Tasmanie (1)

We zijn ondertussen al 1,5 week in Tasmanie. Hierbij de eerste 'avonturen' op dit eiland dat iets groter is dan Nederland.


Donderdag 19 november
's Morgens om 6 uur zijn we in Devonport, Tasmanie. Om kwart voor zeven rijden we van de boot af. De vrachtwagen die voor ons stond, reed, met afrijden, per ongeluk achteruit tegen onze camper aan. Gelukkig is alleen de nummerplaat wat gedeukt. Ik heb dit stukje niet meegemaakt want ik was nog snel naar boven, naar onze slaapstoelen gerend om Bart z'n tijgertje te halen. Die was hij vergeten. We rijden gelijk weg uit Devenport naar het plaatsje Westbury (richting het oosten) en gaan in een parkje ontbijten en beginnen met de lessen. De kinderen kunnen in de pauze in de speeltuin spelen. Om half twaalf vertrekken we en rijden naar Launceston, waar we boodschappen doen en dan rijden we naar het noorden langs de Tamar River naar Grindelwald (zwitsers dorpje) om te lunchen en dan door naar Beauty Point naar het Platypus House. Hier zien we vogelbekdieren en echidna's van heel dichtbij. Dit zijn de enige twee diersoorten over de hele wereld die eieren leggen en dan ook nog hun jongen zogen. De eieren van een platypus zijn ongeveer 1 cm in doorsnee. De vogelbekdieren komen alleen in het kustgebied in het oosten en zuiden van Australie en Tasmanie. De echidna's (uitspraak: ekitna) komen in heel Australie voor, maar in het noorden hebben ze niet zoveel haren, zodat je de stekels beter kunt zien. In Tasmanie zijn de haren langer en verdwijnen de stekels bijna in de vacht. Heel erg leuk centrum, waar we ook een film hebben bekeken. Dan rijden we naar George Town, waar we achter de visitor centre gratis kunnen overnachten. 's Avonds om zeven uur rijden we nog 5 km naar het noorden, naar Low Head waar we pinguins het strand op kunnen zien komen. We zijn een beetje te vroeg, dus ik speel met de kinderen nog een spelletje Rummikub. Om half negen gaan we met een klein groepje het strand op. Het is dan nagenoeg donker en zien dan gelijk pinguins uit het water via rotsen het strand op klauteren. Ze zijn maar 35 cm groot. Totaal wel zo'n 50. We mogen met foto's maken geen flits gebruiken, zij hebben speciale lampen. Ze komen vrij dichtbij en lopen naar struiken achter het strand. Daar hebben ze allemaal een nest. 's Morgens rond vier uur vertrekken ze dan weer voor een hele dag voedsel zoeken in de zee. Ook zien we in de struiken nog pademelons (kleine rood/bruine walibi's).Om half tien is het afgelopen en krijgen de kinderen nog een kleurplaat en kleurtjes. Om tien uur zijn we weer terug en duiken in bed. Het was vandaag een zonnige warme dag. Zo'n 26 graden. Op het 'vaste' land hebben ze het deze dagen 36-41 graden. Dus die hittegolf ontvluchten we gelukkig.



Vrijdag 20 november
Vannacht wat regen en onweer gehad. Dat hoeft dus ook weer niet. En 's morgens is het wat bewolkt en wat spatjes regen, maar zo'n 22 graden. Tot onze schrik worden we pas om kwart voor negen wakker. We hebben ons verslapen vanwege het late naar bed gaan de afgelopen tijd en de toch wat korte/slechte nacht aan boord. Gauw uit de veren, ontbijten en om kwart voor tien beginnen we aan de lessen. Om kwart voor twaalf rijden we (na taal en rekenen) weg richting het oosten. We rijden via Scottsdale naar Weldborough Pass Scenic Reserve. Hier lunchen we in het regenwoud en maken een wandeling. Dan rijden we door naar een kaasmakerij, waar ze kaas maken van de melk van zwart-witte Friesians-koeien. (Oorspronkelijk nederlandse koeien?) We proeven en kopen kaas en rijden dan naar St Columba Falls, waar we naar de waterval lopen en terug, 2 km. Dan rijden we naar de Pub in the Paddock (kroeg in de wei) en drinken daar een biertje. Rond vijf uur rijden we verder naar de oostkust en ten noorden van St. Helens parkeren we de camper aan het strand: Swimcart Beach Campground. Voor weer een gratis overnachting. Totaal vandaag 205 km gereden. Jammergenoeg is het weer er niet beter opgeworden. Af en toe regent het flink al is het niet echt koud. Ik ga dan eten koken en de kinderen kijken de nieuwe Harry Potter film (voor $5,- bij $100,- aan boodschappen). Na het eten, afwassen en de film naar bed, met als achtergrondmuziek het geluid van de golven die beuken op het strand.



Zaterdag 21 november
Heerlijk, het is weer weekend. Na een goede nacht slapen worden we wakker met regen. Erg jammer, met zo'n prachtig plekje aan een wit strand en azuurblauwe zee. We staan rustig op en ontbijten en rijden om half tien weg. We hadden er eigenlijk een stranddag van willen maken, maar dat is in het water gevallen (vanwege de regen). We drinken onderweg koffie in Bicheno, met uitzicht op een mistige haven. Om kwart over twaalf zijn we op de Iluka Holiday Centre (Big4) in Coles Bay. We gaan lekker allemaal douchen en dan 2 draaien was in de wasmachine en droger. We lunchen en de kinderen spelen tussen de buien door in de speeltuin. Rond half vier wordt het droog en wandelen we naar het strand, drinken een biertje in een cafe en halen wat aardappelen bij de supermarkt. Na het eten kijken de kinderen nog een filmpje en om negen uur naar bed. 20 km verderop, in Dolphin Sands aan de Nine Mile Beach blijkt er een bosbrand te zijn, waarbij ook drie huizen verbrand zijn. Gelukkig geen slachtoffers gevallen.



Zondag 22 november
Rond half negen uit bed. Ontbeten en toen met Bart nog Brandaan (geschiedenis) gedaan en dan rijden we in 9,5 minuten naar Freycinet Nat. Park. Om kwart voor elf beginnen we aan de Wineglass Bay lookout (6 km return) wandeling. Halverwege lopen we ook nog naar de Bay zelf (1 uur extra lopen). Om kwart over 1 zijn we weer bij de carpark. Onderweg zien we Benneth Wallibi's. Maar wat nog leuker is: onderweg komen we mijn ex-collega van de Riagg Zwolle (nu Dimenz?): Gerda Baarslag en haar man tegen. Dat is wel heel erg wonderlijk. We kletsen boven op de berg wat, maar spreken dan later af om op de camping verder te praten. Wanneer we weer op de camping zijn eten we wat en dan komen 's middags Gerda en Sandrie bij ons een borrel drinken. Het regent nagenoeg al de hele dag, dus we zitten binnen. Het is heel gezellig. En er zijn heel wat roddels en reisverhalen uit te wisselen. Om half zeven beginnen we met het eten en wanneer de kinderen om half negen op bed liggen, duiken Fons en ik nog even bij hun in de camper. Het is wat krap, maar wel gezellig. Rond half elf naar bed.



Maandag 23 november
Op tijd zijn we weer opgestaan en lekker gedouched. Rond kwart over acht, na ontbijt, beginnen we met de lessen. Bart en Marelijn hebben allebei hun rekentoets 4 goed gemaakt. Gerda en Sandrie komen ondertussen gedag zegggen, we spreken af elkaar volgend jaar in Nederland weer eens op te zoeken en bij te praten. Rond elf uur rijden wij ook van de camping richting New Norfolk, waar Celia en Brian wonen. We hebben in het vliegtuig van Londen naar Singapore naast elkaar gezeten in het vliegtuig en hadden ons toen al uitgenodigd. Even na drieeen komen we daar aan. (Na lunch, Spiky Bridge, boodschappen en emailcheck in Bridge Water.)
We worden hartelijk onthaald, maar aangezien ze 's avonds andere verplichtingen hebben, koken en eten we zelf. We mogen het huisje naast hun gebruiken om te koken, eten, tv kijken en douchen. Dus 's avonds eten we daar, doen rummikub en kijken daar tv. Rond 10 uur gaan we naar bed.



Dinsdag 24 november
Rond kwart over zeven opgestaan en even over achten met de lessen begonnen in het huisje. Vandaag is het gelukkig weer droog, zonnig weer: 20 graden. Om elf uur klaar en rond half twaalf (na koffie bij Celia en Brian) vertrekkken we naar het zuiden. Onderweg checken we in Bridgewater nog even de email en werken de weblog en foto's bij. Ook eten we daar gelijk. Daarna naar Richmond gereden: een historisch stadje. Dan rijden we langs een aantal lookout-points: Tesselated Pavement (door zout uitgesleten rots, waardoor het op een tegelpad lijkt), Tasman Arch, Devils Kitchen en Tasman Blowhole (uitgesleten grotten en rotsen door het zeewater). Dan rijden we door naar Tasman Nat. Park, naar een plekje midden in de bossen in the middle of knowhere (vlakbij Taranna). Daar zijn we om zes uur. Om zeven uur eten we een broodje en dan op tijd naar bed. Met het lezen van de kinderen en het voorlezen duurt het altijd wat langer en ben je zoweer een half uur verder. O ja, onderweg heb ik nog een zwart/bruine slang over de weg zien slingeren. Mijn tweede slang.



Woensdag 25 november
Vanmorgen om 7 uur uit bed en om kwart over zeven rijden we naar Port Arthur (19 km). Daar aangekomen ontbijten we lekker buiten, want het is wederom mooi weer en beginnen dan met de lessen. Na de koffie gaan we om 11 uur naar het oude gevangenis terrein. Van 1830 tot 1877 was dit een gevangenis voor misdadigers die steeds weer de fout in gingen. En met hard werken, discipline, kerkgang en straffen, wilden ze hun fouten afleren. Later wanneer geen gevangenen meer worden aangevoerd, wordt het ook een gesticht voor 'gekken' en een opvanghuis voor oude mannen. Op het terrein woonden de directeur, soldaten, dominee's, onderwijzers ed met hun gezinnen. Op een eiland vlakbij werden de jongens (vanaf 8 jaar al) vastgehouden en werd hun een vak geleerd. Hele jonge jongens die bv een horloge of zakdoek hadden gestolen werden al voor 7 jaar op transport gezet naar Port Arthur. Een aantal jaren terug heeft prins Willem-Alexander deze plek ook bezocht (hij kwam aan met een helicopter). Onze gids vertelde dat zij hem toen de rondleiding heeft gegeven. Ze vond het een hele eer. Om half vier hebben we er genoeg van (het is een groot terrein waarop de diverse gebouwen te zien zijn) en rijden dan met de camper naar de enige camping in de buurt (2 km verderop). Daar allemaal lekker douchen en de kleren meteen in de wasmachine en dan aan de waslijn. Fons kookt lekker macaroni, na het eten spelen de kinderen nog lekker buiten en rond half negen weer naar bed (de kinderen).



Donderdag 26 november
Tot half 8 geslapen, dus snel eten en met de lessen beginnen. Het is weer een mooie dag, zonnig en 24 graden. Na de lessen rijden we naar de Tasmanian Devil Conservation Park (10 min. rijden) en kunnen dan nog net de voeding van de Tasmaanse duivels zien. Het zijn echte vleeseters en ze vechten om de brokken vlees. Hierop volgend zien we de vogelshow. Er was een tamme gallah, een witte papegaai (coralla), die van het publiek een dollard uit de hand nam en naar de trainer bracht. En even later bracht hij de munstukken weer bij iedereen terug. Ook waren er twee valken en een daarvan dook tussen de benen door van een op een rij staande groep mensen. En Marelijn, die stoere meid, wil overal aan meedoen.
Maar om half 1 moeten we er al weer snel vandoor (we kunnen daardoor niet alle dieren zien), maar om kwart voor drie hebben we een afspraak bij de arts in New Norfolk. Onderweg eten we nog snel een broodje en komen dan om kwart voor drie op tijd voor de schweinflu-vaccinatie (mexicaanse griep). Alleen Fons en ik krijgen een injectie, want kinderen onder de 10 jaar worden in Australie (tot nader order) niet gevaccineerd. Om 4 uur zijn we weer bij Celia en Brian. Daar schrijf ik weer voor de weblog, Fons ontdooit de koelkast in de camper en wanneer Celia thuis is gaan we wat drinken. Om kwart over zes komt hun zoon Reid met zijn vrouw en drie kinderen. Reid is duiker en duikt dan kreeft op van de zeebodem. Hij heeft er nu twee bij zich en maakt ze open en we mogen zeveel kreeft eten als we willen. Zelfs onze kinderen hebben er van gegeten. Dan gaan we aan tafel en eten we lekkere stoofschotel, salade, chips (patat) en vis. Als toetje een dikke magnum. Onze kinderen kunnen het goed vinden met de jongens (Cambell (11 jaar), Reilly (10 jaar) en Fletcher (5 jaar). Ze voetballen, spelen cricket en klimmen in een boom. Om half tien gaat de visite weg en gaan de kinderen naar bed. Wij drinken nog een kopje thee/koffie met Celia en Brian. Een heel erg gezellige avond.



Vrijdag 27 november
Om half zeven sta ik al op en ga douchen, de kinderen er achteraan en dan ontbijten. Zo kunnen we op tijd om 8 uur met de lessen beginnen. Bart heeft topotoets Overijssel en maakt 'm foutloos. Marelijn heeft met spellingstoets maar 1 foutje. Dus dat is super. Bart heeft met spelling meer moeite. Om 11 uur drinken we met Celia en Brian nog een kopje koffie en dan vertrekken we richting Hobart. We gaan eerst naar de Canburry chocolade fabriek. Hier krijgen we bij binnenkomst meteen al chocoladebonbons en zien een filmpje over hoe de chocolade gemaakt wordt en een presentatie. Tevens kopen we in de winkel heel goedkoop de lekkerste repen. Dan rijden we naar de Cascade bierbrouwerij. We zijn daar wat te vroeg en kunnen daarom nog even een broodje eten. En om half drie start de tour door de brouwerij. En naderhand kunnen we nog diverse biertjes proeven. Dan rijden we naar de showground in Hobart en arriveren daar om kwart over vijf. We drinken nog een kopje thee en gaan dan eten. Op tijd weer naar bed. Vandaag was het wat bewolkt en regenachtig: 16-17 graden.



Zaterdag 28 november
Om zeven uur rijdt Fons al naar een parkeerplaats vlak naast de bekende Salamanca Market in Hobart. Daar zijn we twintig minuutjes later. En daar gaan we ontbijten. Om 8 uur begint de markt, maar dan begint het ook flink te regenen. Toch lopen we met regenjassen over de markt met kraampjes met allerlei. Eline mag een possum-beeldje uitzoeken en Marelijn en Eline krijgen UGG-schoenen/sloffen. Ik heb ook een paar sloffen van echt merino-schapenleer gekocht. Heel goedkoop hier, in vergelijking met in Nederland. Om kwart over tien, na de koffie rijden we Hobart uit, naar Derwent Bridge, het Cradle Mountain Nat. Park. Zo'n kleine 160 km rijden. Onderweg hebben we dan een artgallerij bezocht, waar een gigantisch houtsnijwerk te zien is, op wel 30 panelen van 3 meter hoog. Erg mooi. Rond half twee zijn we op de campground aan het meer Lake St. Clair in het Nat. park. Na het broodje eten zijn de kinderen druk bezig met punnikken (drie setjes op de market gekocht), want het is erg regenachtig. Toch gaan we eind van de middag de deur nog uit voor een korte wandeling van driekwartier. Gelukkig is het dan nagenoeg droog. 's Avonds kookt Fons en rond 8 uur hebben we de kinderen in bed liggen. 's Avonds horen Fons en ik, als we in bed liggen, een dier over het dak van de camper lopen. Als Fons gaat kijken, spiekt er net een possum over het randje van de luifel heen. Als Fons dan een foto wil maken, zit ie onder aan de stang van de luifel en schiet ie weg. Fons gaat in onderbroek en hoofdlamp nog in het bos op zoek, maar kan 'm niet meer vinden.



Zondag 29 november
Vandaag Marjon (mijn zusje) jarig en Saskia en Erik (zus en zwager) 12,5 jaar getrouwd. Oeps, wij dus ook. Bart komt ons op bed al feliciteren. En hij heeft al bedacht hoe we dat gaan vieren. 's Morgens bij de koffie chocolade (van de chocoladefabriek), en dat ook bij de thee 's middags en 's avonds uiteten. Na het ontbijt maken we de boel rustig aan kant voor vertrek. We voeren nog even een pademelon (een kleine wallibi) en gaan dan om half tien op pad voor een rit van 127 km naar Strahan. Onderweg maken we diverse stops voor korte wandelingen. De weg gaat door bergen en bos en is erg kronkelig, maar erg mooi. 's Morgens miezert het nog, maar in de loop van de dag klaart het op en wordt het nog zonnig. We lopen bij de eerste stop een kleine route langs de Franklin River (20 min.), later lopen we naar een 1-persoons hangbrug over de Franklin River. En Fons kan het natuurlijk niet laten om flink heen en weer te schommelen op dat ding. Dan drinken we een kopje koffie (met chocolade) op de carpark met een ander stel nederlanders. We praten wat en dan gaat ieder zijns weegs weer. Dan rijden we naar Nelson Falls. Na een wandeling van 10 minuten komen we bij een mooie waterval. De bossen zijn hier ontzettend mooi. Regenwoudachtig met diverse soorten varens, varenbomen, de bomen begroeid met mos. Het is echt schitterend. Alles is groen. In Queenstown nuttigen we onze lunch en lopen daar wat rond. Dit stadje is een mijnstadje waar tin, koper en brons werd/wordt gevonden. Toen men vroeger de erts ging smelten, werden de bomen in de omgeving gebruikt voor de ovens. Dus kreeg je kale berghellingen waarvan de bovenste voedzame laag wegspoelde door regen, maar ook kwam er door de verbranding sulfiet in de lucht, wat als zure regen weer naar beneden kwam. Hierdoor is de omgeving rond Queenstown helemaal kaal en groeit er nagenoeg niks meer. 's Middags om half vier komen we aan in Strahan, de plaats van bestemming en vinden we een kampeerplekje op Strahan holiday park. We drinken nog een kopje thee, douchen ons en knappen ons op voor een etentje in het stadje. Fons heeft heerlijke steak met nog een spiesje prawns (garnalen) en ik heb scallop en prawn fettucini. Het smaakt heerlijk. Mijn ouders bellen nog even om te feliciteren. Hartstikke fijn. Maar een kwartier later krijg ik me toch een darmkrampen dat zien en horen me vergaan. Ik moet wel een twintig minuten op het toilet doorbrengen. Maar dan knap ik weer op. Was ik toch even vergeten dat ik niet tegen garnalen kan. Het reeds bestelde ijsje is al gesmolten, maar die eet ik nog op en rond half negen zijn we weer terug op de camping. Rond tien uur belt Saskia nog even om ons te feliciteren. En wij hun natuurlijk. Fijn om even contact te hebben.
Super.. we kijken er naar uit om elkaar weer te zien. Over vijf weken.....alweer.