst. Op Sarah Island krijgen we een tour van een uur en wordt van alles verteld over de tijd dat het nog een gevangenis was van 1822 tot 1833. Vanaf 1830 werd Port Arthur als gevangenis in gebruik genomen en werden langzaam de gevangen overgeplaatst. Daarna varen we rustig de Gordon River op en krijgen we lunch (lopend buffet). Dan hebben we nog een wandeling door het regenwoud en gaan we weer terug naar de haven. Waarneer we om 2.45pm in de haven aankomen is een ouderwetste zaagmachine bezig een boom door te zagen. En kun je allerhande houtsnijwerk kopen. Wij lopen weer terug naar de camping. De kinderen gaan na het eten zelfstandig douchen, wanneer Fons en ik 2 uur internettijd hebben: weblog bijwerken, foto's plaatsen, rekeningen betalen en email checken. Rond negen uur naar bed.

Dinsdag 1 december
Na ontbijt beginnen we netjes om 8 uur met de lessen. Maar de kinderen zijn niet echt op hun best. M.n. Bart heeft moeite met school na drie vrije dagen. Hij en Fons zijn behoorlijk verkouden en hebben zere keel. Om kwart voor elf vertrekken we uit Strahan op weg naar Mount Cradle Nat. Park, de noordkant, 145 km, 2,5 uur rijden. Maar eerst beklimmen we net buiten Strahan nog de 30 meter hoge Henty Dunes. Ontzettend hoge duinen, midden in de bossen, en wel zo'n kilometer breed. Net na Roseberry eten we onze lunch. Onderweg zien we 1 slang en 5 echidna's langs / op de weg. Om 2.15 uur komen we bij de visitor centre aan en kunnen om half drie meteen mee met de shuttle bus het park in. We maken eerst een korte wandeling langs Lake Dove, met mooi uitzicht op de berg Cradle. En dan maken we een korte wandeling richting Waldheimchalet. De laatste wandeling is over boardwalk (houten planken) en loopt er een wombat langs en onder de planken. Eigenlijk kunnen we 'm wel aanraken, maar dat mag niet. Ook zien we verderop nog wel vijf andere wombats. Superleuk. Om vijf uur zijn we op de Cradle Mountain Tourist Park. Fons gaat eten koken en ik doe met Bart nog even geschiedenis. We hebben weer 2 buurtjes: pademelons. Een met een babytje. Na eten en lezen gaan we weer naar slapen. Vandaag was het weer droog weer. In het begin met zonnetje en later bewolkt. Maar door de bewolking kwamen de wombats eerder uit hun holen, dus we hadden weer supermazzel.

Woensdag 2 december
Vandaag op tijd wakker. Ook ik heb nu keelpijn en beetje verkouden.Het lijkt hier wel een beetje herfst, ookal was het goed weer, toch een beetje koud. Vandaag begint droog en koud 14-15 graden, maar als we om half elf, na ontbijt en lessen vertrekken miezert het een beetje. Onderweg steekt een echidna de weg over. We stoppen even, het is zo leuk om te zien dat ik vergeet een foto te nemen. Ook zien we een Tasmaanse hen met jonkies. Wanneer we even op pad zijn klaart het ook al weer op en wordt en blijft het verder zonnig. In Wynyard eten we wat, spelen de kinderen in de speeltuin,lezen wij een boekje en doen we boodschappen. Dan rijden we door naar Stanley, waar we een plaats op een camping bespreken, maar dan doorrijden naar de haven waar we goedkoop een crayfish/lobster/kreeft kunnen kopen. Als we wat uitgerust zijn, lopen we met de kinderen naar de voet van 'the Nut'. Het is een lava-uitstulping die de zee insteekt. Daar gaan we met een stoeltjeslift naar boven en maken boven een wandeling van driekwartier over het plateau. We kunnen heel ver over land en zee uitkijken. Ook hier wallibi's te zien. We wandelen via een pad weer helemaal naar beneden. Wij drinken een wijntje, de kinderen spelen in de speeltuin en rond zes uur gaan Fons en Bart de kreeft van z'n vlees ontdoen. We eten 'm met aardappelen, erwtjes en appelmoes. Na het eten gaat Fons met de kinderen nog even het strand op naar de zee, die ver weg is getrokken door de eb. Ze komen met mooie schelpen thuis.

Donderdag 3 december
Om half 8 uit bed. We ontbijten en besluiten dan om eerst 's morgens naar Tarkine Forest Drive in Dismap Swamp te gaan, omdat het nu nog mooi weer is en 's middags regen verwacht wordt. Eerst rijden we nog door Stanley voor mooie foto's van oude gebouwen en the Nut. Om negen uur gaan we op pad en rond 10 komen we aan in Dismal Swamp. Het is een soort sinkhole (dal) met regenwoud, waar ze een 110 meter lange overdekte glijbaan in hebben gemaakt. Met helm op kruip je in een soort slaapzak en dan roetsj je naar beneden. Alleen Fons en Marelijn durven. Ze is voor vandaag ouder dan 8 jaar. We hebben het trouwens niet over haar leeftijd gehad. Alleen over het feit dat Eline te jong is. Bart, Eline en ik worden met een soort van golfwagentje (buggy) naar beneden gereden. En zo kunnen we beneden foto's maken en zien hoe ze met een sneltreinvaart naar beneden komen suizen. Marelijn d'r ogen zijn kogelrond van spanning. Dan maken we beneden over flonders een wandeling door het bos. Maar goed, dat hebben we nu ook al wel genoeg gedaan. Wat nieuw is, dat er kreeftjes wonen, die hele gangen maken en torentjes boven de grond. We drinken nog wat koffie en dan gaan Fons en Marelijn nog een paar keer naar beneden. Rond twaalf uur rijden we weer naar de caravanpark in Stanley. Na de lunch beginnen we met de lessen. En even later begint het te regenen, dus we hebben een goede keuze gemaakt. 's Middags spelen de kinderen nog heerlijk in de bosjes, met touwen en takken ondanks de regen. Rond vijf uur gaat het spul allemaal onder de douche en gaan de vieze kleren linea recta de wasmachine en droger in. Ook is het alweer droog geworden. Na het eten gaan we rond 8 uur nog naar een plekje waar pinguins uit zee het land opkomen. We wachten een uur, maar geen pinguins uit zee. Het is koud en donker geworden. Gelukkig zat er een jonge pinguin op de stenen (waarschijnlijk te wachten tot z'n ouders kwamen) en nog een onder de bosjes. Dus die hebben we nog gezien en gefotografeerd. Rond half tien weer op de camping, lekker naar bed.

Vrijdag 4 december
Vanmorgen na ontbijt om half negen begonnen met de lessen. Om elf uur gaan we van de camping af en rijden we naar Burnie, waar we eerst naar een Ford garage gaan. Er brandt namelijk al een tijdje een rood lampje in het dashboard. Ze kijken het na, meten het door, rijden een stukje en volgens de computer is er niks aan de hand. Dus we rijden weer weg. Het lampje brandt nu in ieder geval niet meer. Dan naar de McDonalds, waar we de email checken en wat frietjes eten. Rond half vier gaan we naar een picknickplaats bij Fernglade. Daar zouden in een kreekje vogelbekdieren te zien zijn. Het is zo'n rustig leuk plekje dat we besluiten om te overnachten. De kinderen bouwen met mij van takken, touw, kleden en knijpers een heuse tent. Terwijl ze daar lekker in spelen, knip ik het haar van Fons. Bart klimt in bomen, slingert aan een touw over een slootje en van takken maken ze een brug over een droge sloot. Heerlijk de kinderen zo te zien spelen.Tussendoor eten we nog worstjes op brood en later nog een toetje en banaan. Wanneer de voeten gewassen zijn spelen ze nog even binnen met little petshop/playmobil dieren en dan rond half negen naar bed. Fons en ik kijken, wanneer het bijna donker is, nog naar vogelbekdieren maar geen vogelbekdieren te zien.

Zaterdag 5 december
We slapen lekker uit en doen rustig aan. Na ontbijt spelen de kinderen buiten en drinken we buiten koffie met pepernoten en schuimpjes. Ook zingen we nog een Sinterklaasliedje en dat is het dan. Dan rijden we naar Devonport, waar we parkeren bij de McDonalds. We checken mailen, internetten, winkelen wat en de kinderen spelen in de speeltuin en dan eten we nog een ijsje. Om half vijf vertrekken we naar de haven en gaan in de rij staan om de ferry op te mogen. Het is nu niet zo druk als de heenweg, dus rond half zeven zijn we al aan boord en vertrekken om half 8. Wij gaan eerst een hapje eten en dan duiken we de bios weer in: Hannah Montana. Tijdens de film begint de boot al wat te stampen en heen en weer te gaan. Het is een flinke wind en dat kunnen we duidelijk voelen. Als de film is afgelopen lopen we, waggelend, naar onze slaapstoelen. En proberen te slapen. De meiden slapen prima, maar Fons, Bart en ik hebben er meer moeite mee. Gelukkig worden we allemaal niet misselijk van het heen en weer gaan van de boot.

Zondag 6 december
Om zes uur komen we aan in Melbourne en om half zeven mogen we van boord. We rijden meteen richting Geelong (klein uurtjes rijden) waar we aan het water een picknickplaats zoeken waar we ontbijten en de kinderen in de speeltuin kunnen spelen. We lezen, schrijven kerstkaarten voor de Australische vrienden/kennisse/familie. Rond tien uur (15 min. rijden) komen we aan in Waurn Pounds, waar Ken en Joy Paddle wonen (de andere redders in nood). Daar zijn we verder de hele dag. 's Avonds voor het avondeten komen nog hun beide zoons met gezinnen en nog twee vriendenparen. Dus het is een gezellige feestelijk boel. Rond negen uur gaan we kinderen naar bed en wij volgen niet veel later.

Maandag 7 december
's Morgens beginnen we op tijd met de lessen, na het ontbijt. Fons en Eline zijn bij Joy in huis, koffie drinken en spelen. Bart en Marelijn hebben beiden een taaltoets gemaakt. Allebeide heel goed. Dan nog rekenen en geschiedenis. Om half elf vertrekken we met een lange weg voor de boeg. In twee dagen tijd moeten we naar Cape Jervis rijden (onder Adelaide) voor de boot naar Kangaroo Island. We rijden vandaag langs de Great Ocean Road en stappen alleen uit bij de twelve apostles (grote rotsen in de zee), nadat we in Apollo Bay gelunchd hebben. Het is regenachtig weer, gelukkig bij de korte wandeling is het droog. We komen uiteindelijk om kwart voor zeven in Dartmoor aan, waar we op een gratis plekje kunnen staan op de Fort Ohare Campground. (405 km gereden vandaag)Na een makkelijke maaltijd duiken we in bed.
Op Tasmanie hebben Fons en Bart nog professionele walkie talkies gekocht met 40 frequenties en nu konden we onderweg naar de truckers of wegwerkers luisteren. Ook hebben we met andere vakantiegangers gesproken. Deze hebben dan hun frequentie achter op de caravan staan en dan kun je ze aanspreken. Erg grappig. Onderweg waren er vele weilanden met melkkoeien.

Dinsdag 8 december
Vanmorgen om 7 uur uit bed en rijden meteen naar Mount Gambier (38 km). Ondertussen rijden we de staatsgrens over van Victoria naar South-Australia. Aangezien we vandaag nog heel ver moeten rijden, kiezen we er voor niet te beginnen met de lessen. Daar komen we om 8 uur aan en komen meteen de Umpherstone Sinkhole tegen, die we bezoeken. Het is een grot waarvan het dak is ingestort. Nu is het een hele mooie tuin waarin je kunt wandelen of picknicken. Dan rijden we door naar Woolworths (supermarkt) en bakker en rijden dan naar the Blue Lake en eten daar ons ontbijt. Daarna lopen we nog even naar het meer en vertrekken rond kwart over tien. We rijden dan tot kwart over 12 tot Padthaway en drinken daar koffie. Het landschap is vrij vlak, met in het begin met name veel schapen, schapen en schapen. En later gaat dit over in wijngaarden en graanvelden, graanvelden, graanvelden en nog eens graanvelden. Om half vijf komen we uiteindelijk aan in Port Elliot. Nog een 1,15 uur rijden van Cape Jervis. Hier op de Big4 camping, kunnen de kinderen nog lekker spelen, we eten, draaien weer 2 wassen, douchen we allemaal weer en werken de weblog bij (tot in de late uurtjes). Hier hebben we gelukkig weer onbeperkt internet. En Bart maakt zijn geschiedenistoets thema 3 nog: super, maar 1 foutje. We komen er vanavond achter dat het een half uur vroeger is dan in Victoria. Dus we hebben een half uurtje winst. Ook blijken hier nog drie nederlandse stellen op de camping te staan. Nederland is maar klein....en Australie is zo groot hoe is het mogelijk. Rond negen uur de kinderen naar bed. Morgen naar Kangaroo Island.