van Coral Bay tot Perth

We staan nu in Perth op de parkeerplaats van McDonalds. We gaan zo naar de familie van Fons z'n vader. Nog even gauw ons verhaal plaatsen.

Zaterdag 22 augustus

Vanmorgen vertrokken van Ned’s camp. Tijdens het rijden heb ik de foto’s uitgezocht en verkleind. Dus klaar voor plaatsing op de weblog. In Exmouth nog gekopieerd (voor school), getankt, geld gepind, wat boodschappen gedaan en om 11.15 uur vertrokken naar Coral Bay. Daar waren we om kwart voor een op camping Bayvieuw Resort. Coral Bay is niet echt een dorp, maar meer een vakantie resort met alleen campings, touroperators, hotel, kleine shoppingcentre en natuurlijk het strand, zee en het rif. Er is geen gemeente voor water- en electriciteitsvoorziening. Dus alles is door particulieren/organisaties opgezet. Om 1 uur Saskia (mijn zus) gebeld. Het was in Nederland 7 uur maar gelukkig waren ze al wakker. Fijn, om elkaar even te spreken, na 7 weken. Na het middageten heb ik de kleding gewassen (drie draaien) en Fons is met de kinderen naar het strand gegaan. Op dit strand kan Bart al heel goed op z’n surfboard. Hij gooit ’m dan weg in het ondiepe water, springt er dan op en glijdt/surft dan een eindje weg. Ook liep een kangaroe, met baby in de buidel op zo’n 3 meter afstand, rustig grazend langs ons (wij lagen op het strand, bij de struiken). Heel mooi gezicht. Aan het eind van de dag gedouched en naar het campingrestaurant gegaan en zijn heerlijk uit eten geweest. We hadden iets te veel pizza voor de kinderen besteld, dus 1 ging er mee naar huis. Daarna nog filmpje gekeken in de camper.

Zondag 23 augustus
Vanmorgen ontbeten met pizza. Fons heeft m’n weblog verhaal nog bijgewerkt en om kwart voor negen ben ik gaan internetten en weblog bijgewerkt. Een nieuwe diavoorstelling er in gezet met de nieuwste foto’s, zoals jullie allemaal hebben kunnen zien. Om half elf terug voor de koffie en toen hebben we ingepakt voor de glasbodem-boot tocht op het rif. Om 12.15 uur vertrokken van het strand. Een fantastisch gezicht al die vissen en koraal (= grijs/bruin/donkerblauw/donkergroen). We hebben 2x gesnorkeld, maar het was wel koud op openzee en de wind. Erg grote vissen en mooie gekleurde. De vissen werden achter de boot op gegeven moment gevoerd, ook door onze kinderen. Dus toen Fons en ik de boot in wilden, stikte het van de vissen (de groten zijn zo’n 50-60 cm lang) en moesten wij daardoor heen zwemmen. Je sloeg eigenlijk steeds tegen ze aan met je benen. Dat vond ik toch wel een beetje eng. En de kinderen maar lachen. Om half drie weer terug op de camping, broodje gegeten en toen is Fons weer vertrokken met de kinderen naar het strand. Gelukkig gaat het ondertussen beter met z’n rug. Ik heb nog wassen gedraaid, lessen voorbereid. Na het eten (laat) naar bed gegaan.

Maandag 24 augustus
Om 7 uur op. De kinderen slapen overigens erg goed ’s nachts. Ik zelf heb deze nacht slecht geslapen. Van 8 uur tot half tien rekenen en taal gedaan. Toen koffie gedronken en rond 10 uur vertrokken van de camping. Rond één uur waren we in Carnarvon (230 km gereden). Daar boodschappen gedaan en gegeten. Toen doorgereden naar Shark Bay (een schiereiland) naar Fowlers Camp (zo’n 270 km zuidelijker). Daar waren we om half zes. Daar hebben we overnacht. Ja, we hebben soms ook saaie dagen hoor.

Dinsdag 25 augustus (excursiedag)
’s Morgens om half zeven vertrokken (kinderen nog in bed: niet verder vertellen!!!). Via Denham naar Monkey Mia gereden. Om 7.45 uur was de eerste dolfijn voeding aan het strand. Dolfijnen zwemmen dan vlakbij het strand. Er wordt eerst een 20 minuten iets verteld en wanneer dan vijf dolfijnen er zijn worden ze gevoerd. Er zwemmen wel meer dolfijnen rond, maar die komen niet dichterbij. Heel mooi gezicht, zo dichtbij. Daarna naar de camper ontbeten en daarna nog eens naar het strand gelopen en toen kwamen de dolfijnen alweer naar het strand, dus werd het voeren weer gestart, met verhaaltje etc erbij en toen mochten Eline en Marelijn een vis geven aan een dolfijn en even later mochten ze met z’n drietjes een vis vasthouden en aan de dolfijn geven. Dat was spannend, maar super leuk. Om 10 uur vertrokken naar Denham. Daar bij een internet/kopieershop email gecheckt, rekeningen betaald. Na de koffie een bezoek aan visitor centre (met tentoonstelling van gevangenschap van Australiërs en Britten in de tweede wereldoorlog gevangen gehouden zijn door de Japanners op Noord-Borneo. Nagenoeg allemaal (± 2700 mannen) overleden.
Toen zijn we teruggereden naar het zuiden, maar Ocean Park, daar gelunchd met lekker vers brood (door Fons bij de bakker gehaald) en Park bezichtigd. Veel mooie vissen, waterslangen, steenvissen, inktvissen en schildpadden gezien in vijvers/aquaria en in een grote vijver zwommen haaien. Deze werden gevoerd. Klein, maar leuk park.
Om kwart voor drie vertrokken. Bij Shell beach uitgestapt en gelopen naar de zee. Een gigantisch breed strand bestaand uit alleen maar kleine schelpjes (dus geen zand). Er was ook te lezen over een project Eden, dat op het schiereiland is gestart. Om dieren en planten die uit de natuurlijk omgeving zijn verdwenen weer terug te plaatsen. Het gaat om bilby’s en malleefowler (vogel) ed. Daarvoor hebben ze 32.000 stuks schapen en geiten van het schiereiland gehaald. Een groot hekwerk geplaatst van 3.4 km lang en 2.4 meter hoog, over de totale breedte van het eiland. Dit om vossen, katten en konijnen te weren. Bovenstaande dieren eten al het voedsel van de zeldzame dieren op of ze eten de zeldzame dieren zelf op. En dit project blijkt al goed resultaat op te leveren.
Toen naar Hamelin Pool gereden om stromatolieten te zien. Dat zijn de eerste levensvormen op aarde, die al 3500 miljoen jaren bestaan in extreem zout water (wat in Shark Bay nog steeds is). Deze stromatolieten zouden zuurstof afstaan, wat het begin is van alle levende wezens. Er is hier een soort wandelgang boven het water en stromatolieten gemaakt, waardoor je het goed kan zien en met bordjes werd heel duidelijk alles uitgelegd. Ook was daar een soort afgraving te zien van Shell-blocks. De massa’s schelpjes (net als op Shell Beach) zijn samengepakt en hard geworden als cement. En er worden soort van stenen blokken uit de grond geslepen en die worden gebruikt voor het bouwen van muurtjes ed. Om kwart voor vijf zijn we daar, (na een ijsje gegeten te hebben) weggereden tot aan Galena Bridge rest area. 13 km voor de afslag naar Kalbarri National Park. We hebben vandaag zo’n 370 km gereden en om half 8 aangekomen. Wat een lange dag. Snacks gegeten en naar bed gegaan.

Woensdag 26 augustus
Vanmorgen om 7.15 uur opgestaan. Even gewassen. Toen na het ontbijt gereden naar een Rosse Graham uitkijkpunt in Kalbarri National Park. Daar begonnen met de lessen met uitzicht op de rivier de Murchison. Om half twaalf taal en rekenen klaar. Toen de wandeling naar de rivier gemaakt (300 mtr.). Daarna gereden naar de Hawks Head looproute (500 mtr). Allemaal uitzichten op de rivier en rotsen. Mooie bloemen overal. Toen doorgereden naar Kalbarri, een plaats aan de zee. Aan het strand gelunched, kinderen in de speeltuin gespeeld. Kalbarri is een mooie plaats met mooie hoge branding en eiland voor de kust met voeren van pelikanen. De rivier Murchison komt hier in zee uit. Toen naar Jakes Point gereden, daar waren surfers aan het surfen op de hoge golven. Albatrossen en krabben en zeester gezien op de rotsen daar. Daarna nog naar Island Rock, Natural Bridge en Castle Cove gereden. Dat zijn uitkijkpunten over de zee en de rotsen/kliffen onder je. Om kwart voor vier naar het zuiden gereden. Het landschap veranderd nu geheel naar heuvelachtige landbouwakkers en weilanden met schapen. Oneindig ver uitstrekkend. Onzettend veel wilde bloemen langs de kant van de weg. We zijn om vijf uur aangekomen op de Oakabella rest area (35 km voor Geraldton). Het was een hele mooie route om te rijden. Tijdens het eten koken hebben Bart en Marelijn nog spelling gedaan. Na het eten heeft Bart een kampvuur aangestoken. Dat was weer een tijdje geleden dat we vuurtje hadden gestookt. Lekker nog toetje gegeten.

Donderdag 27 augustus
Om 7.00 uur eruit en om 7.15 uur op pad naar Geraldton. Bij de McDonalds op parkeerplaats ontbeten (Fons had bij de bakker lekker vers brood gehaald) en lesgegeven. Bart had een emailtje van Jarrick gekregen, dus die heeft hij nog een mailtje gestuurd. Om elf uur naar Western Australia Museum gegaan. Van alles gezien en gelezen over pionierstijd, rabbit proof fence, dieren die in Australie voorkomen, ’onze’ Batavia (deze is in 1629 voor de kust van Geraldton gezonken) en VOC, HMAS Sydney II: Australisch oorlogsschip tot zinken gebracht door een Duits oorlogsschip in 1941. Sinds de tijd was er niets meer van die schepen vernomen. In 2004 zijn beide schepen pas weer gevonden. Alle 645 Australische bemanningsleden zijn omgekomen. Het leuke is dat het geschiedenisboek van Bart nu gaat over de handelsroutes naar Azië en de VOC. Diverse schepen voeren te ver naar het oosten en strandden op de kust van Australië. Dus dat sluit goed aan. Toen zijn we nog naar het monument van de HMAS Sydney II geweest, getankt en gegeten bij de Mac. En toen om kwart over twee weer op pad. Onderweg hoge heuvels, vergezichten over graanvelden (wheatbelts) en weilanden met schapen. Veel bloemen en roadtrains. Langs de gehele weg die we reden loopt ook een spoorlijn en in alle plaatsen die we passeren zijn graanschuren en laadpunten voor de goederentrein voor het vervoer van graan en wol. Afgelopen dagen steeds zo’n 21-24 graden. Voor het eerst hebben Fons en ik een lange broek aan. ’s Avonds koud (11-15 graden). We zijn vanaf Geraldton richting het oosten naar Mullawa en van af daar naar het zuiden. De wildflower-route. Hele velden vol met graan (± 30 cm hoog al, zo vroeg in het voorjaar), koolzaad en bloemen. Net voor de plaats Morawa zagen we een weg met de naam: vandeleurroad. Superleuk natuurlijk. We zijn de (onverharde) weg ingereden, maar toen we uiteindelijk bij een huis aankwamen hebben we toch maar niet gevraagd, waarom deze weg zo heet. En we zijn weer teruggereden. 15 Kilometer ten zuiden van Perenjori zijn we om 17.45 uur op de Caron Dam Reserve aangekomen. (gewezen spoorwegonderhoudsgebied: opslag van water en kolen en asfalt, etc.) We hebben vandaag zo’n 280 km totaal gereden. Na een broodje zijn de kinderen aan het knutselen. Ze maken een dierentuin voor de plastic Australische dieren die we gekocht hebben. We hebben hier overnacht.

Vrijdag 28 augustus
’s Morgens om kwart voor zeven uit bed en om tien voor 8 al school: spelling en rekenen. Fons was ondertussen wezen wandelen in het reservaat en had een giga grote kangaroe gezien en gallah’s en andere grote parkieten. Dus na de koffie zijn we met z’n allen nog wezen wandelen. Diverse vogels gezien, bijen die een raat aan het maken waren in een holle boom. Ook foto’s gemaakt van wilde bloemen, vooral toen een ander echtpaar ons attent maakten op 3 kleine orchideeën. Zo klein (maar, o zo mooi) dat je ze eigenlijk gewoon voorbij loopt. De snail orchid (slak-orchidee), de spider orchid (spin-orchidee) en donkey orchid (ezelsorchidee). Om elf uur weer weggereden van kampeerplek. Dat was de 4e gratis overnachting al deze week. We gaan nog geld overhouden, zeg. Net onderweg, maakten we een foto van een bord langs de weg met daarop: Caution Malleefowl. En 5 minuten later zie ik de vogel aan de kant van de weg. De camper nog gekeerd, maar de vogel was al gevlogen. Nog even in het vogelboek gecheckt of ie het echt was, maar het klopte. Wat leuk is, is dat deze vogel in een tijdsbestek van ongeveer zes dagen zo’n 30 eieren legt in een kuil. Met daarop wat blad en gras en dan zand erop. Elke dag steekt hij z’n kop in het zand om te voelen of het goed op temperatuur is. Het moet 33 graden zijn, en gooit dan indien nodig weer wat isolatiemateriaal erop. En de kuikens komen dan later een voor een uit het ei en die kruipen uit de hoop blad en zand en moeten dan voor zich zelf zorgen. De ouders zien ze niet. Binnen 24 uur kunnen ze dan ook al vliegen. Heel bijzonder.
In Wubin getankt. En toen door naar Dalwallinu. Daar op zoek gegaan naar een stukje rabbit proof fence dat nog overgebleven is. Dat ligt 42 km naar het oosten. Dus we hebben een stukje langs dit hekwerk gereden. Er waren ook nog oude telegraafpalen te zien. Voor wie dat nog niet weet: vroeger hebben de Engelsen konijnen meegenomen naar Australië. Maar die hadden geen natuurlijke vijand, dus die fokten maar raak en het werd een grote konijnenplaag over het hele continent. Om de konijnen niet verder in West Australië te laten verspreiden hebben ze over de totale lengte van noord naar zuid Australië (ongeveer langs de staatsgrens een laag hek van gaas gemaakt om ze tegen te houden. Ook hebben we de rockpool gezien waar de grenswachters zijn water haalden. Dat is een natuurlijke bron, waar water uit de rotsen komt. Daar om twee uur vertrokken en om kwart over vier uur aangekomen in Cervantes op the Pinnacle Caravan Park vlak aan zee. Totaal zo’n 400 km gereden. Onderweg heel veel regen gehad vanaf 2 uur. Het is hier ook vrij koud: 15 graden en af en toe regen. Dus dat wordt geen zwemmen in de zee. Kinderen aan het knutselen geslagen en Bart mag een computerspel doen. Na het eten heeft iedereen weer lekker gedouched, dus we zijn weer lekker schoon. We hebben sms en telefoon gehad van een neef van Fons z’n vader die in Perth woont. Morgen gaan we om 2.30 uur op bezoek bij de zus en broer van Fons z’n oma (moeder van Fons z’n vader) en hun kinderen. Ze zijn vroeger geëmigreerd naar Australië. We zijn erg benieuwd hoe dat zal zijn.

Newman, Karijini National Park, Exmouth

Lieve allemaal, het is nu zondagmorgen en ik zit in een duikwinkel in Coral Bay de weblog en foto's bij te werken. Ik duik diep achter mijn scherm weg, want de tranen biggelen over mijn wangen, wanneer ik jullie reacties lees. Echt super. We kijken er zelf ook steeds naar uit om te kunnen internetten. Wij zijn ondertussen ook met school begonnen. En Nora, die touwtjes aan Eline haar hoed zijn voor de blowies. Of wel, om de vliegjes bij je gezicht weg te houden. Gelukkig hebben we er nagenoeg geen last van. Maar ons verhaal hieronder begint weer als we Broome verlaten...

Vervolg dinsdag 11 augustus
Om 10 voor 10 rijden we de camping af naar de KEA-verhuur. Nadat we de papieren, overdracht etc geregeld hebben, en we nog moeten wachten op een stoelverhoger en parasol, gaan we vast over tot het overpakken van alle spullen van de 4WD naar de camper. Dus konden we ook gelijk doorrijden naar de Britz verhuur om de 4WD in te leveren. Dat was in een kwartiertje bekeken. Nagenoeg niks werd gecontroleerd. Om half een was alles geregeld en zijn we naar het centrum gereden. In internetcafé de weblog en foto’s bijgewerkt (ondertussen is Fons nog teruggereden naar KEA, aangezien de tv uit zijn kast is gevallen tijdens het autorijden) en voor een paar dagen boodschappen ingeslagen en uiteindelijk om 4 uur zijn we Broome uitgereden naar het zuiden. We hebben door gereden tot half zeven. Op Stanley Rest Area (100 km boven Sandfire Roadhouse) hebben we gegeten, filmpje gekeken en om half negen naar bed. We hadden toch weer mooi 225 km gereden.

Woensdag 12 augustus
’s Morgens na het ontbijt om 8 uur weer weggereden op weg naar Port Hedland. Om half 10 bij Sandfire Roadhouse getankt en koffiegedronken. Toen door gereden tot kwart voor 1 naar shoppingcentrwe in South Hedland. Gelunchd, en om drie uur verder gereden richting Newman (we hebben Port Hedland niet aangedaan) tot de Bea Bea rest area. Daar kwamen we om half vijf aan, na zo’n 591 km gereden te hebben. We hadden onderweg veel wegwerkzaamheden en kwamen heel veel roadtrains tegen. Het landschap onderweg is weer anders dan in het noorden. Veel vlakker, en naarmate we richting Karijini National Park rijden zien we meer heuvels. We hebben op een rest area overnacht.

Donderdag 13 augustus
Vanmorgen rond zeven uur weggereden. Dat is wel veel makkelijker met de camper om snel weg te gaan. Je hoeft niks in te pakken. Wanneer je stoelen en tafel binnen zijn kun je op pad. Bij Munjina (Auski ) Roadhouse getankt en ontbeten. Om 10 uur waren we in Newman. Bij de Newman visitorcentre hebben we gelijk een tour geboekt om de open mijn te bekijken. Helaas mag Eline niet mee omdat ze nog geen zes jaar is. Dus alleen Fons, Bart en Marelijn zullen meegaan. Eline is hier erg verdrietig van. Nadat we in de shoppingcentre een tondeuse, opvouwbare schep en opvouwbare handzaag hebben gekocht zijn we naar de Newman Caravanpark gereden. We staan precies naast een klein zwembad, dus de kinderen konden zich ’s middags vermaken in het vrij koude water. Ik heb ’s middags de haren van iedereen geknipt. Lekker nog buiten gegeten, toen het donker was zijn we de camper ingedoken. Het grootste gedeelte van deze caravanpark is gevuld met cabins waar de mannen overnachten die in de mijn werken. Veel van deze mannen willen twee jaar werken in de mijn, veel geld verdienen en dan een eigen huis kopen (in de plaats waar ze vandaan komen). Naast ons stond een stel uit de UK (hij is van Nieuw-Zeeland). Hij werkt hier vanaf januari in de mijn. Ze wilden ook hier een aantal jaren werken en dan terug gaan naar Nieuw-Zeeland. Maar het verdiende toch niet voldoende, en ze weten nog niet of ze wel naar Nieuw-Zeeland willen aangezien het daar veel kouder is, dus die vertrekken maandag naar Cairns (ondertussen drie weken vakantiehoudend in Broome en langs Gibb River road) en proberen daar aan het werk te komen en zich daar te vestigen. Newman is geheel gebouwd voor de werknemers van de mijn. Alles draait hier ook om de mijn. De BHP Billeton mijn in Newman is de grootste open mijn in de wereld en levert als derde mijn in de wereld de meeste ijzer. Je merkt dat er veel ijzer in de grond zit door Fons zijn magnetische sandaalsluitingen, die komen onder de “splinters” te zitten.


Vrijdag 14 augustus
Vanmorgen rustig opgestaan. Ik heb eerst met de meiden gedouched, toen ontbeten. Met de broodrooster buiten op de ontbijttafel (met verlengsnoer). Bart had al thee gezet en nu bediend hij de broodrooster. Wel een welkome afwisseling bij het ontbijt: geroosterde broodjes. Om half negen richting the visitor center en om half tien zijn Fons, Bart en Marelijn vertrokken met een grote bus. Allemaal een hesje aan, helm en veiligheidsbril op. Onze kinderen zijn de enigste kinderen die mee gaan. Eline en ik hebben ons zelf verwend. Eline een mooi kangaroe t-shirt en ik mooie ketting met armband. De anderen hebben het erg mooi gehad. De kinderen iets minder omdat ze zo’n uitleg over de open mijn allemaal niet kunnen verstaan. Fons was onder de indruk. Het zijn ook enorme truck die daar rond rijden, die 240 ton kunnen laden. Om twaalf uur nog warm gegeten en toen vertrokken naar Karijini National park. Om half drie daar aangekomen. Wanneer je het park opkomt moet je je zelf registreren. Envelopje invullen met gegevens en geld erin doen en dan in een brievenbus stoppen. Op de overflow-camping een plekje gevonden (de kampeerplaatsen op het park waren vol). Na het visitor centre bezocht te hebben, en gegeten te hebben ben ik begonnen met het voorbereiden van de lessen voor de kinderen. Want de vakantie is bijna voorbij. Er is toch wel vrij veel instructie nodig en dat op drie nivo’s. Dat vergt wel wat improvisatie. Maar goed de praktijk zal het uitwijzen. Fons krijgt steeds meer last van zijn rug. Kan nagenoeg niet meer lang zitten en opstaan gaat moeizaam. Hoe loopt dit af?

Zaterdag 15 augustus
Om 7 uur de camper al naar de ingang van parkcamping gereden, en daar in de rij staand hebben we ontbeten. Om half negen konden we naar ons plekje rijden. Om 10 uur, na de koffie, zijn we op pad gegaan voor een wandeltocht de Dales Gorge in. Eerst naar de Fortesque Falls, heel dicht bij de camping. Heel erg mooie afdaling naar de waterval. Na wat rondgekeken/gelopen op de waterval door gelopen naar Fern Pool (500 meter), daar hebben Fons en de kinderen gezwommen en onder/achter een andere waterval gezeten. Toen terug naar de grote waterval en daarlangs naar beneden afgedaald en door de kloof langs de rivier gelopen. Heel erg mooi, met veel vierkante, rechte stenen en rotsen met ijzererts erin. Heel goed is te zien dat de heuvels allemaal uit verschillende laagjes bestaan van enkel mm.. Veel bloemen en planten en ook parapluplanten. Aan het eind was Circular Pool. Een mooi rond bassin, van rotsen waar ze ook hebben gezwommen en onder een watervalletje hebben gestaan. Na zo’n drie kwartier weer een stukje terug gelopen en omhoog geklommen de gorge weer uit en van bovenaf kon je nog weer zien waar we in Circular Pool hadden gezwommen. Om drie uur weer op de camping, dus zo’n vijf uur onderweg geweest. Heel goed van de kinderen (en van Fons). Marelijn wel weer flink gevallen op haar knie. In het park zijn niet veel hoge bomen en weinig vogels hebben we gezien. Alleen een aalscholver, vleermuizen en kleine visjes. De andere gorges in het park hebben we niet kunnen zien, aangezien je daar over een dirt road naar toe moet. En dat mogen we nu niet meer. De kinderen hadden een junior Parkranger formulier gekregen, waarop ze allerlei vragen moesten beantwoorden, puzzels maken, tekeningen maken en opdrachtjes doen. Toen dat klaar was zijn ze met Fons naar de parkranger geweest en die heeft het allemaal bekeken en toen hebben ze een echt patch gekregen, die je op je kleding of hoed kan naaien. Dus ze zijn nu echte junior Park rangers. Super cool. Nu moet ik mijn naaisetje nog zien te vinden. Na het eten heb ik lessen voorbereid en de kinderen filmpje gekeken.

Zondag 16 augustus
Om 8.10 uur (na ontbijt) vertrokken richting Exmouth. Het was niet helemaal de bedoeling, maar we zijn helemaal naar Exmouth gereden, waar we om vijf uur aankwamen. Alle campings hier waren vol, dus konden we weer op een overflow-camping terecht. ($56,- dus dat was wel even heel erg duur voor een grasveld met niks (nou ja, wel toiletten en douches). Morgen de eerste schooldag, dus weer voorbereiden.

Maandag 17 augustus
Een vreemd begin van de eerste schooldag, maar ’s morgens al heel vroeg opgestaan en naar de ingang van het Cape Range National Park gereden. Daar waren we om kwart over zeven en we waren de 9e auto. Tijdens het wachten hebben we ontbeten en zijn begonnen met de lessen. Even na achten hadden we met veel geluk nog een plekje op Neds Camp . Precies de camping die we wilden. Direct aan zee met maar 15 plaatsen en alleen een toilet. Aangekomen zijn we verder gegaan met de lessen. Tot half tien (koffie tijd) en toen zijn Fons en Bart met een oude meneer van 74 jaar gaan vissen op de zee. In een zodiak. Ze hebben toen vijf dolfijnen, een haai en drie schildpadden gezien. Helaas geen vissen gevangen (we hebben te lang koffie gedronken en waren te laat (volgens die meneer). Marelijn en Eline hebben wel nog les gehad en ’s avonds heb ik met Bart nog Brandaan (geschiedenis) gedaan. ’s Middags zijn we nog wezen boodschappen doen en een goede stoel voor Fons gekocht, want hij heeft toch wel heel erg last van zijn rug. Toen we terugreden zijn we bij de watertapplaats (vlakbij onze kampeerplaats) langs gegaan en zagen daar tientallen kangaroe’s , walibi’s en euro’s (kleine soort kangaroe). Ook gallah’s (roze/grijze papegaaien). In Exmouth hadden we nog emoe’s gezien. Dat was een echte dieren-dag vandaag. ’s Avonds erg laat geworden. Veel voorbereid nog en om kwart voor elf naar bed.

Dinsdag 18 augustus
’s Morgens na ontbijt en lessen zijn we rond half twaalf vertrokken naar een strand meer naar het noorden en hebben gekeken naar de walvissen die voorbij zwemmen, die zijn nu van Antartica onderweg naar het noorden van Australië om daar te kalveren en gaan dan later dit jaar weer terug met hun jongen naar Antartica. We hebben verschillende boven water zien komen in de verte. Een foto maken is haast niet te doen. Toen naar een ander strand om te zwemmen. Vandaag was het wat bewolkt en niet zo warm ( zo’n 24 graden) We hebben van Bart zijn rug nog een teek verwijderd. Het was een kleintje, dus heeft er niet zo lang gezeten. We houden het plekje in de gaten. Om vier uur weer naar de kampeerplek. Na douche (onder de boom) en wat fruit zijn we naar het centrale punt van de camping gelopen en hadden we Happy hour. Alle kampeerders komen samen om aan lange tafels met banken een drankje te drinken en naar de zonsondergang te kijken. Ieder neemt zijn eigen drinken mee en dan kun je verhalen uitwisselen en tips op doen. Heel erg gezellig. Iedereen is superaardig. Daarna gegeten en de kinderen gelijk naar bed. Fons en ik slapen nu beneden en Marelijn en Eline boven, want Fons kan nauwelijks het bed boven in- en uitkomen. Om negen uur naar bed, ben erg moe. Het lesgeven en voorbereiden vergt toch wel veel energie. Maar dat moet wennen.

Woensdag 19 augustus
Vanmorgen weer om zeven uur uit de veren. Dan kunnen we het mooi redden om 8.00-8.15 uur aan de lessen te beginnen. Om elf uur Marelijn en Eline klaar en Bart om half twaalf. Daarna naar het strand van Neds Camp ‘’gewandeld’’. De kinderen hebben zich weer heerlijk vermaakt op het strand en in het water. We hadden nu wel elf grote pelikanen vlakbij ons aan het strand. En we hebben ook een erg grote zeester gezien. Om vier uur weer naar de camper, gedouched en weer aangeschoven bij de andere kampeerders aan de lange tafels. Daarna gegeten. Na het eten wilden we nog krabben gaan zien op het strand (als het donker is), maar Bart moest eerst naar de wc. We lopen het paadje op naar de twee toiletten en dan zien we daar toch een hoop kakkerlakken. Eline begint te gillen en daarom de rest ook en we rennen weg. Fons loopt wel door en die ziet wel honderd kakkerlakken alle kanten opschieten. Vreselijk. Dan maar naar het strand met twee hoofdlampjes, want het is pikkedonker. Maar daar schiet de eerste krab weg, Eline begint weer te gillen (en dat is niet zacht hoor, dat gaat je door merg en been) en de rest ook weer en weer rennen. Marelijn heeft achteraf geen kakkerlak of krab gezien, want die liep steeds achteraan, maar ze was zo bang en gilde omdat Eline dat deed. Toen kwamen er andere ‘jonge’ mensen aanlopen met hun kinderen en die hadden sterretjes bij zich. Dus mochten onze kinderen ook sterretjes vasthouden. Dat was gezellig even kletsen over van alles en nog wat. Het Zuiderkruis (sterrenbeeld aan de hemel) uitgelegd gekregen, vallende sterren en Venus gezien.

Donderdag 20 augustus
Vanmorgen weer om 7 uur op en om kwart over 8 met school begonnen. Eline heeft me vanaf het begin steeds juf genoemd. Marelijn begint het nu ook te doen. Maar Bart blijft mama zeggen. Het maakt mij ook niet uit. Het gaat vrij goed vind ik zelf. De kinderen doen goed mee, al moet Marelijn nog het meeste aan school wennen, denk ik. En Eline wil alleen maar school doen. Maar goed, zij hoeft nog niet zoveel schoolwerk te doen. Dus heeft ze in een schrift al tot 60 geschreven en zet ik haar aan de loco (ontwikkelingsspelletje). Na het koffie drinken zagen we vijf emoe’s langs de camper lopen. Eline had ze ontdekt. Schitterend. Wat een afleiding, dus om 10 uur gestopt en naar Exmouth gereden. Eerst bij de vuurtoren gekeken. Weer een aantal walvissen gezien en een aardig stel uit Sydney ontmoet die ons uitnodigden om bij hun in de tuin te komen staan met de camper wanneer we daar zijn. Ze hebben veel familie in Nederland en gaan volgend jaar weer twee maanden naar Europa. Op aanraden van hun hebben we een camping bij Coral Bay geboekt voor zaterdag t/m maandag. Toen we bij de vuurtoren aankwamen rijden kregen we twee sms-jes binnen. Dus toen hadden we even bereik. Na boodschappen gedaan te hebben, gepind, tank gevuld en (afvalwater)tank geleegd en sms-jes verstuurd te hebben zijn we weer terug gereden. Onderweg weer regelmatig kangaroe’s en emoe’s gezien. ’s Middags nog even naar het strand. Daar zag ik op een gegeven moment iets bewegen in het zand. Toen bleek dat 2 meter verderop een krabbetje een holletje zat te graven en zand naar buiten aan het werken was. Dat heb ik kunnen filmen en fotograferen. Erg leuk om te zien. Daarna op tijd gegeten en hebben de kinderen nog hun schoolwerk afgemaakt. Fons en Bart zijn nu wel weer in het donker naar de wc geweest en hebben de kakkerlakken gewoon met zaklantaarn verjaagd en Bart heeft op het strand nog vele krabben gezien (ook grote) en een kleintje gevangen. Die liet hij nog even zien in de camper. Brrr. Wel stoer. En op tijd naar bed.

Vrijdag 21 augustus
Bart heeft vanmorgen alweer een sprinkhaan te pakken. Die bleef mooi op zijn arm/hand zitten. Na de lessen zijn we naar Turquoise Bay gereden. Dat ligt zo’n 24 km naar het zuiden. Daar hebben we super kunnen snorkelen. Vele mooie gekleurde vissen gezien, zeester, stingray (rog) en veel koraal. Zo vanaf het strand. Heerlijk genoten. De buitendouche(waterzak) was weer lekker warm van de zon, dus we hebben daar gedouched en schoon en wel de camper in. Toen we net op de camping terugwaren liepen de vijf emoe’s weer rond. En op het zelfde moment zat er een kangaroe achter onze camper. Voor het eten nog even voor de laatste keer met de medekampeerders en een wijntje van de zonsondergang genoten. De camphost (beheerder) is dit jaar al voor het 20e jaar hier met zijn vrouw. Ze zijn dan van mei t/m oktober op de camping en beheren die dan. De andere helft van het jaar wonen ze in Perth. Ze vinden het geweldig. Ze weten ook alles van de omgeving. Het zijn dan ook al vrij oude mensen, ik schat ergens achter in de zeventig, als het niet in de tachtig is. We hebben de afgelopen weken steeds geweldig weer gehad. Veel zon, 1 dag bewolking. Kortom korte broeken weer. Maar vanavond kwam er een donkere lucht aanzetten en de camphost verwacht regen. Dus we hebben alle stoelen en tafel al ingepakt. Zo kunnen we morgenochtend ook op tijd gaan rijden, weer richting het zuiden. Morgen proberen we in Coral Bay dit verhaal en foto’s weer op de weblog te plaatsen. Om tien uur gestopt met schrijven van dit verhaal, gaan nu slapen.

Newman, Karijini National Park, Exmouth

Lieve allemaal, het is nu zondagmorgen en ik zit in een



Vervolg dinsdag 11 augustus
Om 10 voor 10 rijden we de camping af naar de KEA-verhuur. Nadat we de papieren, overdracht etc geregeld hebben, en we nog moeten wachten op een stoelverhoger en parasol, gaan we vast over tot het overpakken van alle spullen van de 4WD naar de camper. Dus konden we ook gelijk doorrijden naar de Britz verhuur om de 4WD in te leveren. Dat was in een kwartiertje bekeken. Nagenoeg niks werd gecontroleerd. Om half een was alles geregeld en zijn we naar het centrum gereden. In internetcafé de weblog en foto’s bijgewerkt (ondertussen is Fons nog teruggereden naar KEA, aangezien de tv uit zijn kast is gevallen tijdens het autorijden) en voor een paar dagen boodschappen ingeslagen en uiteindelijk om 4 uur zijn we Broome uitgereden naar het zuiden. We hebben door gereden tot half zeven. Op Stanley Rest Area (100 km boven Sandfire Roadhouse) hebben we gegeten, filmpje gekeken en om half negen naar bed. We hadden toch weer mooi 225 km gereden.

Woensdag 12 augustus
’s Morgens na het ontbijt om 8 uur weer weggereden op weg naar Port Hedland. Om half 10 bij Sandfire Roadhouse getankt en koffiegedronken. Toen door gereden tot kwart voor 1 naar shoppingcentrwe in South Hedland. Gelunchd, en om drie uur verder gereden richting Newman (we hebben Port Hedland niet aangedaan) tot de Bea Bea rest area. Daar kwamen we om half vijf aan, na zo’n 591 km gereden te hebben. We hadden onderweg veel wegwerkzaamheden en kwamen heel veel roadtrains tegen. Het landschap onderweg is weer anders dan in het noorden. Veel vlakker, en naarmate we richting Karijini National Park rijden zien we meer heuvels. We hebben op een rest area overnacht.

Donderdag 13 augustus
Vanmorgen rond zeven uur weggereden. Dat is wel veel makkelijker met de camper om snel weg te gaan. Je hoeft niks in te pakken. Wanneer je stoelen en tafel binnen zijn kun je op pad. Bij Munjina (Auski ) Roadhouse getankt en ontbeten. Om 10 uur waren we in Newman. Bij de Newman visitorcentre hebben we gelijk een tour geboekt om de open mijn te bekijken. Helaas mag Eline niet mee omdat ze nog geen zes jaar is. Dus alleen Fons, Bart en Marelijn zullen meegaan. Eline is hier erg verdrietig van. Nadat we in de shoppingcentre een tondeuse, opvouwbare schep en opvouwbare handzaag hebben gekocht zijn we naar de Newman Caravanpark gereden. We staan precies naast een klein zwembad, dus de kinderen konden zich ’s middags vermaken in het vrij koude water. Ik heb ’s middags de haren van iedereen geknipt. Lekker nog buiten gegeten, toen het donker was zijn we de camper ingedoken. Het grootste gedeelte van deze caravanpark is gevuld met cabins waar de mannen overnachten die in de mijn werken. Veel van deze mannen willen twee jaar werken in de mijn, veel geld verdienen en dan een eigen huis kopen (in de plaats waar ze vandaan komen). Naast ons stond een stel uit de UK (hij is van Nieuw-Zeeland). Hij werkt hier vanaf januari in de mijn. Ze wilden ook hier een aantal jaren werken en dan terug gaan naar Nieuw-Zeeland. Maar het verdiende toch niet voldoende, en ze weten nog niet of ze wel naar Nieuw-Zeeland willen aangezien het daar veel kouder is, dus die vertrekken maandag naar Cairns (ondertussen drie weken vakantiehoudend in Broome en langs Gibb River road) en proberen daar aan het werk te komen en zich daar te vestigen. Newman is geheel gebouwd voor de werknemers van de mijn. Alles draait hier ook om de mijn. De BHP Billeton mijn in Newman is de grootste open mijn in de wereld (of aus ????) en levert als derde mijn in de wereld de meeste ijzer. Je merkt dat er veel ijzer in de grond zit door Fons zijn magnetische sandaalsluitingen, die komen onder de “splinters” te zitten.


Vrijdag 14 augustus
Vanmorgen rustig opgestaan. Ik heb eerst met de meiden gedouched, toen ontbeten. Met de broodrooster buiten op de ontbijttafel (met verlengsnoer). Bart had al thee gezet en nu bediend hij de broodrooster. Wel een welkome afwisseling bij het ontbijt: geroosterde broodjes. Om half negen richting the visitor center en om half tien zijn Fons, Bart en Marelijn vertrokken met een grote bus. Allemaal een hesje aan, helm en veiligheidsbril op. Onze kinderen zijn de enigste kinderen die mee gaan. Eline en ik hebben ons zelf verwend. Eline een mooi kangaroe t-shirt en ik mooie ketting met armband. De anderen hebben het erg mooi gehad. De kinderen iets minder omdat ze zo’n uitleg over de open mijn allemaal niet kunnen verstaan. Fons was onder de indruk. Het zijn ook enorme truck die daar rond rijden, die 240 ton kunnen laden. Om twaalf uur nog warm gegeten en toen vertrokken naar Karijini National park. Om half drie daar aangekomen. Op de overflow-camping een plekje gevonden (de kampeerplaatsen op het park waren vol). Na het visitor centre bezocht te hebben, en gegeten te hebben ben ik begonnen met het voorbereiden van de lessen voor de kinderen. Want de vakantie is bijna voorbij. Er is toch wel vrij veel instructie nodig en dat op drie nivo’s. Dat vergt wel wat improvisatie. Maar goed de praktijk zal het uitwijzen. Fons krijgt steeds meer last van zijn rug. Kan nagenoeg niet meer lang zitten en opstaan gaat moeizaam. Hoe loopt dit af?

Zaterdag 15 augustus
Om 7 uur de camper al naar de ingang van parkcamping gereden, en daar in de rij staand hebben we ontbeten. Om half negen konden we naar ons plekje rijden. Om 10 uur, na de koffie, zijn we op pad gegaan voor een wandeltocht de Dales Gorge in. Eerst naar de Fortesque Falls, heel dicht bij de camping. Heel erg mooie afdaling naar de waterval. Na wat rondgekeken/gelopen op de waterval door gelopen naar Fern Pool (500 meter), daar hebben Fons en de kinderen gezwommen en onder/achter een andere waterval gezeten. Toen terug naar de grote waterval en daarlangs naar beneden afgedaald en door de kloof langs de rivier gelopen. Heel erg mooi, met veel vierkante, rechte stenen en rotsen met ijzererts erin. Heel goed is te zien dat de heuvels allemaal uit verschillende laagjes bestaan van enkel mm.. Veel bloemen en planten en ook parapluplanten. Aan het eind was Circular Pool. Een mooi rond bassin, van rotsen waar ze ook hebben gezwommen en onder een watervalletje hebben gestaan. Na zo’n drie kwartier weer een stukje terug gelopen en omhoog geklommen de gorge weer uit en van bovenaf kon je nog weer zien waar we in Circular Pool hadden gezwommen. Om drie uur weer op de camping, dus zo’n vijf uur onderweg geweest. Heel goed van de kinderen (en van Fons). Marelijn wel weer flink gevallen op haar knie. In het park zijn niet veel hoge bomen en weinig vogels hebben we gezien. Alleen een aalscholver, vleermuizen en kleine visjes. De andere gorges in het park hebben we niet kunnen zien, aangezien je daar over een dirt road naar toe moet. En dat mogen we nu niet meer. De kinderen hadden een junior Parkranger formulier gekregen, waarop ze allerlei vragen moesten beantwoorden, puzzels maken, tekeningen maken en opdrachtjes doen. Toen dat klaar was zijn ze met Fons naar de parkranger geweest en die heeft het allemaal bekeken en toen hebben ze een echt patch gekregen, die je op je kleding of hoed kan naaien. Dus ze zijn nu echte junior Park rangers. Super cool. Nu moet ik mijn naaisetje nog zien te vinden. Na het eten heb ik lessen voorbereid en de kinderen filmpje gekeken.

Zondag 16 augustus
Om 8.10 uur (na ontbijt) vertrokken richting Exmouth. Het was niet helemaal de bedoeling, maar we zijn helemaal naar Exmouth gereden, waar we om vijf uur aankwamen. Alle campings hier waren vol, dus konden we weer op een overflow-camping terecht. ($56,- dus dat was wel even heel erg duur voor een grasveld met niks (nou ja, wel toiletten en douches). Morgen de eerste schooldag, dus weer voorbereiden.

Maandag 17 augustus
Een vreemd begin van de eerste schooldag, maar ’s morgens al heel vroeg opgestaan en naar de ingang van het Cape Range National Park gereden. Daar waren we om kwart over zeven en we waren de 9e auto. Tijdens het wachten hebben we ontbeten en zijn begonnen met de lessen. Even na achten hadden we met veel geluk nog een plekje op Neds Camp . Precies de camping die we wilden. Direct aan zee met maar 15 plaatsen en alleen een toilet. Aangekomen zijn we verder gegaan met de lessen. Tot half tien (koffie tijd) en toen zijn Fons en Bart met een oude meneer van 74 jaar gaan vissen op de zee. In een zodiak. Ze hebben toen vijf dolfijnen, een haai en drie schildpadden gezien. Helaas geen vissen gevangen (we hebben te lang koffie gedronken en waren te laat (volgens die meneer). Marelijn en Eline hebben wel nog les gehad en ’s avonds heb ik met Bart nog Brandaan (geschiedenis) gedaan. ’s Middags zijn we nog wezen boodschappen doen en een goede stoel voor Fons gekocht, want hij heeft toch wel heel erg last van zijn rug. Toen we terugreden zijn we bij de watertapplaats (vlakbij onze kampeerplaats) langs gegaan en zagen daar tientallen kangaroe’s , walibi’s en euro’s (kleine soort kangaroe). Ook gallah’s (roze/grijze papegaaien). In Exmouth hadden we nog emoe’s gezien. Dat was een echte dieren-dag vandaag. ’s Avonds erg laat geworden. Veel voorbereid nog en om kwart voor elf naar bed.

Dinsdag 18 augustus
’s Morgens na ontbijt en lessen zijn we rond half twaalf vertrokken naar een strand meer naar het noorden en hebben gekeken naar de walvissen die voorbij zwemmen, die zijn nu van Antartica onderweg naar het noorden van Australië om daar te kalveren en gaan dan later dit jaar weer terug met hun jongen naar Antartica. We hebben verschillende boven water zien komen in de verte. Een foto maken is haast niet te doen. Toen naar een ander strand om te zwemmen. Vandaag was het wat bewolkt en niet zo warm ( zo’n 24 graden) We hebben van Bart zijn rug nog een teek verwijderd. Het was een kleintje, dus heeft er niet zo lang gezeten. Om vier uur weer naar de kampeerplek. Na douche (onder de boom) en wat fruit zijn we naar het centrale punt van de camping gelopen en hadden we Happy hour. Alle kampeerders komen samen om aan lange tafels met banken een drankje te drinken en naar de zonsondergang te kijken. Ieder neemt zijn eigen drinken mee en dan kun je verhalen uitwisselen en tips op doen. Heel erg gezellig. Iedereen is superaardig. Daarna gegeten en de kinderen gelijk naar bed. Fons en ik slapen nu beneden en Marelijn en Eline boven, want Fons kan nauwelijks het bed boven in- en uitkomen. Om negen uur naar bed, ben erg moe. Het lesgeven vergt veel energie.

Woensdag 19 augustus
Vanmorgen weer om zeven uur uit de veren. Dan kunnen we het mooi redden om 8.00-8.15 uur aan de lessen te beginnen. Om elf uur Marelijn en Eline klaar en Bart om half twaalf. Daarna naar het strand van Neds Camp ‘’gewandeld’’. De kinderen hebben zich weer heerlijk vermaakt op het strand en in het water. We hadden nu wel elf grote pelikanen vlakbij ons aan het strand. En we hebben ook een erg grote zeester gezien. Om vier uur weer naar de camper, gedouched en weer aangeschoven bij de andere kampeerders aan de lange tafels. Daarna gegeten. Na het eten wilden we nog krabben gaan zien op het strand (als het donker is), maar Bart moest eerst naar de wc. We lopen het paadje op naar de twee toiletten en dan zien we daar toch een hoop kakkerlakken. Eline begint te gillen en daarom de rest ook en we rennen weg. Fons loopt wel door en die ziet wel honderd kakkerlakken alle kanten opschieten. Vreselijk. Dan maar naar het strand met twee hoofdlampjes, want het is pikkedonker. Maar daar schiet de eerste krab weg, Eline begint weer te gillen (en dat is niet zacht hoor, dat gaat je door merg en been) en de rest ook weer en weer rennen. Marelijn heeft achteraf geen kakkerlak of krab gezien, want die liep steeds achteraan, maar ze was zo bang en gilde omdat Eline dat deed. Toen kwamen er andere ‘jonge’ mensen aanlopen met hun kinderen en die hadden sterretjes bij zich. Dus mochten onze kinderen ook sterretjes vasthouden. Dat was gezellig even kletsen over van alles en nog wat. Het Zuiderkruis (sterrenbeeld aan de hemel) uitgelegd gekregen, vallende sterren en Venus gezien.

Donderdag 20 augustus
Vanmorgen weer om 7 uur op en om kwart over 8 met school begonnen. Eline heeft me vanaf het begin steeds juf genoemd. Marelijn begint het nu ook te doen. Maar Bart blijft mama zeggen. Het maakt mij ook niet uit. Het gaat vrij goed vind ik zelf. De kinderen doen goed mee, al blijft Marelijn vrij traag met het werken. (Juf van der Zee, ik krijg haar ook nog niet sneller aan het werk) Ze moet er nog het meeste aan wennen, denk ik. En Eline wil alleen maar school doen. Maar goed, zij hoeft nog niet zoveel schoolwerk te doen. Dus heeft ze in een schrift al tot 60 geschreven en zet ik haar aan de loco (ontwikkelingsspelletje). Na het koffie drinken zagen we vijf emoe’s langs de camper lopen. Eline had ze ontdekt. Schitterend. Wat een afleiding, dus om 10 uur gestopt en naar Exmouth gereden. Eerst bij de vuurtoren gekeken. Weer een aantal walvissen gezien en een aardig stel uit Sydney ontmoet die ons uitnodigden om bij hun in de tuin te komen staan met de camper wanneer we daar zijn. Ze hebben veel familie in Nederland en gaan volgend jaar weer twee maanden naar Europa. Op aanraden van hun hebben we een camping bij Coral Bay geboekt voor zaterdag t/m maandag. Toen we bij de vuurtoren aankwamen rijden kregen we twee sms-jes binnen. Dus toen hadden we even bereik. Na boodschappen gedaan te hebben, gepind, tank gevuld en (afvalwater)tank geleegd en sms-jes verstuurd te hebben zijn we weer terug gereden. Onderweg weer regelmatig kangaroe’s en emoe’s gezien. ’s Middags nog even naar het strand. Daar zag ik op een gegeven moment iets bewegen in het zand. Toen bleek dat 2 meter verderop een krabbetje een holletje zat te graven en zand naar buiten aan het werken was. Dat heb ik kunnen filmen en fotograferen. Erg leuk om te zien. Daarna op tijd gegeten en hebben de kinderen nog hun schoolwerk afgemaakt. Fons en Bart zijn nu wel weer in het donker naar de wc geweest en hebben de kakkerlakken gewoon met zaklantaarn verjaagd en Bart heeft op het strand nog vele krabben gezien (ook grote) en een kleintje gevangen. Die liet hij nog even zien in de camper. Brrr. Wel stoer. En op tijd naar bed.

Vrijdag 21 augustus
Na de lessen zijn we naar Turquoise Bay gereden. Dat ligt zo’n 24 km naar het zuiden. Daar hebben we super kunnen snorkelen. Vele mooie gekleurde vissen gezien, zeester, stingray (rog) en veel koraal. Zo vanaf het strand. Heerlijk genoten. De buitendouche(waterzak) was weer lekker warm van de zon, dus we hebben daar gedouched en schoon en wel de camper in. Toen we net op de camping terugwaren liepen de vijf emoe’s weer rond. En op het zelfde moment zat er een kangaroe achter onze camper. Voor het eten nog even voor de laatste keer met de medekampeerders en een wijntje van de zonsondergang genoten. De camphost (beheerder) is dit jaar al voor het 20e jaar hier met zijn vrouw. Ze zijn dan van mei t/m oktober op de camping en beheren die dan. De andere helft van het jaar wonen ze in Perth. Ze vinden het geweldig. Ze weten ook alles van de omgeving. Het zijn dan ook al vrij oude mensen, ik schat ergens achter in de zeventig, als het niet in de tachtig is. We hebben de afgelopen weken steeds geweldig weer gehad. Veel zon, 1 dag bewolking. Kortom korte broeken weer. Maar vanavond kwam er een donkere lucht aanzetten en de camphost verwacht regen. Dus we hebben alle stoelen en tafel al ingepakt. Zo kunnen we morgenochtend ook op tijd gaan rijden, weer richting het zuiden. Morgen proberen we in Coral Bay dit verhaal en foto’s weer op de weblog te plaatsen. Om tien uur gestopt met schrijven van dit verhaal, gaan nu slapen.

Camelride on the Cabel Beach in Broome

We hebben met organisatie Ships of the dessert een kamelenrit van een uur over het strand gemaakt. Een van de begeleiders heeft foto's van ons genomen en gefilmd. Het was een hele belevenis. De kinderen hebben er van genoten.

Onze belevenissen in Broome

Ik zit nu nog in Broome in een internetcafé. We hebben de auto's gewisseld. We hebben nu een zeer grote camper. Heel erg luxe. Grote koelkast voor lekker koel drinken. Dit keer heeft Fons voldoende Emu Bitter ingeslagen. We hebben een heleboel boodschappen ingeladen en gaan straks weer on the road to the south. Maar nu weer beginnen bij onze aankomst in Broome een week geleden.

Woensdag 5 augustus
Vanmorgen met wakker worden gelijk de tent opengeritst en naar de zee gekeken. Schitterend uitzicht. Na het ontbijt de stad ingelopen bij visitorcentre een camelride (kamelenrit) voor ’s middags geboekt en de weblog bijgewerkt. Nog geen foto’s. Kon geen emailcontact krijgen. Erg vervelend. ’s Middags naar de Cable beach (het schoonste en mooiste strand van West-Australia). We konden zo met de auto het strand oprijden. Fons helemaal in zijn nopjes, want dit was toch ook wel een wens om in Australië te doen. Kinderen heerlijk in zee en op strand gespeeld. Om vier uur konden wij de kamelen gaan begroeten. Ships of the Dessert. Eline en ik zaten op de eerste kameel: Horrace (28 jaar ), Marelijn en Bart zaten op de tweede kameel: Zara. En Fons zat op de derde: Olly. Zara en Olly hebben meegespeeld in de film Australia. Ze trekken in de film een auto voort. We hebben een uur op ze rond gereden tot zonsondergang. Heel erg leuk en heel erg mooi. Wel een zere bibs. Mooie foto’s en filmpjes gemaakt. Dus een mooi begin van onze Broome-week. Wanneer we ’s avonds aan het eten zijn vliegen de vleermuizen rond ons hoofd en hangen in de bomen boven ons plekje. Af en toe wel angstig voor Eline. En dan bedoel ik niet de kleintjes zoals we die in Nederland zien. Het is dan een lawaai en geritsel van jewelste.

Donderdag 6 augustus
Een heerlijk rustige dag. Om 10 uur ongeveer naar het strand (25 meter lopen), want dan is het water hoog genoeg en hoef je niet zo ver te lopen. Er lopen en vliegen hier hele mooie, voor ons onbekende vogels rond. Ook weer de ibissen, hier ook witte. En ook de osprey (soort van grote buizerd ofzo), die nestelt even verderop. Maar die had nu een vis gevangen en kwam hem hier op de camping (op een afgebroken palmboom) even oppeuzelen. Ook loopt hier een soort van plevier rond. De masked lapwing. Hij heeft gele flapjes aan z’n wangen hangen. Heel bijzonder. Na de lunch naar het centrum gereden. Daar alsnog de email gecheckt en geinternetbankiert (nieuw woord?). En wat gewinkeld. Na het avondeten zijn we begonnen met de film Australia te kijken, want we wilden Zara en Olly nu natuurlijk wel op het witte doek zien. Vandaag te horen gekregen dat de ooievaar eindelijk is geland in de Velde. Albert en Liesbeth hebben een dochter gekregen, geboren op Marelijn d’r verjaardag. Van harte gefeliciteerd vanuit hier. Kaartje is onderweg.

Vrijdag 7 augustus
Vanmorgen op tijd opgestaan. Na het ontbijt, bij de receptie nog drie nachten bijgeboekt en toen onderweg gegaan naar Cape Levenque. Na zo’n 20 km kom je weer op een lange dirt road. Dus om het af te leren…. Onderweg moesten we door rook van bushfire rijden. Om 10 uur waren we in Beagle Bay (een aboriginal community) waar we een mooi wit kerkje hebben bezocht. Het altaar, evenals de muren, vloeren zijn belegd met oesterschelpen. Heel erg mooi. Fons wilde hier ook even tanken. Dus naar het ‘tankstation’. Maar het blijkt dat je eerst naar de community store moet. Daar een tankkaart moeten kopen. Je betaald je diesel dus van te voren. Met die kaart kun je naar de pomp en tanken en daarna moet je de kaart weer terug brengen naar de winkel. Daarna zijn we doorgereden naar One arm point. Onderweg werden we, evenals een andere auto, staande gehouden door de politie. Ze wilden Fons z’n rijbewijs zien en noteerden onze kentekennummer en onze naam. Daarna mochten we gewoon weer doorrijden. In One arm point zijn we naar een hatchery geweest. Het is een soort open schuur waar wel zo’n 20 tanks in staan, waar diverse vissen, schelpen, zeeanemonen, schildpadden ed. inzitten. We kregen van de baas een uitleg van alle vissen, waaronder barramundi’s en hebben nog een zee-egel vast mogen houden en een zeeslak. De kinderen mochten de schilpadden voeren. De grote schelpen die polijst hij en verkoopt ze dan. De kinderen mochten een ruwe schelp uitzoeken. Daarna een ijsje gegeten en weer getankt, op dezelfde manier als in Beagle Bay. Toen opzoek naar een mooi strand. Na wat zoeken hebben we die gevonden. En jawel. Fons kreeg het weer voor elkaar. Vast in het strandzand. Hij kon niet meer voor- of achteruit. Maar goed. De banden wat laten leeglopen: 2 bar en wat zand wegscheppen en toen reed hij de auto er al weer uit. We hebben heerlijk gesnorkeld en gezwommen in mooi helder water, wit zandstrand. Er waren misschien 3 andere auto’s. Na een tijdje kwamen twee aboriginal vrouwen en een hoop kinderen naar het strand. De jongens speelden in het water. De vrouwen en meisje gingen met een vislijn vissen. Ze haalden vissen van zo’n 20-25 cm boven water. Ze werden gelijk gefileerd om mee te nemen voor het avondeten. Om half vier zijn we weer terug gereden. Onderweg reden we weer door het rook van bushfire. Maar nu was er echt brand tot naast de kant van de weg. En ook veel meer dan op de heenweg. Tevens kwamen we brandweer tegen. Later hoorden we dat deze branden aangestoken zijn en dat ze op zoek zijn naar de brandstichters. Vandaar dat we waarschijnlijk op de heenweg zijn aangehouden door de politie. Na zo'n 400 km rijden vandaag, waren we om kwart over zes bij de Mc Donalds en hebben daar lekker gegeten.

Zaterdag 8 augustus
Rustig aangedaan vandaag. Lekker op de camping rondgehangen. Foto’s gemaakt van vogels, gesnorkeld, schelpen gezocht en met de meiden heb ik kettingen geregen van de schelpen. Fons en Bart zijn naar de haven van de hoovercraft gelopen. De hoovercraft vaart regelmatig voorbij. En Bart wilde daar wel eens kijken. Het was een uur lopen. Ze hebben onderweg op het strand nog allerlei (schelp)krabjes, haaiekoppen en – staarten en een hele dode haai gezien. Op de terug weg kregen ze een lift van een man die daar werkte. Dat was erg aardig en scheelde weer een wandeling van een uur. ’s Avonds naar de staircase to the moon gekeken. Dat kon vanaf onze camping. Dat is 1x in de maand bij volle maan. Dan komt de maan op en dan schijnt hij over het water en dan lijkt het net een trap naar de maan. Heel mooi. Dat hadden we donderdagavond al enigszins gezien. Dat kun je dan een paar avonden achter elkaar zien. Echter, door de rook van de bushfire die voor de maan waaide was het niet goed te zien. Jammer. Gelukkig hadden we donderdags al wat foto’s gemaakt.

Zondag 9 augustus
Wederom lekker rustig aan gedaan. Eind van de ochtend naar Cable Beach, nadat we eerst even naar de Kea camperverhuur zijn gereden. Daar stond al een grote camper. Zou het de onze al zijn? ER waren niet veel andere campers. Het was druk op het strand, maar schitterend mooie hoge golven. Toen het tij laag werd zijn we met de auto het strand weer op gereden en hebben lekker dat gekookt, gegeten en van de zonsondergang genoten. Om zes uur (ondertussen al weer donker geworden) terug gereden naar de camping en hebben daar de film Australia afgekeken.
Marelijn en Eline hebben de afgelopen twee nachten om de beurt bij Fons boven in de tent geslapen en sliep Bart bij mij in de tent op de grond.

Maandag 10 augustus
Vanmorgen vroeg opgestaan. Want we zijn naar de dinosaurus voetafdrukken gaan kijken. Er zijn 3 voetafdrukken op verschillende plekken te zien. Maar de derde kun je alleen zien bij laag tij. En dat was vanmorgen om 7.07 uur. Het was even zoeken (met een heleboel andere mensen) op de rotsen, maar we hebben ze gevonden. Het laatste paar kon nog maar net, want het water kwam er al weer over heen spoelen. Ook is daar een 'badje' te zien: Anastasia Pool. Dit badje is gemaakt door een man, waarvan zijn vrouw artritis had en hierin kon ze gaan badderen. Verder hebben we vanmorgen de auto schoongemaakt. Dat was nog een hele klus. Al dat rode zand in elk kiertje en gaatje. De kinderen hebben ondertussen in de speeltuin en op het stand gespeeld. Eind van de ochtend zijn we weer naar the Cable Beach gegaan. Daar tot vier uur op het strand gespeeld, gelezen en gezwommen. De kinderen vermaken zich en wij kunnen lekker boekje lezen. Heerlijk. Deze week in Broome was heerlijk om bij te komen van al dat gereis. Toen we weer op de camping waren verdwenen de kinderen weer naar het strand. Ze kunnen er geen genoeg van krijgen. Bart heeft weer geholpen met macaroni koken. ’s Avonds heb ik de foto’s weer op de laptop gezet. Dan de foto’s uitzoeken die leuk zijn voor de weblog. Deze moeten dan verkleind worden, anders kun je ze niet uploaden in Picassa foto album. Daarna aan het verhaal voor de weblog gewerkt totdat de accuspanning van de laptop op was. Om negen uur naar bed. Onze laatste nacht in deze tent.

Dinsdag 11 augustus
Vanmorgen werden we wakker met ontzettende mist. Dus deze keer geen mooi uitzicht op de zee. Alles was ontzettend nat. Maar nu (kwart over negen) ik dit aan het schrijven ben is nagenoeg alles al weer droog. Ik hoor net van Bart dat de koffie klaar is. We gaan zo de laatste spullen in de auto gooien en de nieuwe Kea 6 Berth deluxe camper ophalen, de spullen allemaal overzetten van de 4WD naar de campervan en dan naar Britz om de 4WD in te leveren.….. einde tijdperk 4WD en Broome. Want daarna gaan we Broome verlaten en vertrekken we naar het Zuiden richting Perth.

Van Kununurra naar Broome: the Gibb River Road

Op dit moment zitten we in Broome, wederom een week onbereikbaar geweest. Maar ons verhaal hieronder gaat verder waar we gebleven waren, namelijk op de camping Hidden Valley in Kununurra (East Kimberleys).

Maandag 27 juli
Vanmorgen alweer vroeg uit de veren. Niet wij alleen, maar om zes uur ’s morgens is het alweer een drukte van belang op de campings. De mensen gaan vroeg naar bed en staan vroeg op. Je wordt ook wakker gemaakt door het ‘lawaai’ van de vogels. Er liepen mooie grote vogels op ons grasveld voor de tent. Het zijn ibissen. Fons heeft geregeld dat we een nieuwe schaduwrijke plek krijgen. Daarvoor hoefde hij maar 6 dollar meer te betalen. Dus om 8.30 uur onze tent verhuisd. Om 9.00 uur kregen we twee Nederlanders (Alco en Judith) uit Groningen op de koffie visite. Dat was erg gezellig. Ze kwamen vanuit Perth en waren op weg naar Darwin. Dus we kregen ook weer mooie tips voor onze route richting Perth. Om half elf even de stad in geweest . ’s Middags het zwembad in en heb ik foto’s op de computer gezet en uitgezocht en de weblog bijgewerkt. Tevens alle mail gelezen. Alle batterijen van camera’s ed opgeladen en drie draaien was gedaan. Kadootjes voor Marelijn d’r verjaardag ingepakt. Het is nog heerlijk warm buiten 26 graden om half negen ’s avonds. Geen lange broek of trui nodig. Hier ook geen blowies (vliegen). Wel wat mieren en een enkele mug.
Bart wil steeds meer helpen met het koken en thee zetten. Af en toe doet hij dat al alleen. Vanavond heeft hij in de camp-kitchen de hamburgers en de rib-eye gebakken. Supergoed. De meisjes helpen met was ophangen en afdrogen.

Dinsdag 28 juli
Om 6 uur wel weer wakker. Vandaag vieren we Marelijn haar verjaardag. Omdat we de 30e in de bush zitten en dat is dan misschien net te saai niet zo leuk. Dus mooie schone kleren aan. We ontbijten meteen, want Marelijn wil haar kadootjes en zingen tijdens de picknick doen. Na het eten nog even naar de supermarkt. Daar heeft ze lekkere dingen voor vandaag uitgezocht. Inclusief een chocoladetaart. Om 8.00 uur onderweg naar Lake Argyle (een stuwmeer ter grote van de IJsselmeer). In een park langs de rivier hebben we gezongen, kaarsjes uitgeblazen en kadootjes uitgepakt. Dat was erg leuk, lekker en bijzonder. Na een uurtje zijn we naar Durrack Homestead geweest. Hier woonden evangelisten die hier honderden jaren geleden zich gesetteld hebben en zich erg voor de Aboriginals hebben ingezet. Veel familieleden zijn hier begraven. De Bower-bird nestelt zich in deze tuin. Deze maakt een nest op de grond (als een soort tent) en versiert die mooi met glas, bierdopjes, dopjes van waterflesjes, botjes, ed voor z’n vrouwtje. Erg leuk.
Daarna terug naar Kununurra, waar we over de Ivanhoe-crossing zijn gereden. Je rijdt daar zo’n 200 meter door het water over een dam. Op een rots lag een krokodil te slapen en er waren twee pelikanen. Het was Marelijn niet gelukt de eerste overtocht een foto van de croc te maken, dus moesten we nog een keer heen en weer. Spannend. Langs Lake Kununurra gereden en om 13.00 uur weer op de camping. Als je vroeg op staat kun je een heleboel doen op een dag. Want ’s middag hebben we weer lekker in het zwembad gelegen, boekjes gelezen, vaat gedaan, was gedraaid, gasfles bij laten vullen en via internet facturen betaald. Volgens de weerberichten is het de komende dagen 29-30 graden overdag en 16-17 graden ’s nachts. ’s Avonds hebben de kinderen een filmpje bekeken. Om negen uur naar bed.

Woensdag 29 juli
Vanmorgen om 6 uur weer uit de veren en de boel ingepakt. Nog langs de super voor de laatste boodschappen voor een week down under outback. Fons heeft getankt en bij de bakker nog brood, donuts en lekkere cakejes gekocht. We kregen er twee gratis. De mensen zijn erg aardig, ook tegen de kinderen. Laatst al chips van mensen gekregen en lekkere snoepjes. Het meeste van oude mensen. Maar goed zijn zien en spreken we ook het meest. Toen we de camping Hidden Valley opreden leek het wel een bejaardenhuis, zoveel oudere mensen die op reis zijn en ook gewoon in tentjes slapen. Volgens Bart krijgen wij veel ‘vrienden’ op de campings omdat zij (de kinderen) bij ons zijn. Om kwart over 8 op weg naar El Questro Gorge. Om half tien aan de tocht begonnen. Eten en zwemkleding mee voor onderweg. Het is een mooie tocht met af en toe door het water lopen. We lopen weer in een rivierbedding. Op een gegeven moment moet je tot je middel door het water om verder te komen. Bart, Marelijn en Fons lopen zo het water in. Met de schoenen om de nek. Fons tilt Eline en mij op z’n nek door het water. Gelukkig droog gebleven. We lopen nog een tijdje verder, maar het blijkt te ver om door te lopen naar de waterval. Wanneer we terug gaan willen Fons, Marelijn en Eline nog zwemmen in de poel. Fons staat al in het water, wanneer ik Marelijn naar beneden wil laten zakken. Maar dan glijdt mijn schoen van de rots en duikel ik met kleren, schoenen, hoed, zonnebril en CAMERA het water in. Kopje onder. Meteen camera boven water gehouden en naar de kant gezwommen. Wat een gigantisch balen. Gelijk de batterijen en SD-kaart er uitgehaald en in de zon gelegd. Uiteindelijk is het allemaal goed afgelopen. Door de zon en de droge lucht was aan het eind van de middag de boel weer droog en zagen we geen vocht meer in de camera. En hij werkte ook weer. GELUKKIG!!!!! Daarna naar Home Valley Station gereden, hele mooie camping met paardestallen en restaurant. Een oase in het droge dorre landschap. Daar hebben we frietjes gegeten. Toen doorgereden naar de kruising van de Gibb River Road en de Kalumbra Road. Daar op de rest area gekampeerd. Onderweg veel koeien gezien en twee dingo’s. Na het eten om 19.30 uur naar bed.

Donderdag 30 juli (Marelijn d’r verjaardag)
Om 7.15 uur vertrokken naar Mitchell Falls. Als we even rijden zien we wel een stuk of 12 kangaroe’s wegspringen en even later nog een stuk of zes, die het bos in verdwijnen. Na 59 km komen bij Drysdale River Station aan. Hier hebben ze een openbare telefoon in een koelkast buiten staan. Deze kun je gebruiken met een telefoonkaart. Onderweg bij een riviertje, die we met de auto moesten oversteken koffie gedronken en om 1 uur waren we op de camping van Mitchel Falls National Park Campground. Na de tent de opgezet te hebben zijn we naar de Little Mertens Falls gelopen (1 km) en hebben daar gezommen, in de zon gelegen en de kinderen in de watervalletjes gespeeld en dammetjes gebouwd. Vele mooie vogels gezien: rainbow-beecatcher, gele en anders gekleurde grote parkieten, zwarte kakatoe’s. We staan met de tent vlakbij een helicopter’platform’. We hebben de helicopters af en aan zien/horen komen. Onderweg naar deze camping hebben de kinderen weer bij Fons op schoot een stukje mogen 4WD rijden. Dat gaat vrij goed.

Vrijdag 31 juli
Vanmorgen lekker rustig aan gedaan en om kwart voor negen, bepakt en bezakt op weg gegaan naar de Mitchel waterval. Daar waren we om tien uur. Het is een mooi afwisselend pad onderweg, met mooie aboriginal rotstekeningen. Sommige zijn we duizenden jaren oud, maar sommige ook maar 40 jaar, maar wel alle door Aboriginals gemaakt. Bij de watervallen heerlijk gelegen, gelezen en gezwommen, ook al was er niet heel erg veel water. Op een gegeven moment werd het wel erg druk. Dan zijn er wel vijftig mensen. Meest ouderen, die met een helicopter weer werden teruggevlogen naar de camping. Om twee uur zijn we weer teruggelopen. Het is dan wel erg warm en zijn we allemaal een beetje verbrand. Maar op de terugweg bij Mertens Falls weer lekker afgekoeld en gespeeld in de watervallen. Voor het eten nog even opgefrist onder de eigen gemaakte campdouche. Na het eten nog wat marshmallows geroosterd in een kampvuur.

Zaterdag 1 augustus
Weer vroeg op en de boel ingepakt. Een lange reis voor de boeg. Fosn had het idee om nog bij Coral Head aan de kust te gaan kamperen, maar we hoorden van de Ranger dat er Salties (zoutwaterkrokodillen) zijn en dat we daar niet kunnen zwemmen. We zijn wel naar de kust gereden, hebben van boven foto’s gemaakt en toen terug gereden naar de Kalumbra Road. Bij Drysdale River Station hamburgers gegeten. Om twee uur weer verder en om vijf uur kwamen we bij Mt. Barnet Roadhouse aan. Onderweg zijn we onze ‘redders in nood’ nog tegengekomen en hebben de laatste nieuwtjes uitgewisseld. En hebben de tent opgezet bij de Manning Gorge campground (ligt 7 km achter de roadhouse). Het laatste stuk van deze rit had Fons erg last van zijn schouders (i.v.m. verrekt spiertje). Dus heb ik het laatste stuk gereden. En dat ging vrij goed al zeg ik het zelf over de dirt road.

Zondag 2 augustus
Lekker rustig aangedaan. Spullen gepakt en gezwommen in de rivier naast de camping. De kinderen hebben zich weer heerlijk vermaakt in de rivier en de groteplatte rots midden in de rivier. Af en toe kwam er een zwerm witte kakatoe’s op de rots om water te drinken. Schitterend gezicht. We hebben nog gewacht of we de krokodil nog zouden zien die hier ook rond zwom. Die zou rond de middag altijd op een rots liggen zonnebaden. Maar we hebben hem niet gezien en zijn om twaalf uur vertrokken en doorgereden naar Windjana Gorge National Park. Daar om 4 uur de tent opgezet. De kinderen weer lekker gekleurd. ’s Avonds 2 nederlandse mensen (Rinie en Hennie uit Wageningen) op de koffie gehad. Heerlijk om weer even met mensen ervaringen uit te wisselen. Ze hebben lekkere koekjes bij ons achtergelaten. Daar waren de kinderen de volgende dag erg blij mee, want onze voorraad was op. Om negen uur naar bed. Wat overigens vrij laat is voor ons tijdens onze vakantie.

Maandag 3 augustus
Om zes uur uit de veren en om acht uur, na het ontbijt, de Gorge ingelopen. Er lagen heel veel krokodillen op de zandbanken rond het water. Je kunt zo naar ze toelopen. De kinderen werden wel heel erg bang toen Fons wel heel erg dicht bij een krokodil ging zitten (op zijn hurken) voor de foto. Luid gegil en geschreeuw klonk op in de kloof. Want de krokodil, die anders zo stil bleef liggen, begon nu toch wel te bewegen, toen Fons hem tot 2 meter benaderde. Tevens hingen een aantal bomen vol met vleermuizen. Dus voor de foto en film hebben we ze verjaagd en toen vlogen er wel 75–100 op. Dat was wel even schrikken, want zoveel hadden we niet verwacht. Tussen de middag gelunchd op de camping en ’s middags naar Tunnel Creek. Je loopt in totaal zo’n 1,8 km, maar daarvan loop je 200 meter (af en toe tot kniehoogte) door een rivier die in een tunnel loopt. Je hebt echt een zaklantaarn nodig, want het is echt donker. Ik vond het wel héél erg donker en halverwege de grot kwam ik er achter dat in mijn zonnebril nog op had. Ik had de zonnebril wel af kunnen doen, maar dan zag ik nog niks, omdat het een zonnebril op sterkte is. En met -4.25 zie je niet veel. De kinderen waren zo lief om me aan de hand mee te nemen en me te begeleiden. Het was echt heel erg mooi.
Om drie uur weer op de camping, lekker gelezen, spelletjes gedaan. Dit allemaal wel in de schaduw, want de temperatuur in de schaduw loopt al wel gauw op tot 30 graden. Gelukkig zijn hier warm waterdouches (door zonnecollectoren op de douche-ruimtes), dus we konden lekker schoon en gewassen haar het bed in. Bij de damesdouches had een Bower Bird (prieelvogel) een ‘prieeltje’ gemaakt. Dit doet het mannetje voor zijn vrouwtje om te baltsen. Deze bird hield van wit/grijs. Want rond zijn bouwwerk had hij een hele verzameling van witte en grijze spulletjes verzameld: scheermesjes, dopjes, botjes, steentjes, schelpjes, waxinelichtjes. Het had wel een omtrek van een meter. En de binnenkant van het prieel heel mooi afgewerkt en er lagen zwarte ‘knikkertjes’in, maar wat dat zijn weten we niet. Rinie en Hennie misschien hebben jullie antwoord? (Rinie en Hennie zijn vogelaars, dus die weten het vast wel.)
Bart heeft ’s avonds gekookt: macaroni. Hij kan het al heel goed met alleen aanwijzingen van ons. Nog even en we kunnen heen het koken aan hem overlaten. Na het eten nog naar het water met de krokodillen gelopen. Dat is wel spannend helemaal in het donker. Gelukkig niet helemaal donker, aangezien het bijna volle maan is. Nu konden we de krokodillen in het water zien liggen, door met een zaklantaarn over het water te schijnen en dan zie je lichtjes oplichten: dat zijn hun ogen. We hebben zo’n 8 krokodillen gespot. Als toetje lekker een reep chocola.

Dinsdag 4 augustus
Vandaag zijn we een maand geleden van huis gegaan. De tijd is naar mijn idee omgevlogen. We hebben nog maar vijf maanden. Het is vrij koud in onze korte broek wanneer we om zes uur opstaan: 11 graden. Om 7.15 uur zitten we bepakt en bezakt in de auto op weg naar Broome. Wanneer we net onderweg zijn, zien we al een paar kangoeroe’s wegspringen en later zien we in totaal wel zo’n twaalf Australian Bustards. Het laatste stuk van de Gibb River Road is al verharde weg. Meteen zien we weer een heleboel dode walibi’s en kangaroe’s langs de kant en op de weg liggen. Of het komt dat op de verharde weg harder wordt gereden, of omdat de dieren de auto’s nu niet aan horen komen, ik weet het niet. Want op langs de dirt roads is er in verhouding maar weinig aangereden wild. We zijn volgens de planning wel vrij snel al op weg naar Broome. Maar we hebben het rode zand en de gorges nu wel even gezien en willen graag de zee zien. Tevens hebben we leuke verhalen gehoord over Broome, we hebben daar nog veel te zien.

Dus nu zit ik op ons kampeerplekje op de Roebuck caravanpark. Met uitzicht op zee, op 25 meter afstand van het strand. In de schaduw onder de bomen, want de temperatuur is weer gestegen tot zo’n 30 graden. De kinderen spelend op het strand (net gespeeld in een schaduwrijke speeltuin op 50 meter afstand) en de meeuwen pikken net onder ons tafeltje (50 cm afstand)de broodkruimeltjes op. Ik heb net weer twee draaien was gedraaid en dat hangt lekker te drogen. Wat willen we nog meer. Alleen nog maar genieten….!!