Sydney en omgeving

Fons mist zijn stropdas een beetje...

Het verhaal gaat verder als we in New Italy een nacht overnacht hebben.

Dinsdag 27 oktober
We hebben ontbeten en zijn om tien over acht weg gereden van de rest area naar een plekje aan de kust: Yamba. Daar om kwart voor negen aan de lessen begonnen. Ondanks de storm en flinke regen zijn mensen aan het surfen. Tussen de buien door lopen Fons en Eline nog op de golvenbreker om te kijken of ze dolfijnen zien. Maar dat is niet mogelijk met dit weer. Als we nog even naar de openbare toiletten lopen (die overigens overal super schoon zijn in vergelijking met de naar pies stinkende ruimtes in Nederland) dan moeten we tot de enkels door het water lopen en worden we tot de laatste draad van onze kleren nat, vanwege de enorme stortbuien. Gelukkig lekt deze camper maar een heel klein beetje vergeleken met die in Perth. Na de lessen rijden we naar Grafton. Daar bij de de Mac frietjes gegeten en mail gecheckt. Dan rijden we door de straten, waar schitterende paarse Jacaranda-bomen bloeien, naar het winkelcentrum om boodschappen te doen en nieuwe telefoonkaart te kopen. Toen doorgereden naar Nambucca Heads: Nambucca Beach Holiday Camping. De camping ligt tussen het bos en strand in. Jammergenoeg heeft het nagenoeg de hele dag geregend. Hier zijn we om kwart over vijf aangekomen (na ong. 200 km gereden te hebben). Voor het eten gaan Fons en Bart nog even een strand wandeling maken en komen dan opgewonden terug om te vertellen dat ze een baby walvis gevonden hebben op het strand. Dood. Dus gaan we met z'n allen met fototoestel het strand op om de walvis te bekijken. Ze willen een tand uit z'n bek halen (hebben daarvoor een waterpomptank en zakmes meegenomen), maar er breekt alleen een stuk van z'n tand af. Het is wel een zielig gezicht. Ondertussen is het donker geworden en lopen we terug. Dan eten we nog een broodje en zet ik verhaal en foto's op de weblog.

Woensdag 28 oktober
Vanmorgen later opgestaan (we moeten echt nog wennen aan het uur tijdsverschil) en om negen uur beginnen we met de lessen. Om kwart voor 1 naar het dorp gereden. Daar wat rondgelopen/winkels bekeken. Brood gekocht, nieuwe slippers voor Eline en armbandje voor Marelijn (die ze twee dagen later al kwijt is). Ook hebben ze hier een lange bank helemaal ingelegd met mozaiek-tegeltje. Ook zijn mokken, beeldjes, ed gebruikt. Heel erg bijzonder. Toen in de camper een broodje gegeten en via een boardwalk langs het water gelopen. Heel mooi. Ook weer een half uur gekletst met nederlanders uit Almere die we bij de boulevard tegenkwamen. Om vijf uur weer op de camping. Wat gedronken, eten en naar bed.

Donderdag 29 oktober
Om 7 uur weer een was in de machine en daarna in droger. Gelukkig is het weer droog geworden. En kunnen gewoon in korte broek blijven rondlopen, want koud is het niet geworden. Na ontbijt met lessen begonnen. Halverwege de lessen ziet Marelijn nog iets lopen (ja, ze kijkt nog al eens uit het raam tijdens de lessen): het blijkt een grote leguaan te zijn. Hier wordt ie goanna genoemd. Dus dat is weer naar buiten gaan, foto's maken en de kinderen weer aan de lessen zien te krijgen. Om kwart voor elf als we van de camping afrijden, kijken we eerst nog even naar de walvis. Nu blijkt dat ze een groot gat op het strand hebben gegraven. Daar ligt de walvis nu in en zijn ze sectie aan het verrichten. Hij is helemaal open gesneden. Darmen en diverse organen liggen in het zand. Ook zijn ze bezig een tand uit de kaak te halen. En dat kost zoveel moeite, het zou Fons en Bart nooit gelukt zijn. Ze willen onderzoek doen naar onbekendheden van het dier en proberen na te gaan waarom hij is overleden of gestrand is. Nu blijkt ook dat het geen baby walvis is, maar een short tailed pilot whale. Dus wel een volwassen kleine walvis. En dan vertrekken we weer voor een rit van 250 km. We lunchen ergens bij Taree op de Mac parkeerplaats en komen om ongeveer 3 uur aan op de camping in Seal Rocks. Nog even een uurtje zwemmen in de zee. Fons en Eline lopen richting wat rotsen in het water en zien aan de andere kant walvissen heel dichtbij uit het water komen. Ze springen omhoog en duiken het water weer in. Schitterend om te zien. Wanneer wij (de rest van fibme) aankomen zijn ze alweer verdwenen in de verte en zien we alleen wat spuitjes water naar boven komen. Dan koken en naar bed.

Vrijdag 30 oktober
Om 8 uur, na het ontbijt, weer met de lessen begonnen. Omdat we besloten hebben nog een nacht te blijven, hoeven we niet zo haasten om de lessen op tijd af te maken. Om half twaalf lopen we de 2,5 km naar de vuurtoren even verderop. Heel mooi uitzicht over zee en strand. En mooie foto's kunnen maken bij de spierwitte vuurtoren. Helaas geen walvissen of dolfijnen gezien. Dan eten we daar ons broodje op en lopen weer terug. Onderweg nog ijsje en ik armbandje gekocht. Wanneer we rond half drie de camping weer oplopen zien we nog net een dingo over de camping weglopen. Dan pakken we onze zwemspullen voor een paar uurtjes zwemmen en bodysurfen. We hadden nog een ander surfboardje gevonden en een opblaasbare gekocht. Dus we kunnen met de hoge golven onze lol niet op. De kinderen zoeven zo voor een golf uit het strand op. En wij natuurlijk ook. Eline is het lichtste en die gaat enorm snel. Weer op de camping aangekomen knip ik Fons z'n haren en raken onze kinderen aan de praat met twee nederlandse mannen. Ze komen even later vertellen dat ze alles al verteld hebben, wat we gedaan hebben en wat we gezien hebben etc. Met andere woorden: jullie hoeven dat niet meer te doen. Ontzettend leuk dat ze nu zelf met allerlei verhalen komen. Super. Na het eten gaan de kinderen filmpje kijken → weekend!!!!!! en komen Okke en Nico (twee vrienden) op uitnodiging bij ons een borrel drinken. Gezellig. Ze beginnen net aan een trip van vier weken van Sydney naar Cairns. Om half twaalf naar bed.

Zaterdag 31 oktober
Op tijd opstaan en na het ontbijt vertrekken we om 8 uur op weg naar Sydney (270 km), naar Tony en Kerry. Ze wonen in Lane Cove, een wijk in het noorden van Sydney. Daar willen we rond lunchtijd zijn. Tony is een neef van Hans, die we in Perth ontmoet hebben. Om half een arriveren we en zijn de hele middag en avond gezellig bij hun. Ze hebben een dochter van 17: Jacqueline. En een hond: Buddy. De kinderen kunnen het heel goed vinden met Jacqueline. Ook met de hond wordt flink gespeeld. Marga (zus van Fons) had een pakje voor ons opgestuurd naar het adres van Tony. Met nog wat leesboekjes, woordenboek voor Bart en wat installatie-cd's voor Fons en mij. Maar bij het uitpakken zitten er ook nog lekkere pepernoten, stroopwafels, speculaas ed in. Dus dat is 's middags bij de thee lekker snoepen. Voor het avondeten wandelen we nog even met de hond. Ondanks dat we elkaar helemaal niet kennen hebben we hier ook een heel goed 'familie'-gevoel. De camper staat op de oprit en daar slapen we 's avonds weer.

Zondag 1 november
Na het ontbijt, lekker achter in de tuin, rijden we met z'n achten met twee auto's naar een wijk Kirrabilly ten noorden van de Harbour Bridge. Parkeren daar en lopen dan over de Harbour Bridge naar het centrum. Lopen door the Rocks (oude geveltjes), cafeetjes, restaurantjes en allemaal marktkraampjes, langs de haven naar de Botanic Gardens en dan weer terug langs het Opera House. In de haven ligt een cruise-schip de Amsterdam, uit Rotterdam. Dat is wel heel erg toevallig. Met de ferry gaan we de rivier weer over naar Kirrabilly en nemen de auto weer terug naar huis. Daar eten we snel even en dan gaan Fons en ik met Tony en Kerry en Tanja en Dave (zus en ZWAGER!!!!) om half vijf naar een jachtclub om daar met nog twee andere stellen wat te drinken en te eten. De kinderen blijven thuis bij Jacqueline. Ze zijn ondertussen helemaal gewend en vriendjes geworden met Jacqueline dat het geen probleem is. Zelfs Bart geeft ons toestemming. Dus we kunnen ons lekker ontspannen. Als voorafje wordt voor de hele tafel inktvisringetjes, garnalen en oesters besteld. Dus ik eet voor het eerst in mijn leven oester. De saus op de oester was wel lekker...Rond half negen zijn we weer terug en doen we de kinderen naar bed. Ze hebben lekker filmpjes gekeken. We laten aan de volwassenen nog wat foto's van het schaatsen van afgelopen winter en ons huis zien. Rond half elf gaan we naar bed.

Maandag 2 november
's Morgens na het ontbijt begonnen met de lessen. Rond koffietijd heeft Jacqueline de nagels van de meiden gelakt: geel, blauw en grijs. Dus ze zien er fantastisch uit. Om kwart voor twaalf vertrekken we, uitgezwaaid door Jacqueline (Tony en Kerri zijn naar afspraak cq werk), naar Tumbi Umbi. Dit plaatsje ligt zo'n 60-80 km noordelijker weer. Darrol en Sandy wonen hier. We hebben hun ontmoet in Exmouth. Ze zijn beiden begin 60 en hun kinderen zijn van onze leeftijd. Onderweg doen we eerst nog boodschappen en eten een boterham. Om half twee komen we daaraan. We drinken eerst nog even wat en gaan dan naar Entrance. Daar worden pelikanen gevoerd. We kunnen daar in een halve cirkel op stenen bankjes zitten en dan komen de pelikanen wel heel erg dichtbij. Wanneer een pelikaan langs komt lopen krijgen we een 'klap' van een vleugel. Ontzettend leuk om dit van zo dichtbij te zien. Dan rijden we weer terug voor het avondeten en dan vertrekken we weer om half zeven voor een concert van een band waar Sandy bij gespeeld heeft. Het is erg leuk en de kinderen mogen met sambaballen ook muziek maken. Maar ze zijn erg moe en de mannen en kinderen vertrekken om half negen naar huis. Sandy en ik blijven tot het eind en zijn ongeveer om tien uur thuis.

Dinsdag 3 november
Na het ontbijt met lessen begonnen. Ondertussen zijn Fons en Darrol op pad gegaan om een fietstocht te maken om een meer vlakbij. Rond half twaalf drinken we met elkaar koffie en gaat Sandy weg voor een afspraak. De kinderen en ik nemen een duik in het zwembad. Het is vandaag extreem warm weer: 37 graden en behoorlijk drukkend. Ook mogen de kinderen bij Darrol op de maaimachine een ritje maken. Na de lunch vertrekken we om kwart voor drie naar een dochter en schoonzoon van Sandy. Zij hebben een possum van 8 maanden en 2 carpet-pythons. Ook lopen er een aantal kamelen op hun land. Dus de kinderen zijn helemaal in hun nopjes met het vasthouden en aaien van de possum. Ook willen ze alledrie, en natuurlijk Fons, een slang om hun nek. Superstoer!!!!! Ik vind het doodeng. Dan kunnen ze daar nog even een half uurtje met de andere kinderen zwemmen en dan gaan we weer huiswaarts. Daar is Sandy alweer bezig met het eten en dan belt haar zoon nog op, dat die nog langskomt met vrouw en kinderen. En dan eten we om half zeven met z'n allen aan tafel. Al gauw hebben de kinderen genoeg gehad en spelen verstoppertje en rennen door het huis. We hebben veel plezier. En hebben het met name over de gebruiken die we hebben met kerstfeest en Nieuwjaar en het 12,5 jarig huwelijk dat wij vieren, maar in Australie niet bekend is. Rond negen uur vertrekt de visite weer en ligt het spul om half tien weer in bed. Het begint dan plotseling harde druppels te regenen, maar het zijn er maar een paar. Wederom hebben we weer aardige, hartelijke mensen ontmoet, die oprecht geinteresseerd in je zijn. En waar je welkom bent. Geweldig.

Woensdag 4 november
's Morgens op tijd op het terras ontbeten en om 8 uur begonnen met de lessen. Het duurde vandaag niet zo lang, dus om tien uur drinken we samen nog koffie, krijgen nog een rondleiding door hun huis en dan vertrekken we om elf uur naar de KEA camperverhuur in Sydney. Daar moeten we nog geld ophalen (we hebben in Darwin teveel verzekeringsgeld betaald) en wat dingetjes laten repareren. Onderweg gaan we nog even email checken, jullie weten wel waar, en om een uur komen we bij KEA aan. Wij gaan verderop in een eetcafeetje zitten terwijl naar de mankementen gekeken wordt. Wanneer we terug komen blijkt dat de motor olie lekt en dat de auto eigenlijk een grote beurt moet hebben voor de 10.000 km voorbij is, anders valt het niet meer onder de dekking of iets dergelijks. Dus krijgen we te horen dat we in Melbourne van camper moeten wisselen. Dan moeten we nog een half uurtje wachten en dan is de auto klaar. We laden nieuwe stoelen in, want de oude waren kapot en zaten voor geen meter. En dan horen we, dat we ook morgen meteen in Sydney een andere camper kunnen krijgen. Of we dan niet in Sydney nog een nachtje kunnen blijven. Dat besluiten we dan te doen. En we rijden om vier uur naar een dichtstbijzijnde camping (10 min.). Op de Bassin Hill Holiday Park zijn we na een lang weekend weer als gezin alleen en moeten na 4 dagen te gast geweest te zijn weer zelf eten koken: macaroni. Fons checkt meteen of we internet hebben en ja hoor. Gratis vangen we ergens een signaal op. Dus ik mail de toets resultaten naar de Wereldschool (die Darrol voor ons gescand heeft). Bekijken de weersberichten: het lijkt de goede kant op te gaan. Want vandaag is weer een bewolkte koele, maar gelukkig droge dag. Ook zet ik de foto's op de computer en typ het weblog verhaal. Na het eten en nadat de kinderen naar bed zijn ben ik nog aan het typen. Straks nog de foto's uitzoeken. Maar ik weet gewoon, straks in de Blue Mountains hebben we geen internet en voor je het weet is er weer een week voorbij en dan heb ik nog niks geplaatst. Dus ik wil vanavond de boel de lucht in hebben. Vriend Bart belt nog even, dat vind Fons helemaal super. Rond half elf heb ik de boel rond en dan gaan we slapen.